Να κυλήσει ξανά μπάλα στα γρασίδια της Super League; Είναι ασφαλές; Είναι σωστό; Είναι σώφρον; Είναι ρίσκο, κι αν ναι, χρειάζεται να παρθεί;
Ως αθλητικός δημοσιογράφος θα ψήφιζα επανεκκίνηση… χθες! Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να έχουμε κάτι να γράφουμε. Δίχως μπάλα να κυλάει, οι αθλητικές ειδήσεις είναι όλες μονότονες, θλιβερές, μελαγχολικές, μίζερες. Η αγωνιστική δράση -έστω και με αυτές τις παρά φύσει συνθήκες- θα δώσουν έναν αέρα ανανέωσης, θα τονώσουν το ενδιαφέρον την ψυχολογία, την αδρεναλίνη, θα θυμίσουν μέρες κανονικότητας.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Πέρα από την ξεκάθαρα εγωιστική τοποθέτηση ενός επαγγελματία που έχει συμφέρον από την επιστροφή στην δράση, υπάρχει και η επιστημονική άποψη. Ο αρχίατρος της ΦΙΦΑ, Michel d’Hooghe με δηλώσεις του έσπευσε να προσγειώσει στην σκληρή πραγματικότητα: «Η εισήγηση μου είναι να αποφύγουμε το ποδόσφαιρο στις επόμενες εβδομάδες. Το καλύτερο θα ήταν οι ομάδες να ετοιμαστούν για τους αγώνες της επόμενης σεζόν και όχι να συνεχίσουν για φέτος. Υπάρχει ρίσκο και πρόκειται για ρίσκο που δεν έχει μικρές συνέπειες».
Ήδη δύο πολύ σημαντικές λίγκες, αυτές της Γαλλίας και της Ολλανδίας αποφάσισαν να μην ρισκάρουν το παραμικρό. Παρά το δυσβάσταχτο οικονομικό κόστος πήραν την απόφαση να βάλουν οριστικό λουκέτο στην φετινή σεζόν, κάτι που ενδεχομένως να λύσει τα χέρια και σε άλλες χώρες που σκέφτονταν, αλλά φοβούνταν, να πράξουν το ίδιο.
Οι μανιακοί με τα τεστ Γερμανοί υπολόγισαν ότι για να εκκινήσουν ξανά και να ολοκληρωθούν με απόλυτη ασφάλεια οι δύο πρώτες επαγγελματικές κατηγορίες θα χρειαστούν περίπου 25.000 τεστ σε όσους θα αναμειχθούν με κάθε τρόπο (παίκτες, προπονητικό τιμ, διαιτητές, δημοσιογράφοι, τεχνικοί). Στην Αγγλία δήλωσαν ότι έχουν ήδη έτοιμα 26.000 τεστ ώστε να ολοκληρωθεί με πάσα ασφάλεια η Premier League. Οι Βέλγοι υπολόγισαν το νούμερο σε 2.400 τεστ ανά εβδομάδα. Στην Ελλάδα τι γίνεται;
Είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να διαθέσουμε περίπου 25.000 διαγωνιστικά τεστ μόνο για το ποδόσφαιρο, όταν από την αρχή της πανδημίας έχουν γίνει σε όλη την χώρα συνολικά 69.833 τεστ; Είμαστε σίγουροι ότι είναι ηθικά σωστό να δεσμεύσουμε έναν τόσο μεγάλο αριθμό τεστ για το ποδόσφαιρο και να τα στερήσουμε ουσιαστικά από άλλους συμπολίτες μας, απασχολώντας παράλληλα ένα σημαντικό μέρος των εργαστηρίων για το ποδόσφαιρο;
Στην Ελβετία δημοσιοποίησαν το πρωτόκολλο επιστροφής στην αγωνιστική δράση κι αν το διαβάσει κανείς προσεκτικά, τα μέτρα αποστείρωσης μοιάζουν Δρακόντεια, υπερβολικά αυστηρά, κοστοβόρα. Είναι εφικτό να εφαρμοστούν στην χώρα μας, κι αν ναι, σε ποιο επίπεδο; Μπορούν οι σύλλογοι να πειθαρχήσουν σε ένα τόσο απαιτητικό πρωτόκολλο υγιεινής, έχουν τις υποδομές να ανταποκριθούν όλες στο έπακρο;
Υπάρχει λόγος να ναρκοθετήσουμε τις κοινωνικές εντολές για social distance, αφήνοντας να επιστρέφει ένα άθλημα, που λόγω της δημοφιλίας του, της έντασης των συναισθημάτων που προκαλεί αναιρεί σε απόλυτο βαθμό την έννοια του social distance; Πως θα αποφευχθούν μαζικές, αθρόες, πυκνές συνευρέσεις σε καφετέριες, σε καφενεία, σε οπαδικές λέσχες, σε πρακτορεία ΠΡΟ-ΠΟ ανθρώπων που δεν έχουν συνδρομητική τηλεόραση στα σπίτια τους για να παρακολουθήσουν τα μεγάλα ντέρμπι των πλέι-οφ; Πως θα ελεγχθούν οι πανηγυρισμοί με αγκαλιές, φιλιά, με high-five και χειραψίες σε περίπτωση ενός γκολ; Πως θα τιθασεύσεις τα ακραία συναισθήματα που έχει προκαλέσει η ποδοσφαιρική στέρηση στον μέσο οπαδό;
Ας είμαστε ειλικρινείς. Μπορεί τα γήπεδα να είναι αποστειρωμένα, μπορεί οι αγώνες να διεξαχθούν σε συνθήκες απόλυτης υγειονομικής ασφάλειας, όμως οι άδειες εξέδρες, θα μεταφέρουν το γηπεδικό κλίμα, όπου θα υπάρχει συνδρομητική τηλεόραση, κάτι που καθιστά ουτοπική την ταυτόχρονη αστυνόμευση χιλιάδων καταστημάτων μαζικής εστίασης, που μπορούν να αποτελέσουν εστίες αναζωπύρωσης και εξάπλωσης του ιού.
Τα πρωταθλήματα στην Ευρώπη μπορεί να ξεκινήσουν. Τι θα γίνει όμως αν παρουσιαστεί έστω και ένα κρούσμα σε οποιαδήποτε ομάδα; Υποχρεωτικά, όλο το ρόστερ θα μπει σε καραντίνα τουλάχιστον για 14 ημέρες. Τι θα γίνει με αυτή την ομάδα; Θα αποκλειστεί από την συνέχεια του πρωταθλήματος; Θα μηδενίζεται; Θα έχουμε νέα διακοπή; Τότε πως θα βγαίνουν μετά οι ημερομηνίες στο ήδη πιεσμένο καλαντάρι; Κι ας το κάνουμε λίγο πιο μακάβριο, δυστυχώς όλα είναι μέσα στην ζωή, ο Covid-19 έχει και ποσοστό θνητότητας. Τι θα γίνει σε περίπτωση που κάποιο ενεργό μέλος της λίγκας (με οποιαδήποτε ιδιότητα) χάσει την ζωή του από κορωνοϊό; Τι θα γίνει σε περίπτωση που ζητηθεί αποζημίωση από τους οικείους του; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη να εγγυηθεί την ασφάλεια; Ελπίζω να μην ζητηθεί από τους παίκτες να υπογράψουν ότι παίζουν με δική τους ευθύνη…
Η Ελλάδα λόγω κλίματος αποτελεί μία ακόμα ιδιαιτερότητα σε ότι αφορά την επανέναρξη των πρωταθλημάτων. Στην Αγγλία ακόμα και το καλοκαίρι έχουν βροχές. Στην Γερμανία συνήθως έχει δροσιά. Σε κάτι Ελβετίες, Αυστρίες χρειάζεσαι και μπουφανάκι. Πόσο ασφαλές για την υγεία των παικτών θα είναι να αγωνίζονται όλο το καλοκαίρι, σε συνθήκες καύσωνα, ζέστης και αυξημένης υγρασίας, σε συνεχόμενα ματς υψηλής έντασης και απαιτήσεων; Ακόμα κι αν όλα τα παιχνίδια γίνουν βράδυ, πως θα χωρέσουν στο τηλεοπτικό πρόγραμμα, υπολογίζει κανείς το αυξημένο κόστος λόγω επιπλέον λειτουργικών εξόδων;
Είναι και το άλλο. Είναι έτοιμες οι ομάδες που θα συνεχίσουν να παίζουν όλο το καλοκαίρι να ναρκοθετήσουν ολόκληρη την επόμενη σεζόν τους, παίζοντας ασταμάτητα, χωρίς ανάσα (στο καλύτερο σενάριο, αυτό που θέλει να μην υπάρχει νέα διακοπή) μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, στο οποίο οι παίκτες των σημαντικών ομάδων θα έχουν μπροστά τους ένα γεμάτο καλοκαίρι, με Euro, Copa Africa, Copa America και Ολυμπιακούς Αγώνες; Οι ομάδες από τις χώρες που τερμάτισαν πρόωρα τα πρωταθλήματα τους (Ολλανδία, Γαλλία) χάνουν οικονομικά, αλλά είναι σίγουρο ότι θα έχουν ομαλότερη προετοιμασία και καλύτερη απόδοση την επόμενη σεζόν και σαφώς λιγότερα ρίσκα τραυματισμών. Διότι οι υπόλοιπες θα παίζουν όλο το καλοκαίρι μέχρι να τελειώσει η σεζόν, θα μπουν απνευστί στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και απευθείας στην επόμενη εγχώρια χρονιά. Σχεδόν βάρβαρο.
Για το τέλος κάτι που αφορά μόνο την Ελλάδα. Πόσο σώφρον θα είναι να ρισκάρουμε με την επανέναρξη του πρωταθλήματος εστίες κοινωνικής ανάφλεξης; Το ότι τα ματς θα γίνουν κεκλεισμένων των θυρών δεν λέει τίποτα. Σε ματς χωρίς κόσμο (Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός) είδαμε αιματηρά επεισόδια του πλήθους που ήταν συνωστισμένο έξω από το γήπεδο με τις αστυνομικές αρχές, οι άδειες εξέδρες από μόνες τους δεν λένε τίποτα. Και δεν μιλάμε για μία ήρεμη περίοδο. Με τις δύο ομάδες που προπορεύονται στην βαθμολογία να έχουν δικαστικές περιπέτειες από δύο υποθέσεις που έχουν αυξήσει την τοξικότητα και τον φανατισμό στα ύψη, τα μεταξύ τους παιχνίδια (και όχι μόνο) θα είναι πηγή επιπλέον όξυνσης.
Στην εξίσωση δεν παρατέθηκαν καθόλου τα οικονομικά δεδομένα που σίγουρα θα παίξουν βασικό ρόλο στην απόφαση επανέναρξης ή όχι. Μπορούν οι ελληνικές ομάδες να σηκώσουν το λειτουργικό κόστος 2-3 επιπλέον μηνών, δίχως καθόλου επιπλέον έσοδα; Εντέλει, υπάρχει κάτι πολύ σοβαρό που διακυβεύεται βαθμολογικά, ώστε να πρέπει οπωσδήποτε να επιστρέψουμε στα γήπεδα;
Πολλά πρωταθλήματα -ανάμεσα τους ενδεχομένως και το ελληνικό- θα ξεκινήσουν. Για μερικές χώρες είναι ειλημμένη απόφαση, για κάποιες άλλες δεν γίνεται αλλιώς. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα πρόκειται για θαύμα, αν τελειώσουν κανονικά…
