Για το παιχνίδι του του Ηρακλή με τον ΠΑΟΚ αλλά και για την ονομασία του ΔΑΚ Σταυρούπολης σε «Λάζαρος Παπαδόπουλος, μίλησε ο πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής, τονίζοντας πως είναι η μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στο «Libero 107,4»:
Για τη μετονομασία του ΔΑΚ Σταυρούπολης σε «Λάζαρος Παπαδόπουλος»:
«Δεν είναι απλώς μεγάλη τιμή. Είναι ίσως η μεγαλύτερη τιμή που θα μπορούσε να έχει ένας αθλητής, από τη στιγμή που τελειώνει την καριέρα του. Εκεί έκανα τα πρώτα μου βήματα, στα ανοιχτά γήπεδα. Πηγαίναμε στο σχολείο και προσπαθήσαμε να βρούμε μια ελεύθερη μπασκέτα».
Για τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ στη Σταυρούπολη:
«Για να πω την αλήθεια, ξεκίνησα με πάλη και μετά, λόγω ύψους, δε βολευόμουν τόσο πολύ εκεί και με βόλεψε περισσότερο το μπάσκετ. Τότε, όλα τα παιδιά στην Ελλάδα, πήγαιναν και έπαιζαν στα ανοικτά γήπεδα, δε μπορούσαμε να βρούμε ούτε ελεύθερη μπασκέτα. Πηγαίναμε και στηνόμασταν στην ουρά. Δε μπορούσα εγώ να περάσω απαρατήρητος».
Για το ευρωπαϊκό του ’87 και αυτό αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσει το μπάσκετ:
«Ήμουν πολύ μικρό το 1987, ήμουν επτά χρονών, αλλά ήταν κάτι που κράτησε για πολλά χρόνια, μετά το 1987 και έφερνε τα παιδιά στα γήπεδα. Έτσι κι εγώ, παρασύρθηκα από αυτό το παιχνίδι. Ήμουν 12 χρονών, όταν ξεκίνησα στον ΑΟΣ, 1991 με 1992 και το 1996, πήγα στον Ηρακλή. Πέντε χρόνια στον ΑΟΣ, έκανα τα πρώτα μου βήματα στο μπάσκετ. Από μικρός ξεκίνησα το χουκ, αλλά στον Ηρακλή, έβαλα τα θεμέλια για πιο εξελιγμένες κινήσεις, γιατί στον ΑΟΣ, δεν είχαμε αυτούς τους αντιπάλους και αυτήν την προπονητική γνώση. Ο ΑΟΣ και η Σταυρούπολη, ήταν το «σκαλοπάτι» για τα μεγάλα σαλόνια».
Για τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε:
«Είχα πολλούς προπονητές… Αυτοί που μπορώ να ξεχωρίσω, είναι ο Γκάγκας και ο Λευτέρης Χατζηκυριακίδης, μετά είχα τον Ιερόθεο, τον Ντένη, τον Τζίμη, είχα πολλούς προπονητής, που ο καθένας έβαλε το λιθαράκι του και με διαμόρφωσε. Τον Χατζηκυριακίδη, τον είχα στον ΑΟΣ και νομίζω ότι ήταν η πρώτη του προπονητική δουλειά».
Για τους συμπαίκτες που είχε:
«Σχεδόν όλοι πήγαμε Εθνική και τώρα όλοι θα έρθουν στη Σταυρούπολη. Όλοι θα παίξουμε, θα έχουμε και διαιτητή τον Κουκουλεκίδη, από τιμ μάνατζερ, θα έχουμε τον Φιλίππου και τον Ζουρνατσίδη. Θα είναι και παιδιά, που ξεκινήσαμε μαζί και στην ουσία, θα ενωθούν οι δύο γενιές. Ο Αντώνης Μούμογλου και ο Λουκάς Αρναούτογλου, είναι οι δύο συνδετικοί κρίκοι».
Για τις σχέσεις που δημιούργησε μέσα από το μπάσκετ:
«Όλοι μου οι φίλοι, είναι κυρίως από το μπάσκετ, ακόμα και σήμερα. Γίναμε φίλοι στα αποδυτήρια και είναι οι καλύτερες και πιο δυνατές φιλίες αυτές. Το γήπεδο και τα αποδυτήρια, σε φέρνουν πάρα πολύ κοντά, όχι γιατί παίρνεις κάποιον τίτλο, αλλά επειδή περνάς συναισθήματα μαζί με τον άλλον. Οι δύσκολες στιγμές, οι χαρές, σε δένουν και σε κάνουν πραγματικό φίλο. Εγώ θα έλεγα ότι είναι σαν το σπίτι. Περνάς περισσότερες ώρες στο γήπεδο από το σπίτι. Θυμώνεις, χαίρεσαι, διαβάζεις άρθρα, κάποια δίκαια, κάποια άδικα. Οι κακές στιγμές σε κάνουν πιο δυνατό και μετά, φέρνουν τις καλές. Εκεί φαίνονται στ’ αλήθεια οι φίλοι».
Για την πορεία του μετά τον Ηρακλή:
«Μετά άλλαξα πολλές ομάδες, δέκα ή έντεκα αν δεν κάνω λάθος. Το σημαντικό δεν ήταν ότι άλλαξα ομάδες, αλλά έκανα πολλούς και διάφορους φίλους σε πολλές πόλεις. Ήμουν τυχερός γιατί γνώρισα πολλούς ανθρώπους και διάφορα μέρη. Όλοι με διαμόρφωσαν, όχι απλώς για να γίνω καλύτερος αθλητής, αλλά και καλύτερος άνθρωπος».
Για τους καλύτερους προπονητές που είχε:
«Εμένα η αγάπη μου είναι ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Δε θέλω να αδικήσω κάποιον. Ο καθένας, με το δικό του τρόπο, με βοήθησε. Κρατάω όχι μόνο το μπασκετικό, αλλά το ανθρώπινο. Τις συμβουλές, έξω από το γήπεδο, τις κρατάω ακόμα και σήμερα. Γι’ αυτά θέλω να τους ευχαριστήσω και όχι μόνο για τα μπασκετικά κατορθώματα. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης θα είναι αύριο και θα είναι μεγάλη τιμή για μένα. Περάσαμε πολλά μαζί και ευχάριστα και δυσάρεστα κι έχουμε πολλά να θυμηθούμε».
Για το αυριανό(28/12) παιχνίδι του Ηρακλή με τον ΠΑΟΚ:
«Ο Ηρακλής είναι καινούργια ομάδα, που ξεκίνησε τώρα στην Α1 μετά από ένα μεγάλο διάστημα. Είναι πολύ δύσκολο, από την πρώτη χρονιά, να πετύχει πράγματα. Και η διοίκηση και οι αθλητές, χρειάζονται χρόνο για να ρολάρουν την πρώτη χρονιά. Ωστόσο ο Ηρακλής έχει ανταπεξέλθει, προφανώς υπάρχουν στην ομάδα και συνδετικοί κρίκοι που αναπληρώνουν το κενό του πρωτάρη. Ο ΠΑΟΚ δεν ξεκίνησε καλά, αλλά όταν ανέλαβε ο Χαραλαμπίδης άλλαξε τα πράγματα. Είδα τα πρώτα παιχνίδια του Κώστα, μου άρεσαν πολύ οι πρώτες αλλαγές που έκανε. Ξεκίνησε να πιέζει πολύ περισσότερο, φάνηκε στην άμυνα να λειτουργεί σαν ομάδα. Αυτό είναι το θετικό για την ομάδα του ΠΑΟΚ, Θα είναι ένα ντέρμπι και κλειστό παιχνίδι. Θα έδινα ένα μικρό πλεονέκτημα στον Ηρακλή, λόγω έδρας, αλλά αυτήν την περίοδο, οι δύο ομάδες είναι ισάξιες. Ο Ηρακλής έχει καλύτερο ξεκίνημα, ο ΠΑΟΚ μετά την ανάκαμψη, το έχει ισοφαρίσει, αλλά λόγω έδρας και κάποιων μονάδων, μπορεί να έχει ένα μικρό προβάδισμα».
Για τον Άρη και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται:
«Ο Σούλης Μαρκόπουλος είναι από τους προπονητές, που με βοήθησαν πολύ. Στεναχωρήθηκα που έφυγε από τη μία, από την άλλη χαίρομαι που ανέλαβε ο Σάββας Καμπερίδης, ο οποίος είναι εξαιρετικός προπονητής. Είναι πολύ νωρίς για να πούμε κάτι, υπάρχει μόνο ένα παιχνίδι εντός έδρας κι εκεί, ο Άρης έδειξε κάποια στοιχεία. Θέλει χρόνο και δεν ξέρω αν τον έχει. Αν καταφέρει και ρολάρει γρήγορα, θα μπορεί να φτάσει και να σωθεί ο Άρης, αλλιώς θα είναι πολύ δύσκολο»
