Στο ποδόσφαιρο, στην ζωή πρέπει να εκτιμάς αυτό που έχεις, την ώρα που το έχεις. Να αντιλαμβάνεσαι την αξία του, την σημαντικότητα, την σπανιότητα του και να το αξιολογείς σωστά. Διότι αν το χάσεις δεν έχει πια νόημα. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Τέτοιου είδους συνθήκες δίνονται μια φορά στην ζωή.
Ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ (έφτασε να) είναι το τέλειο εργασιακό περιβάλλον. Μία ομάδα που πληρώνει καλά, στην ώρα της, μια ομάδα που κερδίζει, μια ομάδα που κατακτά τίτλους, μια ομάδα οι παίκτες της οποίας λατρεύονται σαν Θεοί, μια ομάδα που εδρεύει σε μία υπέροχη πόλη που προσφέρει ιδανικές συνθήκες ζωής. Το πακέτο παραείναι ελκυστικό, μουτζουρώνεται μόνο από την τοξικότητα του ελληνικού πρωταθλήματος.
Μέσα στο 2019 ο Δικέφαλος κλήθηκε να πάρει σκληρές και δύσκολες αποφάσεις. Να αλλάξει τακτική και να ορίζει αυτός αποκλειστικά τους κανόνες του παιχνιδιού. Να βάλει αυστηρά μισθολογικά πλαφόν στις διαπραγματεύσεις συμβολαίων, δίχως να διστάσει να «πειράξει» την ομάδα που κατέκτησε το πρώτο νταμπλ στην ιστορία του συλλόγου. Τότε, υπήρχαν πολλές αντιπολιτευτικές φωνές, που ούρλιαζαν για το αντίθετο. Σήμερα, είναι σχεδόν όλοι πεπεισμένοι ότι ο ΠΑΟΚ έπραξε το σωστό. Η πορεία όσων έφυγαν και η διαδρομή όσων ήρθαν μαρτυρά, ότι οι ασπρόμαυροι έπραξαν σωστά.
Η περίπτωση του Χοσέ Κάνιας είναι ίσως η πιο ενδεικτική. Ο Ισπανός σχεδόν σε όλη του την παρουσία στον Δικέφαλο είχε να αντιμετωπίσει την δυσπιστία, την μουρμούρα, την γκρίνια. Λέξεις όπως «λίγος», «μέτριος», «soft», «κοντός», «μονοδιάστατος» ήταν στην καθημερινότητα, όμως ο Ισπανός απέκτησε αίφνης αμέτρητους θαυμαστές όταν πλησίαζε η ώρα της αποχώρησης. Ο Κάνιας δε δέχθηκε την προσφορά του ΠΑΟΚ για μονοετές συμβόλαιο με μία μικρή μείωση απολαβών, πήγε στον Ερυθρό Αστέρα ως «σταρ» και σε λιγότερο από έξι μήνες ψάχνει για ομάδα, αφού οι Σέρβοι κρίνουν πως παραείναι ακριβός για αυτά που τους προσφέρει στο γήπεδο (21συμ/1 γκολ).
Ανάλογη περίπτωση και ο Εβγέν Σάκχοφ. Οι θαυμαστές του πολλαπλασιάστηκαν, όσο πιο κοντά ήταν στην πόρτα της εξόδου. Ο Ουκρανός ήθελε να δοκιμάσει σε κάποιο πιο δυνατό πρωτάθλημα, τα νούμερα που έπεσαν στο τραπέζι στις όχι και τόσο εντατικές διαπραγματεύσεις ανανέωσης έδειξαν σημαντική διαφορά και ο «Ευγένιος» βρέθηκε στον ιταλικό νότο και την νεοφώτιστη Λέτσε με λιγότερα λεφτά από όσα έπαιρνε στον ΠΑΟΚ. Δεν τα πάει, ούτε καλά ούτε άσχημα (12 ματς, αλλά μόλις 581 λεπτά συμμετοχής), ζει την εμπειρία της Serie A, όμως για πρώτη φορά στην καριέρα του βρίσκεται σε μία ομάδα που πιο συχνά χάνει (8 ήττες σε 17 αγωνιστικές) παρά κερδίζει και μάχεται για την παραμονή της στην κατηγορία.
Η περίπτωση του Σέρτζιο Ολιβέιρα είναι λιγάκι διαφορετική. Ο Πορτογάλος έχει καψούρα με την Πόρτο, ήθελε να δοκιμάσει ξανά στους «δράκους» μπας και πάρει φανέλα βασικού. Η ρήτρα εξαγοράς του από τον ΠΑΟΚ (12 εκατομμύρια ευρώ) έκανε απαγορευτική κάθε σκέψη αγοράς, τα εναλλακτικά σενάρια δεν τελεσφόρησαν ποτέ, ο παίκτης ήθελε να επιστρέψει στο σπίτι του, όμως από τότε που έφυγε από τον Δικέφαλο η μία ατυχία διαδέχεται την άλλη. Δύο πολύ σοβαροί τραυματισμοί (ένας στον αστράγαλο και μία θλάση) τον άφησαν εκτός μάχης περίπου τρεις μήνες και τον έκαναν ουσιαστικά θεατή της φετινές πορείας της Πόρτο (12συμ/1γκολ).
Εκεί που φαινόταν ότι η απώλεια τριών σημαντικών μέσων θα δημιουργήσει σοβαρή φύρα στα χαφ, ο ΠΑΟΚ δεν ένιωσε καν την απουσία τους. Η έκρηξη του (5ου χαφ πέρσι) Γιόζιπ Μίσιτς, η αξιοπρεπής παρουσία του Ντόουγκλας Αουγκούστο, η επιστροφή του Μαουρίσιο και η παρουσία σε ρόλο εφεδρείας του Εσίτι έδειξε ότι ο ΠΑΟΚ πήρε τις σωστές αποφάσεις, όσο σκληρές συναισθηματικά κι αν ήταν αυτές…
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ Η ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ
Αυτοί που τα κατάφεραν
Καμιά φορά είναι να πέσεις στο σωστό πρωτάθλημα και στην σωστή ομάδα. Στον ΠΑΟΚ δεν είχαν μέλλον, οι συμμετοχές τους ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Ο Αλίν Τόσκα δεν άφησε το παραμικρό αποτύπωμα, ήταν μία απλή ρεζέρβα, η απόφαση να μην εξασκηθεί η οψιόν αγοράς του ήταν εύκολα. Ο Ρουμάνος βρήκε συμβόλαιο στην Γκαζιαντέπσπορ (10η στη βαθμολογία) και είναι ο ηγέτης της άμυνας της, έχοντας αγωνιστεί και στα 16 παιχνίδια της στο πρωτάθλημα, με πολύ αξιοπρεπείς εμφανίσεις.
Ο Στέλιος Κίτσιου, που είδε την Ανκαραγκουτσού να τον διατηρεί μόνιμα στο δυναμικό της είναι εκ των κορυφαίων παικτών της φέτος, με τον Έλληνα μεσοαμυντικό να μετακομίζει σε θέση αμυντικού χαφ και να σκοράρει δύο καθοριστικά γκολ μες τον Δεκέμβριο (15συμ/2γκολ), ενώ βασικός στην Ρίζεσπορ θεωρείται και ο Δημήτρης Χατζηισαΐας (12συμ), ο οποίος δεν κατάφερε να καθιερωθεί στον Δικέφαλο. Η τουρκική αγορά και η επιτυχία αυτών των παιδιών μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμος μπούσουλας για τον ΠΑΟΚ στο μέλλον…
SUPERLEAGUE: Αυτοί που έμειναν εντός συνόρων
Ο Στέλιος Μαλεζάς επέλεξε να κλείσει την καριέρα του στο γήπεδο και όχι ως μία απλή πατρική φιγούρα στα αποδυτήρια και οι 10 εμφανίσεις του με την Ξάνθη μαρτυρούν ότι καλά έκανε. Ο Χάρης Χαρίσης επιβεβαιώνει και στον Ατρόμητο ότι μάλλον δεν ήταν για μεγάλα πράγματα με μία ακόμα μέτρια χρονιά, ενώ απογοητευτικά εξελίσσεται η σεζόν του Παναγιώτη Δεληγιαννίδη, ο οποίος δεν έχει παίξει λεπτό στο πρωτάθλημα, μετά από επέμβαση που έκανε στην μέση του. Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στον Μάριο Σιαμπάνη, ο οποίος έχοντας υπέρογκες απαιτήσεις δεν τα βρήκε με τον ΠΑΟΚ για νέο συμβόλαιο, επέλεξε τον Ολυμπιακό, όμως μετά από μία παρουσία σε φιλικό, βρέθηκε δανεικός στην Νότιγχαμ, παίζοντας όμως μόνο με την ομάδα νέων της Φόρεστ!
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΓΕΜΙΣΑΝ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΟΚ
Στην ζωή, στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι. Οι επαγγελματικοί σύλλογοι είναι πάνω από όλα εταιρίες, έχουν ισολογισμούς, έχουν ανάγκη από έσοδα.
Το ενδεχόμενο να χάσει ο ΠΑΟΚ τον Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς πέρσι περίπου τέτοια εποχή έμοιαζε περίπου… ανατριχιαστικό μπροστά στην πρόκληση του πρώτου πρωταθλήματος μετά από 34 χρόνια, όμως ο Δικέφαλος όσο κι αν προσπάθησε είδε ότι ο Σέρβος είχε θαμπωθεί από τα αραβικά πετροδόλαρα της Αλ-Ιτιχάντ.
Ένα χρόνο μετά αυτός που γελάει είναι ο Δικέφαλος. Όχι μόνο γιατί καρπώθηκε τα 10 εκατομμύρια ευρώ της ρήτρας του (έδωσε και 10% στην Λέγκια), όχι μόνο γιατί με τον Τσούμπα Άκπομ και τον Κάρολ Σβιντέρσκι έκανε καλύτερα την δουλειά του, έχοντας πια δύο υπερ-όπλα αντί για ένα, αλλά και γιατί ο Σέρβος κατάλαβε ότι τα λεφτά δεν φέρνουν από μόνα τους την ευτυχία.
Η ζωή στη Σαουδική Αραβία αποδείχθηκε πολύ δύσκολη σε προσωπικό επίπεδο, ο Πρίγιο δεν κατάφερε να κάνει την διαφορά παρά τα 12 γκολ σε 23 ματς, έχασε την θέση του στην Εθνική που είχε κερδίσει μέσω του ΠΑΟΚ και πριν καν συμπληρώσει ένα χρόνο ετοιμάζεται να αποχωρήσει (πιθανότατα ως δανεικός), προσπαθώντας να γυρίσει και πάλι το φύλλο. Η νοσταλγία του για αυτά που έχασε στην Θεσσαλονίκη είναι δεδομένη και αποτελεί κοινό μυστικό.
Σε ότι αφορά την περίπτωση του Ευθύμη Κουλούρη, μόνο και μόνο το γεγονός ότι αποτελεί την πιο ακριβή πώληση παίκτη που βγήκε από τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ καθιστά την κίνηση πετυχημένη. Ο Έλληνας επιθετικός εξαργύρωσε την φανταστική περσινή του σεζόν με τον Ατρόμητο, είδε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βρει φανέλα βασικού στον Δικέφαλο και έφερε 3,5 εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία του.
Ο 23χρονος φορ δεν τα πάει άσχημα σε προσωπικό επίπεδο (4 γκολ σε 18 παιχνίδια), όμως η Τουλούζ είναι κάκιστη φέτος, ουραγός στην Ligue 1 και φαβορί για υποβιβασμό, κάτι που αν αυτό συμβεί, τότε το επόμενο καλοκαίρι ο Κουλούρης πιθανότατα να ψάχνει ξανά για ομάδα!
Ουραγός με την Καϊσερίσπορ είναι και ο Πέντρο Ενρίκε. Ο Βραζιλιάνος εξτρέμ, παρότι είχε εκπληκτικά προσόντα δεν στέριωσε λόγω τακτικής απειθαρχίας και τρέλας στον ΠΑΟΚ και πάνω-κάτω τα ίδια βγάζει και στην Τουρκία. Παρότι μετρά 4 γκολ σε 11 αγώνες, έχει καταφέρει να αποβληθεί ήδη δύο φορές, έχει άλλες έξι κίτρινες και μοιάζει με μία ωρολογιακή βόμβα στο γήπεδο.
Τρεις πωλήσεις που έφεραν στα ταμεία του συλλόγου 14 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να φανεί το αγωνιστικό κενό. Όχι κι άσχημα…
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΞΕΙ ΟΥΤΕ ΛΕΠΤΟ!
Δυο από τους παίκτες που πέρσι είχαν καθίσει πάνω στα συμβόλαια τους με σχεδόν μηδενική προσφορά ήταν ο Εβγέν Χατσερίδης και ο Παναγιώτης Γλύκος. Η αδυναμία τους να βρουν ομάδα ακόμα και ως ελεύθεροι εξηγεί πιθανώς το γιατί το έκαναν. Ο Ουκρανός στόπερ, αφού διαπραγματεύτηκε με αμέτρητες ομάδες συμφώνησε στα μέσα Οκτωβρίου με την Ντινάμο Μπρεστ της Λευκορωσίας, όμως πιθανότατα θα μείνει ελεύθερος πριν καν παίξει μετά την αλλαγή τεχνικού διευθυντή, ενώ σε ότι αφορά τον Βολιώτη τερματοφύλακα, φαίνεται πως μετά από 2,5 χρόνια αποχής (τελευταίο επίσημο ματς τον Μάιο του 2017) δεν βρήκε κάτι που να τον συγκινεί…
Πηγή : FORZA
