Ο Κριστιάνο Ρονάλντο μαζί με τον super-agent Ζόρζε Μέντες αναβάθμισε δύο πλήρως εξοπλισμένες πτέρυγες εντατικής θεραπείας σε νοσοκομεία της Λισσαβόνας και του Πόρτο. Το είδε ο Μέσι και ο δώρισε κι αυτός ένα εκατομμύριο ευρώ σε κλινικές της Βαρκελώνης και του Ροζάριο. Νωρίτερα τους είχε προλάβει με το δικό του εκατομμυριάκι, ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι.
Ο Ζοσέ Μουρίνιο εθεάθη να κουβαλάει τσάντες ευπαθών ομάδων και να προσφέρει φαγητό σε αστέγους, ο Κάρλο Αντσελότι άρχισε τις βιντεοκλήσεις για να κρατήσει συντροφιά σε απομονωμένους -λόγω κορωνοϊκού- οπαδούς της Έβερτον και ο Πεπ Γκουαρντιόλα χάρισε κι αυτός ένα εκατομμύριο ευρώ στην μάχη κατά του ιού.
Η Εθνική Γερμανίας μάζεψε 2,5 εκατομμύρια ευρώ και ο Ρότζερ Φέντερερ έβγαλε από το πουγκί του ένα εκατομμύριο ευρώ για να βοηθήσει άμεσα πληγείσες οικογένειες στην Ελβετία.
Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι χάρισαν κι αυτοί με την σειρά τους ένα εκατομμύριο ευρώ και ο Ιβάν Σαββίδης έκανε την δική του σημαντική δωρεά στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έβγαλε από την τσέπη του μισό εκατομμύριο για να εξασφαλίσει την μισθοδοσία των εργαζομένων στις εγκαταστάσεις των Μιλγουόκι Μπακς, κάτι που έκαναν πολλοί σταρ του ΝΒΑ.
Υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί ακόμα, επώνυμοι και ανώνυμοι που έκαναν την δική τους προσφορά, όπου υπάρχει ανάγκη. Δεν ξέρω αν το έπραξαν για λόγους διαφήμισης, για να εξασφαλίσουν φοροαπαλλαγές, για να εξαγνίσουν τις ψυχές τους, για να γιατρέψουν ενοχικά σύνδρομα ή επειδή πραγματικά ως ανθρώπινα όντα συγκλονίζονται από αυτό το δράμα που βιώνει ο πλανήτης.
Το θέμα είναι πως χρειάστηκε ένας ιός για να ενεργοποιηθούν ένστικτα που μέχρι πρότινος ήταν αδρανή, υπνωτισμένα, εγκλωβισμένα στους φρενήρεις καθημερινούς ρυθμούς, την απομόνωση, την ματαιοδοξία.
Ένα εκατομμύριο ευρώ ακούγεται εξωπραγματικό ποσό. Χρήματα που θες δυο και τρεις ζωές για να τα βγάλεις. Ακούγεται ως ασύλληπτη δωρεά. Δεν είναι. Για τον Λιονέλ Μέσι είναι τα χρήματα που βγάζει σε τρεις ημέρες, η φορολογική του δήλωση για το 2019, αναφέρει έσοδα 130 εκατομμυρίων ευρώ.
Ένα εκατομμύριο ευρώ για μία τέτοια μάχη είναι λιγότερο κι από ψίχουλα. Δεν θα βοηθήσουν να βρεθεί το εμβόλιο, ούτε θα βελτιώσουν την εικόνα οποιουδήποτε συστήματος υγείας.
Η αξία τους είναι περισσότερο συμβολική. Ο ένας μετά τον άλλον οι μεγάλοι σταρ του παγκόσμιου αθλητισμού αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει λόγος να ζουν αποστειρωμένοι από το περιβάλλον τους. Ό,τι είναι το οφείλουν στον κόσμο. Ό,τι έχουν αποκτήσει, το οφείλουν σε αυτούς. Οι σπιταρόνες τους, οι αμαξάρες τους, τα γιοτ τους, οι καταθέσεις τους, τα εκατομμύρια δεν τους καθιστούν άφθαρτους, ανίκητους ή κάτι το διαφορετικό. Με το ποδόσφαιρο σε γύψο, όσο διάσημοι κι αν είναι, όσο πλούσιοι κι αν είναι, όσο γυμνασμένοι κι αν είναι, δεν είναι παρά ακόμα μερικοί νέοι άνθρωποι, που αναγκαστικά πλέον δεν εργάζονται. Ως εκ τούτου – δυστυχισμένοι.
Μακάρι ο ιός να σπάσει αυτή την φούσκα και να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στους δύο κόσμους. Οι αθλητές οφείλουν να ξαναγίνουν λαϊκοί ήρωες, με την πραγματική έννοια του όρου. Οι δωρεές, οι προσφορές, η κοινωνική δράση οφείλουν να γίνουν ο κανόνας, όχι η εξαίρεση σε εποχές πανδημίας ή φυσικών καταστροφών. Είναι τόσο βαθιά η παγκόσμια διείσδυση τους, τόσο μεγάλη η δύναμη της εικόνας τους, που θα μπορούσε εφεξής να γίνει το όχημα για έναν καλύτερο κόσμο. Μακάρι να το θυμούνται όλοι αυτοί κι όταν βγούμε (όσο το δυνατόν πιο αλώβητοι) από αυτό.
Το μόνο σίγουρο είναι πως το ποδόσφαιρο ποτέ δεν θα είναι πια το ίδιο. Δεν ξέρω αν θα είναι καλύτερο ή χειρότερο. Δεν ξέρω αν θα επιστρέψει στις ρίζες του ή αν θα βρέξει «κανόνια». Δεν ξέρω αν τα γήπεδα θα γεμίσουν ξανά, αν ο κόσμος θα έχει το ίδιο κέφι για μπάλα. Δεν ξέρω αν τα τηλεοπτικά συμβόλαια θα συνεχίσουν να είναι τόσο υπέρογκα, μπορεί ο κόσμος να αλλάξει κοσμοθεωρία και να σταματήσει να θεωρεί την μπάλα σημαντική -έστω και ως προϊόν.
Η ιστορία έχει (από)δείξει ότι τέτοιες δραματικές αλλαγές, πάντα φέρνουν κάτι στο μέλλον. Όλα δείχνουν ότι στο ποδόσφαιρο πάμε σε μία εκλογίκευση της κατάστασης που είχε ξεπεράσει τα όρια του παραλογισμού. Ο σφυγμός της αγοράς αφήνει να εννοηθεί ότι θα κάνουμε καιρό να δούμε ξανά μεταγραφές 100 εκατομμυρίων ευρώ. Ολοένα και περισσότερες φωνές ταυτίζονται στην ανάγκη θέσπισης ενός salary cup που θα εξασφαλίσει περισσότερη σταθερότητα και άμβλυνση των χαοτικών διαφορών.
Όπως συμβαίνει και στην κοινωνία, την μεγαλύτερη πίεση θα την απορροφήσουν τα κατώτερα στρώματα. Όσο μικρότερο το μέγεθος, τόσο περισσότεροι οι τριγμοί, οι κραδασμοί. Αν η Μπαρτσελόνα προτείνει γενναίο κούρεμα μισθών στους παίκτες της, τότε καταλαβαίνει κανείς τι πρόκειται να συμβεί όσο κατεβαίνει κανείς πιο χαμηλά.
Τα νερά είναι αχαρτογράφητα κι ως εκ τούτου εντελώς άγνωστα. Σχεδόν όλοι βαδίζουν στα τυφλά. Όπως λέει και το μοδάτο σλόγκαν στα ελληνικά social media… θα λογαριαστούμε μετά. Ας ξεκινήσει η… Άγια μπάλα μας και θα λογαριαστούμε μετά.
