Λογικά και αναμενόμενα τα μέτρα προστασίας που σχεδιάζονται, μήπως με κάποιον τρόπο ολοκληρωθεί η φετινή πολύπαθη σεζόν στη Super League, αλλά και στα υπόλοιπα πρωταθλήματα. Το να χαθούν -χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα- τόσοι μήνες προσπάθειας από παίκτες και ομάδες, όταν έχει φαγωθεί ο γάιδαρος και μένει η ουρά, θα είναι άδικο για όλους. Οι… διαφαινόμενοι πρωταθλητές ας γίνουν πρωταθλητές στην πράξη, αυτοί που δεν τα πήγαν καλά ας υποστούν τις συνέπειες που τους αναλογούν.
Οι τίτλοι δεν κατακτώντας ούτε δια βοής, ούτε με ανακήρυξη από χαρτογιακάδες που κλείστηκαν σε ένα γραφείο. Δε συνάδει με τη φύση του αθλητισμού, ή -ακόμα περισσότερο- του πρωταθλητισμού. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μου τώρα. Όταν έχει μείνει λίγο, κάνεις ό,τι μπορείς για να τελειώσει. Κι εφόσον βέβαια το επιτρέπουν οι περιστάσεις. Δε θα διακινδυνεύσουμε όλοι τις ζωές μας για να γίνει το δίκαιο. Όταν όμως ξεκινάει κάτι καινούριο;
Πριν λίγες μέρες, διέρρευσαν οι σκέψεις και οι προθέσεις της ελληνικής Κυβέρνησης για να διεξαχθούν κεκλεισμένων των θυρών ακόμα και τα πρωταθλήματα της σεζόν 2020-21! Το ίδιο και σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Προφανώς αυτό κυοφορείται ακόμα στο μυαλό κάποιων πολιτικών προϊστάμενων, προφανώς προέκυψε μετά από από εισηγήσεις επιστημόνων, αλλά -επίσης προφανώς- κανείς από όλους αυτούς δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει ποδόσφαιρο.
Η όλη κουβέντα που προέκυψε – και υποτίθεται ότι θα τεθεί επί τάπητος- έχει να κάνει με τις οικονομικές προεκτάσεις μιας τέτοιας απόφασης, εφόσον φυσικά γίνει αποδεκτή από την FIFA. Πόσα θα χάσουν οι ΠΑΕ, πώς μπορούν να υπάρξουν αντισταθμιστικά μέτρα, πώς θα “χαριστούν” οι φόροι από τα επαγγελματικά συμβόλαια, τι θα γίνει με τα τηλεοπτικά δικαιώματα, και, και και… Και το ποδόσφαιρο, κύριε;
Στην εποχή του άκρατου καπιταλισμού και της γενικευμένης εμπορευματοποίησης του αθλήματος, το μόνο που απασχολεί είναι το χρήμα. Ούτε η έξωθεν εικόνα, ούτε καν ο βασικός πυλώνας, ο βασικός λόγος που γίνονται και απευθύνονται όλα αυτά: ο κόσμος, οι θεατές, οι πελάτες.
Να μην μπορείς να παρακολουθήσεις από κοντά αυτό που αγαπάς. Να μην παρακολουθείς από κοντά το θέαμα το οποίο προορίζεται για σένα. Να μην το νιώθεις. Να βλέπεις μέσα από ένα κουτί 50 ιντσών “γυμνά” γήπεδα για έναν ολόκληρο χρόνο; Ποιος θα είναι κερδισμένος και ποιος ευχαριστημένος; Οι παίκτες, οι προπονητές, οι φίλαθλοι, οι παράγοντες, οι χορηγοί;
Είμαι πολέμιος του “κεκλεισμένων των θυρών”, ακόμα και σαν μια συνηθισμένη τιμωρία κάποιας ομάδας. Υπάρχουν δεκάδες άλλοι τρόποι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Αυτό είναι τιμωρία του αθλήματος. Να τιμωρούμε λοιπόν το άθλημα -και τους εαυτούς μας- για έναν ολόκληρο χρόνο; Βάλτε καλύτερα ένα ωραίο λουκέτο, να τελειώνουμε…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Twitter: Thodoros Hastas
Instagram: theohastas
