Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα κλασικό βράδυ εκλογών. Με έναν μυστηριώδη μεταφυσικό τρόπο, όλοι είναι κερδισμένοι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, επίσης όλοι έχουν λάβει το μήνυμα του εκλογικού σώματος. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για τίποτα άλλο παρά έναν τυπικό στρουθοκαμηλισμό, δεν υπάρχουν ήττες (ή ισοπαλίες) σαν νίκες κι ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξουν.
Το βράδυ της Κυριακής βρήκε νικητή τον Ολυμπιακό. Γκέλαρε στην Ξάνθη, εντούτοις παραμένει μόνος πρώτος στο ρετιρέ, βγάζοντας από πάνω του μία έδρα, όπου την τελευταία τριετία φτύνει αίμα.
Νικητής κι ο ΠΑΟΚ, με νοοτροπία refuse to lose, αφού όπως και με τον Άρη, έτσι και τώρα γλίτωσε in extremis στις καθυστερήσεις το αήττητο του και το επέκτεινε στα 43 παιχνίδια.
Νικήτρια και η ΑΕΚ που με την χιτσκοκική της νίκη επί του Ατρόμητου σκαρφάλωσε μόνη στην τρίτη θέση, μείωσε την διαφορά από την κορυφή και βρήκε το πρώτο ηγετικό ματς του Νέλσον Ολιβέιρα με την φανέλα της.
Νικητής και ο Παναθηναϊκός, αν και δεν νίκησε. Καμία ομάδα την τελευταία τριετία δεν έχει παίξει με τέτοιο τρόπο στην Τούμπα, ο τρόπος που (αντί)στάθηκε, έπαιξε, έτρεξε, αντιμετώπισε έναν αντίπαλο με πολλαπλάσιο μπάτζετ μαρτυρά πολλά για την πρόοδο του πρότζεκτ του.
Νικητής και ο θεσμός του VAR, αφού δίχως την εξέταση του ριπλέι δεν θα δινόταν ποτέ ως πέναλτι μία παράβαση που έφυγε από τον διαιτητή στην γρήγορη κίνηση.
Νικητής η Super League που βλέπει το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών, πολλές ομάδες να παίζουν μπαλίτσα, ομάδες να κόβουν βαθμούς από τους πρωτοπόρους, μέσα σε πιο πυκνοκατοιημένες εξέδρες.
Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε όλοι σας, κανείς δεν χρειάζεται να χαλάσει την προσωπική ευτυχία του άλλο. Όμως…
Ο Ολυμπιακός ίσως θα έπρεπε να ασχοληθεί τον λόγο για τον οποίον αδυνατεί απέναντι σε σκληρές ομάδες να φτιάξει ποδοσφαιρικές φάσεις σε open-play.
Ο ΠΑΟΚ τον λόγο για τον οποίο όλα του τα ματς είναι ροντέο, όλες του οι ισοπαλίες με το ίδιο σκορ (2-2), όλα του σχεδόν τα ματς ψυχοβγαλτικά, στο γκολ.
Η ΑΕΚ τον λόγο που δυσκολεύεται να παίξει κυριαρχικό ποδόσφαιρο και την ευκολία με την οποία οι αντίπαλοι τρυπάνε την ανασταλτική της λειτουργία.
Ο Παναθηναϊκός τον λόγο που δοκίμασε τις αντοχές του περσινού του πειράματος, επιστρέφοντας στην δοκιμασμένη συνταγή, αφού πρώτα πήγε να καταστρέψει ότι έχτιζε.
Όσοι επιλέγουν τον στρουθοκαμηλισμό, δικαίωμα τους. Η καμπούρα όλων, όμως, έχει μπόλικα, οφθαλμοφανή κουσούρια.
Ο ΠΑΟΚ για παράδειγμα, εδώ και καιρό, παίζει με το αήττητο κολλημένο στο μυαλό του. Δεν παίζει για να κερδίσει, παίζει για να μην χάσει. Φοβάται μη τυχόν και χάσει, το αήττητο του έχει γίνει έμμονη ιδέα, τον τυφλώνει, τον αποπροσανατολίζει. Το γκολ του Μίσιτς στις καθυστερήσεις του αγώνα με τον Άρη, ναι μεν γλίτωσε το αήττητο, αλλά έριξε και στάχτη στα μάτια. Το γκολ του Βιεϊρίνια έσωσε ένα ακόμα «πονταλάκι», αλλά δίνει ευφορία ενώ δεν θα έπρεπε. Ο ΠΑΟΚ απέτυχε να πιάσει κορυφή, σε ένα κρας-τεστ κράσης, το οποίο δεν πέρασε με επιτυχία.
Βλέποντας κανείς την μεγάλη εικόνα το 2-2 μοιάζει δίκαιη μοιρασιά από το ποδόσφαιρο. Ο τρόπος με τον οποίο ήλθε ήταν περίεργος, but it is what it is. Μπάλα. Ο ΠΑΟΚ «δώρισε» δύο γκολ με περίσσια ατομική (Κρέσπο) και ομαδική (άθλιο αμυντικό τρανζίσιον σε δικό του στημένο) αφέλεια και επιβραβεύτηκε με τον ένα πόντο για το all-in του δευτέρου ημιχρόνου εν αντιθέσει με το ληθαργικό πρώτο.
Είναι σκληρό -αν είσαι Παναθηναϊκός- να χάνεις με τέτοιο τρόπο την πρώτη σου πολύ μεγάλη νίκη στο πρωτάθλημα μετά από μία διετία. Πάρα πολύ σκληρό. Είναι το ποδόσφαιρο όμως. Dura lex, sed lex. Υπάρχει παράβαση στο σπρώξιμο του Κουρμπέλη. Αχρείαστο, αναίτιο, ερασιτεχνικό σπρώξιμο, αλλά σπρώξιμο. Πέναλτι.
Ο χρόνος που δόθηκε (95:30) σήκωσε σκόνη, αλλά ο διαιτητής ως γνωστόν είναι ο μόνος απόλυτος χρονομέτρης. Αν ξαναδεί κανείς τις καθυστερήσεις, υπάρχει ένας τραυματισμός του Ινσούα και δύο ελεύθερα του Διούδη που εκτελούνται με καθυστέρηση (στο ένα μάλιστα παρατηρείται και με κάρτα). Τα 30 επιπλέον δευτερόλεπτα καθυστέρηση επί των καθυστερήσεων είναι στο όριο του επιτρεπτού. Τα υπόλοιπα είναι… ξινά σταφύλια.
Ο Παναθηναϊκός μπορεί και οφείλει να χτίσει πάνω σε αυτό που εμφάνισε στο χορτάρι της Τούμπας. Ο ΠΑΟΚ μπορεί και οφείλει να πετάξει σχεδόν τα πάντα, αν θέλει να κυνηγήσει με αξιώσεις το ριπίτ. Ομάδα που πρέπει να βάλει τρία γκολ (αφού δέχεται στάνταρ δύο) για να κερδίσει τα δύσκολα ματς και να πήρε πρωτάθλημα δεν έχει υπάρξει -τουλάχιστον στην Ελλάδα. Η εικόνα του «Ελ-Σιντ» Βιεϊρίνια να είναι ο πιο επιδραστικός παίκτης του ΠΑΟΚ παίζοντας μετά από εξάμηνη αποχή και χωρίς προετοιμασία θα πρέπει να προκαλεί προβληματισμό, όχι αγαλλίαση…
ΥΓ: Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη τα πλέι-οφ και τα πλέι-οφ έχουν ανάγκη τον Παναθηναϊκό. Οι λόγοι προφανείς…
Πηγή: SDNA
