Νομίζω πως μετά από 10 αγώνες (6 για το πρωτάθλημα και 4 για την Ευρώπη) μπορούμε σιγά σιγά να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα για τον ΠΑΟΚ που έχουμε δει έως τώρα.
Άλλωστε με τη διακοπή για τις εθνικές ομάδες δεν υπάρχουν πολλά θέματα για να ασχοληθούμε. Ή μήπως υπάρχουν; Θα το καταλάβετε αυτό διαβάζοντας αυτό το blog…
Ας πιάσουμε του ποδοσφαίρου πρώτα και στη συνέχεια θα ασχοληθούμε και με τα υπόλοιπα.
Ο ΠΑΟΚ έως τώρα είναι η… χαρά του over (δεν παίζω στοίχημα αλλά κάποιους όρους τους ξέρω). Ο Δικέφαλος έχει ξεκάθαρα αμυντικό πρόβλημα, αφού δεν υπάρχει ακόμα αγώνας που να μην έχει δεχθεί κάποιο τέρμα.
Η αχίλλειος πτέρνα του παραμένουν τα στημένα του εκάστοτε αντιπάλου, αφού τα παιχνίδια που οι “ασπρόμαυροι” δεν δέχθηκαν γκολ από στατική φάση είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Παρότι δεν υπάρχει πρόγραμμα που να μη δουλεύει το προπονητικό τιμ μαζί με τους παίκτες πάνω σε αυτή την αδυναμία, δεν υπάρχει ιδιαίτερη βελτίωση. Ελπίζω πως με τη νέα στρατηγική που θα ακολουθήσει ο Φερέιρα στα αμυντικά στημένα, θα σταματήσει να τρέμει το… φυλλοκάρδι μας όποτε υπάρχει στατική φάση για αντίπαλο.
Βέβαια, για να τα λέμε όλα, ο ΠΑΟΚ φέτος είναι μία πιο επιθετική ομάδα, που δημιουργεί πολλές φάσεις στα αντίπαλα καρέ και καταφέρνει να βρίσκει στον δρόμο προς τα δίχτυα.
Ο Δικέφαλος ακόμα δεν έχει φτάσει στο 100% των δυνατοτήτων του, ωστόσο υπάρχουν αγώνες που κατά διαστήματα έδειξε πως θα είναι όταν φτάσει στο… μάξιμουμ.
Η αλήθεια είναι πως τα πρώτα ημίχρονα με Ατρόμητο και ΑΕΚ ήταν ιδιαίτερα… τρομακτικά για τους αντιπάλους των “ασπρόμαυρων”, που έχουν ξεκινήσει τις προσευχές για να αργήσει η μέρα που ο ΠΑΟΚ θα έχει ρυθμό και στα 90 λεπτά του αγώνα.
Διαβάστε περισσότερα, εδώ
