Στο INPAOK μίλησαν οι πρωταγωνίστριες του πρώτου νταμπλ του γυναικείου χάντμπολ του ΠΑΟΚ.
Συγκεκριμένα, η Δήμητρα Μπατζαρακούδη, η Μαρία Χατζηπαρασίδου, η Κατερίνα Βαφειάδου, η Αγνή Ζυγούρα και η Βάσια Γκάτζιου, θυμήθηκαν μέσω του INPAOK, όσα έζησαν ακριβώς πριν έναν χρόνο σαν σήμερα (12/5).
Αναλυτικά όσα είπαν στο INPAOK οι νταμπλούχες:
Δήμητρα Μπατζαρακούδη:
«Ήταν το πρώτο Νταμπλ και μια από τις ομορφότερες σεζόν της καριέρας μου. Ο στόχος μας ήταν αυτός και πολύ ξεκάθαρος από την αρχή και είμαι πολύ χαρούμενη που αποτελούσα μέλος αυτής της ομάδας. Ο ΠΑΟΚ για μένα έγινε οικογένεια μου! Εύχομαι σε όλους τα καλύτερα και πάντα τίτλους, γιατί το αξίζουν τα κορίτσια!»
Μαρία Χατζηπαρασίδου:
«Γενικά από όλη την χρόνια την περσινή, μόνο θετικά έχω να σκεφτώ. Ήταν το πρώτο μου Νταμπλ άλλωστε που αυτό από μόνο του είναι ευτυχία! Σαν σήμερα όμως ναι, είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα που όσο να ναι είναι η ανταμοιβή ολόκληρης της σκληρής δουλειάς που κάναμε μέσα στο χρόνο! Θυμάμαι πολύ έντονα την χαρά και την ικανοποίηση που είχαμε όλες στα πρόσωπα μας».
Κατερίνα Βαφειάδου:
«Δυστυχώς προσωπικά λόγο τραυματισμού δεν μπόρεσα να βοηθήσω την ομάδα μου αγωνιστικά… Ήμουν εκεί όμως και το ζούσα σαν να έπαιζα… Πάρα πολύ χαρούμενη… Πανηγύριζα το κάθε γκολ… Η επιτυχία έρχεται μέσα από πολύ δουλειά και αυτό φάνηκε στο γήπεδο. Το πάθος και η θέληση που υπήρχε για να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα τα κορίτσια το έβγαλαν. Ένα όμορφο πρωτάθλημα».
Βάσια Γκάτζιου:
«Σίγουρα είναι πολλά τα συναισθήματα που θυμάμαι και μου έχουν μείνει αξέχαστα, καθώς καταφέραμε να πάρουμε να πάρουμε δύο τίτλους και προσωπικά για εμένα ήταν οι πρώτοι. Συναισθήματα δικαίωσης, σιγουριάς και ικανοποίησης ήταν αυτά που αισθάνθηκα πιο έντονα. Η ομάδα ήταν κατάλληλα προετοιμασμένη, υπήρχε εμπιστοσύνη ανάμεσα στις παίκτριες, αλλά και από το προπονητικό τιμ προς εμάς. Εύχομαι να έρθουν και άλλες χρονιές σαν και αυτή!»
Αγνή Ζυγούρα:
«Αυτό που θυμάμαι από την περσινή χρονιά είναι η σιγουριά που ένιωθα σε κάθε παιχνίδι. Είχα αυτοπεποίθηση ακόμα και όταν έναν μήνα πριν τους τελικούς ήμουν με πατερίτσες λόγω κατάγματος στο αριστερό μου μετατάρσιο. Πίστευα στις συμπαίκτριες μου και ήξερα πως ότι και να γίνει στο γήπεδο θα κοιτάξω στον πάγκο και θα έχω την λύση. Ήταν μια ονειρική χρόνια που έκλεισε με το νταμπλ και πιστεύω ότι θα τη θυμάμαι για μια ζωή».
