Το βράδυ του Σάββατου, πετώντας από το Ηράκλειο για την Θεσσαλονίκη, προσπαθούσα να διαχειριστώ τα συναισθήματα που με πλημμύριζαν. Ανάμικτα και έντονα, όπως κάθε φορά που φεύγω από το νησί. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.
Όσες φορές κι αν επισκεφτείς την Κρήτη, νιώθεις ότι είναι η πρώτη φορά και παράλληλα ότι βρίσκεσαι στο… σπίτι σου. Πως γίνεται αυτό; Με το «μαγικό φίλτρο» που υπάρχει στην ατμόσφαιρα και πλανεύει το μυαλό σου, μόλις κατέβεις από το αεροπλάνο ή το πλοίο.
Άφθονες και τόσο έντονες μυρωδιές, εικόνες, γεύσεις, ιστορίες, αλήθειες και μύθοι που σε συναρπάζουν.
Αυτή είναι η Κρήτη. Ενας ευλογημένος τόπος, πάντα πρόθυμος να ικανοποιήσει και τις πιο απαιτητικές επιθυμίες των επισκεπτών της. Αξέχαστη η βόλτα μας το βράδυ της Παρασκευής στα Ανώγεια από την φιλοξενία του Παπά Ανδρέα Κεφαλογιάννη (μια ανοιχτή αγκαλιά για όλο τον κόσμο είναι ο άνθρωπος) και του γιού του, Μπάμπη Κεφαλογιάννη. Αξέχαστη η εμπειρία στο Πέτρινο καφενείο του χωριού (υποστηρικτής του Ολυμπιακού αλλά σοβαρός σε ποδοσφαιρική συζήτηση, φιλόξενος και πρόσχαρος ο ιδιοκτήτης του), με τα πλούσια και τόσο γευστικά εδέσματα, την παγωμένη τσικουδιά και τα φιλόξενα χαμόγελα των θαμώνων.
Ανάλογο το κλίμα και την επόμενη μέρα στο «Γεντί Κουλέ». Το έχω γράψει πολλές φορές και θα το επαναλαμβάνω όσο χρησιμοποιώ το πληκτρολόγιο. Ο ΟΦΗ και το «Γεντί Κουλέ», είναι μια όαση στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Η χαρά του ποδοσφαίρου, από όλες τις απόψεις.
Έδρα με όλη τη σημασία της λέξης, εκπληκτική η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι οπαδοί του ΟΦΗ, χωρίς προκλήσεις παρά την έντονη παρουσία των οπαδών του ΠΑΟΚ. Ομιλίτες και ΠΑΟΚτσήδες, περπατούσαν δίπλα – δίπλα φτάνοντας στην ιστορική έδρα του ΟΦΗ πριν την αναμέτρηση, χωρίς να δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα. Η ένταση του αγώνα, δεν χάλασε την ατμόσφαιρα στην εξέλιξη της ποδοσφαιρικής κόντρας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Κώστα Βασιλόπουλου
