Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τη συναντά κατά τη διάρκεια της ζωή του κανείς σε διαφορετικές εκφάνσεις. Ο Υπεύθυνος Επικοινωνίας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Λευτέρης Δούκας με ανάρτηση του θέλησε να το θυμίσει αυτό σε όλους.
Αναλυτικά το ποστ του:
«Η ιστορία που πλανήτη που ζούμε, είναι γεμάτη από κατακτητικούς πολέμους και απελευθερωτικούς αγώνες κατακτημένων λαών.
Ως εκ τούτου και η επανάσταση του 21, θα μπορούσε να μπει στην τυποποιημένη σειρά αγώνων ενός καταπιεσμένου έθνους, για τη λευτεριά του. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι.
Μέχρι και σήμερα στη Λατινική Αμερική μιλούν Ισπανικά και Πορτογαλικά, ανάλογα με τούς κατακτητές. 400 χρόνια με Τουρκικό ζυγό εμείς οι Έλληνες, καταφέραμε να κρατήσουμε αναλλοίωτα γλώσσα και θρησκεία.
400 χρόνια που με βάση το προσδόκιμο ζωής της εποχής, είναι 8 γενιές, οι οποίες δεν συμβιβάστηκαν, παραδίδοντας στη λήθη τα ιερά και όσια, με αντάλλαγμα την ησυχία, ίσως και την επίπλαστη ευημερία..
Τα ίδια ισχύουν και στον ΠΑΟΚ.
Όσοι ανδρώθηκαν τις δεκαετίες του 70 και του 80, κατέβαιναν σε Καραΐσκάκη, Λεωφόρο, Φιλαδέλφεια, ΟΑΚΑ, με νοοτροπία «πάμε να περάσουμε από πάνω τους».
Οι επόμενες γενιές, γαλουχήθηκαν με νοοτροπία του 4-5ου ΠΑΟΚ, θεωρώντας επιτυχία ένα καλό πλασάρισμα στη βαθμολογία, ίσως μια παρολίγον κατάκτηση, άντε κι ένα κύπελλο.
Μοιραία και με το πέρασμα των χρόνων, συμβιβάστηκαν με τη μετριότητα, που ισοδυναμούσε με παράδοση και ιδεολογική κατάρρευση.
Κάτι έτρωγε τα σωθικά όμως, αν και οι κατά καιρούς μικροεξεγέρσεις, δεν ολοκληρώνονταν ποτέ.
Καμία σχέση ωστόσο με το dna μας, τη φιλοσοφία των ιδρυτών μας και των συνεχιστών τους, που κατέστησαν τον ΠΑΟΚ φόβητρο, υπερδύναμη και σημείο αναφοράς.
Το 2012 ήταν κάτι ανάλογο με την κήρυξη της επανάστασης του 21 και η έλευση του Ιβάν Σαββίδη, θύμιζε τον Κολοκοτρώνη, που έδειξε το δρόμο στη κορυφή.
Το λες και συνάντηση με το πεπρωμένο μας.
Απελευθέρωση από τον ζυγό της μιζέριας και του συμβιβασμού με την μετριότητα.
Κι όπως η επανάσταση του 21 μέχρι την λευτεριά και την εγκαθίδρυση κράτους ήταν γεμάτη από αγώνες, αίμα και θυσίες, έτσι πρέπει να είναι και η δική μας, ασπρόμαυρη επανάσταση, που οφείλει να μην σταματήσει, όποιο κι αν είναι το κόστος.
Όποιο κι αν είναι το τίμημα.
Όπως και το 21, είναι η επανάσταση του θεωρητικά ανέφικτου, το οποίο όμως καθίσταται εφικτό, όταν συνοδεύεται από όραμα, ιδανικά και αφοσίωση σε αυτά.
Διαβάζοντας λόγω της κλεισούρας των ημερών, τα «αποδέχτηκα την πρόσκληση-πρόκληση του τάδε και ποστάρω την φωτό από τότε», η παρακάτω εικόνα παραπέμπει στο μακρινό 1985 του πρωταθλητή ΠΑΟΚ κόντρα στη Βερόνα, στο Μπεντεγκόντι, για το κύπελλο πρωταθλητριών.
Ο πιο σίγουρος τρόπος για να επανακτήσεις αυτό που σου αξίζει και να κρατήσεις ζωντανό αυτό το οποίο γεννήθηκες να υπηρετείς, είναι να διατηρήσεις ζωντανά μέσα σου, τα ιδανικά των προγόνων, ιδρυτών σου.
Κι εκείνων που η μοίρα όρισε, να σηκώσουν και πάλι ψηλά, το ασπρόμαυρο λάβαρο…
ΠΑΟΚ!»
