Η πάσα ήρθε από τον ίδιο τον Αμπέλ Φερέιρα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου μετά το ματς με την ΑΕΛ. «Θα ήθελα να πω ότι δε χρησιμοποίησα ως δικαιολογία τις διακοπές του πρωταθλήματος, εμένα μου αρέσει να παίζει η ομάδα Τετάρτη-Κυριακή, μόνο έτσι μπορεί να βελτιωθεί με ανταγωνιστικά ματς» είπε χαρακτηριστικά. Η αλήθεια είναι ότι αυτό όντως ισχύει, όπως και το ότι η έλλειψη των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων θα μπορούσε να του λύσει τα χέρια σχετικά με τη χρησιμοποίηση παικτών που δε βρίσκουν ευκαιρίες.
Το ένα παιχνίδι τη βδομάδα, διαδικασία για την οποία δεν ήταν προετοιμασμένος ο ΠΑΟΚ, έχει τις πολλές αρνητικές πλευρές του, έχει όμως και κάποιες θετικές. Αυτές που -εγώ προσωπικά- δεν είδα απόψε στην Τούμπα, όπως και σε άλλες περιπτώσεις. Με τόσο μεγάλες χρονικές αποστάσεις μεταξύ των αγώνων, θεωρώ αδιανόητο να μη βλέπω το μάξιμουμ της έντασης από την ενδεκάδα που παρατάσσεται στο γήπεδο.
Για παράδειγμα, κόντρα στους Θεσσαλούς, ο Δικέφαλος άργησε να πάρει το ματς “ζεστά” στο πρώτο ημίχρονο, ενώ στο δεύτερο κατέβασε για πολύ ώρα τις στροφές του, υπήρχαν περίοδοι που δεν είχε καν την μπάλα στα πόδια του (όπως αρέσκεται ο Φερέιρα), και αναλώθηκε σε μια… διαχείριση του σκορ και του αγώνα. Ακόμα κι αν δεν απειλήθηκε σχεδόν καθόλου από τον αντίπαλο, ο ΠΑΟΚ έπαιζε με τη φωτιά για να πάθει ότι ο Ολυμπιακός στη Νέα Σμύρνη.
Αυτή λοιπόν ήταν και η ερώτηση που υπέβαλα στον Πορτογάλο τεχνικό. Πώς δικαιολογείται δηλαδή να υπάρχουν τέτοια διαστήματα διαχείρισης, όταν η ομάδα παίζει 90 λεπτά κάθε επτά μέρες. Η απάντηση: «Όταν κάνουμε την δική μας ανάλυση και λέμε τι πήγε λάθος, κάνουμε μια ανάλυση που βασίζεται στην δική μας ομάδα, αλλά εγώ βάζω στην εξίσωση και τον αντίπαλο. Η ΑΕΛ είναι ψηλά στην βαθμολογία και παίζει καλά. Οπότε κάποιες στιγμές πρέπει να κάνει διαχείριση. Θα μπορούσαμε και θα έπρεπε στο πρώτο ημίχρονο να βάλουμε ακόμη ένα γκολ, γιατί μπάλα είναι και δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται, για αυτό και πριν μίλησα για μια ομάδα που ήταν σταθερή και ώριμη».
Μπορώ να δεχτώ τα λεγόμενα του Φερέιρα, αλλά δε θα συμφωνήσω. Με “φρέσκους” 11-14 ποδοσφαιριστές μέσα στο γήπεδο, μου φαίνεται ακατανόητο να μη βγαίνει το 100% των δυνάμεων, των αντοχών και της αποφασιστικότητας. Ακόμα κι έτσι, η διαχείριση γίνεται όταν το σκορ είναι ασφαλές και όχι στο 1-0. Η διαχείριση γίνεται με την μπάλα στα πόδια, με συνοχή και σωστό τρανζίσιον σε άμυνα και επίθεση. Το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ δεν απειλήθηκε, δεν είχε να κάνει τόσο με τακτική του συμπεριφορά στο δεύτερο ημίχρονο, όσο με την επιθετική ανεπάρκεια του αντιπάλου. Ο Δικέφαλος όταν έπαιρνε την κατοχή της μπάλας, έβγαζε πλήθος παικτών στην αντεπίθεση και ελάχιστες φορές έπαιξε έξυπνα κερδίζοντας χρόνο με passing game.
Διαχείριση λοιπόν με ξεκούραστο ρόστερ, με μόνο ένα γκολ διαφορά και με ανισόρροπες μεταβάσεις από τη μία περιοχή στην άλλη, δε λογίζεται. Η αφέλεια έχει κοστίσει, θα μπορούσε να κοστίσει περισσότερο και μπορεί να κοστίσει “θανάσιμα” στο μέλλον. Όπως έχει σχεδόν παραδεχθεί ο Φερέιρα, ο ΠΑΟΚ του δεν είναι του 1-0. Και όντως αυτή είναι η αλήθεια…
ΥΓ. Για να προλάβω τυχόν παρερμηνείες, τον Φερέιρα τον γουστάρω πολύ και τον θέλω για πολλά χρόνια στον ΠΑΟΚ.
ΥΓ2. Την Κυριακή στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” παίζονται πολλά αλλά και τίποτα. Έχουμε μέρες όμως…
Επικοινωνία-Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
