Έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα (23/5) από την ημέρα που ο Παναγιώτης Ποικιλίδης έφυγε από την ζωή (2014), με την ΠΑΕ ΠΑΟΚ να μην ξεχνά τον «γίγαντα» του Δικεφάλου, σημειώνοντας ότι η απουσία του έχει αφήσει ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Αναλυτικά όσα αναφέρει:
Σαν σήμερα το 2014 η οικογένεια του ΠΑΟΚ και του ελληνικού αθλητισμού έχασε ένα από τα «χρυσά» της παιδιά, τον Παναγιώτη Ποικιλίδη, η απουσία του οποίου έχει αφήσει ένα τεράστιο δυσαναπλήρωτο κενό.
Ακόμη και σήμερα φαντάζει δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς πως ο Παναγιώτης δεν είναι πια κοντά μας… Αυτός ο δυνατός, περήφανος, ευθυτενής άνθρωπος με την περισσή ρώμη, τη λεβεντιά και το χαμόγελο.
Σπουδαίος αθλητής, πρωταθλητής της ελληνορωμαϊκής πάλης στα υπερβαρέα, ο Παναγιώτης Ποικιλίδης συμμετείχε σε τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 1984 στο Λος Αντζελες ήταν τέταρτος, το 1992 στη Βαρκελώνη όγδοος στα βαρέα και το 1996 στην Ατλάντα ήταν πέμπτος Ολυμπιονίκης στα 130κ.
Ποτέ δεν ξέχασε ότι το 1984 έχασε το ολυμπιακό μετάλλιο στις λεπτομέρειες, αν και ήταν ο μόνος που κέρδισε το χρυσό Ολυμπιονίκη της κατηγορίας του!
Στη συλλογή του έχει και δύο μετάλλια, χάλκινο το 1987 και χρυσό το 1991, από Μεσογειακούς Αγώνες. Επίσης, κατέλαβε την 4η θέση δύο φορές (1991, 1993) σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, καθώς και την 6η θέση σε παγκόσμιο πρωτάθλημα (1986). Το 1983 κατέκτησε χρυσά μετάλλια στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων στην ελευθέρα και ελληνορωμαϊκή πάλη.
Ο Παναγιώτης Ποικιλίδης γεννήθηκε στην Καλαμαριά το 1965. Ηταν αθλητής του ΒΑΟ, όπως κι ο αδελφός του Γιώργος, τέσσερα χρόνια μεγαλύτερός του. Αυτός τον μύησε στα ταπί, από νωρίς, από το 1981. Με ύψος 1,88, δύναμη και μακριά χέρια, η κλίση του δεν του έδινε περιθώρια για άλλες επιλογές. Ασχολήθηκε με τα κοινά στο δήμο Καλαμαριάς (αντιδήμαρχος το 1999 και το 2005), λάτρευε το μπάσκετ και το ψάρεμα και όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με τον ΠΑΟΚ, το έκανε ψυχή τε και σώματι.
Το 2000 μάλιστα, επανίδρυσε το τμήμα πάλης του ΠΑΟΚ το οποίο είχε καταργηθεί από την περίοδο της Κατοχής. Από το 2007 βρισκόταν στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΑΕ ΠΑΟΚ.
