Ο Χρήστος Τζόλης έχει ανάγκη τον ΠΑΟΚ και ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη από περισσότερους Χρήστους Τζόληδες και η διοίκηση φαίνεται πως έχει πιάσει το νόημα: κάλλιο ένα σμήνος από πεινασμένα έντομα, παρά μία αγέλη από οκνηρά άλογα κούρσας. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Στην περίφημη «Απολογία» του ενώπιων των Αθηναίων δικαστών, ο Σωκράτης με περίσσια ευφυΐα δεν προσπάθησε να εξυψώσει την ύπαρξη του, αντιθέτως παρομοίασε τον εαυτό του με την κατώτερη μορφή του έμβιου συστήματος: μία ενοχλητική αλογόμυγα!
«Γιατί, αν με σκοτώσετε, δε θα βρείτε εύκολα άλλον τέτοιο σαν και μένα, που, κυριολεκτικά, αν και ακούγεται λίγο αστείο, τοποθετήθηκε από τον Θεό στην πόλη όπως μία αλογόμυγα πάνω σε άλογο μεγαλόσωμο και καθαρόαιμο, νωθρό όμως εξαιτίας του όγκου του, που του χρειάζεται μία αλογόμυγα να το ξυπνάει».
Στην ισορροπία της φύσης και στον θαυμαστό κύκλο ζωής κανείς δεν περισσεύει. Ο ρόλος της αλογόμυγας είναι το ίδιο σημαντικός με αυτή ενός καθαρόαιμου. Δίχως το ενοχλητικό της πέταγμα, το νωθρό, εξαιτίας του όγκου του, άλογο θα παραμένει ακούνητο, βαριεστημένο, οκνηρό.
Ο Χρήστος Τζόλης είναι μία ταπεινή, μία ενοχλητική αλογόμυγα που ήρθε από το πουθενά σε ένα στάβλο γεμάτο καθαρόαιμα άλογα, τα οποία έχουν αράξει στα κυβικά τους. Ένα στάβλο που ως επί το πλείστον κατοικείται από καλοταϊσμένα, καλομεγαλωμένα άλογα κούρσας, που έχουν χαρίσει άφθονες στιγμές δόξας στο παρελθόν, μα τα οποία έχουν χάσει την όρεξη για καλπασμό.
Άλλα, γέρικα που έχουν επαναπαυτεί στις δάφνες τους κι άλλα νεαρότερα που ζήλεψαν από το ραχάτι και έγειραν δίπλα τους να αράξουν -αφού τους παίρνει να το κάνουν.
Με έναν νέο σταβλάρχη που εδώ και ένα χρόνο αδυνατεί να βρει τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει τα άλογα να βρουν την χαμένη τους όρεξη, την ζωντάνια, την φλόγα, την ενέργεια, την σπιρτάδα.
Και κάπου εκεί -εντελώς αναπάντεχα- εκεί που όλα είναι μια ευθεία γραμμή, εκεί που οι μέρες είναι όλες ίδιες σαν τις χάντρες ενός κομπολογιού έρχεται από το πουθενά μία αλογόμυγα για να ξυπνήσει, να ανακατέψει έναν ολόκληρο στάβλο.
Η εμφάνιση του Χρήστου Τζόλη μπορεί να αποδειχθεί ευλογία για τον ΠΑΟΚ, για λόγους που ακόμα κανείς δεν μπορεί να φανταστεί.
Τώρα που το συλλογίζομαι δεν πρέπει να έχω γράψει καλή κουβέντα για αυτόν τον… νέο σταβλάρχη. Πριν καν αποκλειστεί από την Σλόβαν Μπρατισλάβας, έγραψα για «ποδόσφαιρο αλάνας», πιάνοντας τα πρώτα ανησυχητικά κύματα στον αέρα.
Όταν απέδρασε με γκολ στις καθυστερήσεις από το Περιστέρι επεσήμανα πως: «από το 20 τράβηξε άσο».
Όταν το αήττητο σώθηκε στο παρά τσακ απέναντι στον Παναθηναϊκό εστίασα πως αυτό ήταν η «νύχτα των στρουθοκάμηλων».
Τον φωτογράφισα ως κύριο υπεύθυνο της νωθρότητας μετά την ήττα στο Κλεάνθης Βικελίδης, υπενθυμίζοντας πως: «Το repeat απαιτεί όπλο, κράνος, εξάρτυση, όχι παντόφλες».
Μετά από την πρώτη φετινή νίκη σε ντέρμπι, μετά το 1-0 επί της ΑΕΚ, εναντιώθηκα σε όλους λέγοντας πως αυτή αποτελεί «Στάχτη στα μάτια».
Μετά την ήττα στο ΟΑΚΑ αναρωτήθηκα φωναχτά: «Αμπέλ, τι ακριβώς παίζει ο ΠΑΟΚ;».
Για να καταλήξουμε στο «καντήλι που σιγοκαίει» και στα «ρέστα σε φύλλο χαμένο από χέρι» μετά τις δύο εντός έδρας ήττες από τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα.
Τώρα που είναι πολύ in, άκοπο και ανέξοδο να επιρρίψεις όλες τις ευθύνες για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας στον Αμπέλ Φερέιρα, ίσως ήρθε η ώρα για κάτι που ίσως και να αποτελεί unpopular opinion. Ο Πορτογάλος τεχνικός στην πρώτη του σεζόν μακριά από το σπιτικό του, φταίει για πολλά, για πάρα πολλά, για χιλιάδες πράγματα που πήγαν στραβά στον φετινό ΠΑΟΚ, αλλά διάολε κάτι έχει προσφέρει κιόλας.
Δεν κέρδισε ποτέ τον σεβασμό των παικτών του. Δεν ενέπνευσε με τις ιδέες, την ηγετικότητα, το ύφος, την στάση, την διδαχή του. Δεν οιστρηλάτησε ποτέ ένα γκρουπ που είχε ταβανιάσει. Δεν βρήκε ποτέ ένα τρόπο να νιώσει που βρίσκεται, να αγγίξει ψυχές, να ξύσει εγωισμούς. Έμοιαζε με έναν άριστα καταρτισμένο δάσκαλο, που όμως δεν είχε μεταδοτικότητα. Έναν καθηγητή, που δίδασκε εις ώτα μη ακουόντων.
Και κάπου εκεί, λίγο πριν την λευκή πετσέτα, ήρθε σαν μάννα εξ’ ουρανού ο Χρήστος Τζόλης. Το τελευταίο χαρτί. Η ύστατη λύση. Ένας αδοκίμαστος, άγουρος, άπειρος νεαρός, που τα «έσπαγε» στις μικρές ηλικίες, μα ο οποίος δεν είχε παρά μερικές μετρημένες προπονήσεις με τους μεγάλους.
Θέλει μεγάλη τρέλα να τον ρίξεις μέσα για ντεμπούτο ως αλλαγή σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, στο οποίο παίζεις τις τελευταίες ελπίδες για πρωτάθλημα. Θέλει περισσότερη τρέλα να τον βάλεις πρώτη αλλαγή σε ματς με τον ΟΦΗ που μπορεί να αποδειχθεί… game-over. Και θέλει τόνους τρέλας να τον βάλεις μέσα ενδεκαδάτο για πρώτη φορά στο «Καραϊσκάκης», απέναντι στον Ολυμπιακό και φάτσα με τον καλύτερο αριστερό μπακ της πιάτσας.
Ο Αμπέλ έχει κάνει πολλά στραβά φέτος, αλλά αυτό δεν θα το τολμούσε άλλος. Ακόμα κι αν αποχωρήσει αύριο από τον ΠΑΟΚ (που δεν θα αποχωρήσει) πρέπει να του πιστωθεί ότι χάρη σε αυτόν, ο ΠΑΟΚ έχει κάτι να ελπίζει. Απέκτησε ένα νέο μεγάλο (ποδοσφαιρικό και χρηματιστηριακό) κεφάλαιο. Ένα νέο εν δυνάμει wonderkid που μπορεί να φέρει στην Τούμπα ένα μελίσσι scouter από όλη την καλή κοινωνία.
Διότι την σήμερον ημέρα, ένας 18άρης με 5 ηχηρά επαγγελματικά παιχνίδια μπορεί να πωληθεί το τριπλάσιο από έναν 25άρη έτοιμο παίκτη με 100 παιχνίδια στην πλάτη του. Έτσι λειτουργεί η αγορά…
Το πρώτο πράγμα που σε εντυπωσιάζει στον Τζόλη είναι το κορμί του. Μύες. Ελάχιστο λίπος. Σφιχτός. Συμπαγής. Αυτό μαρτυρά δουλειά. Πολλή δουλειά. Ώρες στο γυμναστήριο, που κάποιοι αποφεύγουν όπως τις αγγαρείες στον στρατό. Έτοιμο, αντρικό κορμί, επαγγελματία παίκτη.
Το δεύτερο είναι η ψυχική του ετοιμότητα. Ταλέντο έχουν πολλοί. Το δύσκολο είναι να το συνδυάσεις με πνευματική ισορροπία. Δεν εστιάζω στο υπέροχο γκολ του απέναντι στον ΟΦΗ και την συμβολή του ως game changer, σε ένα ματς που έδειχνε χαμένο.
Στο «Καραϊσκάκης» ο μικρός ξεκινά το πρώτο δεκάλεπτο με τρία φτηνά «πουλήματα» μπάλας, σε πολλά υποσχόμενες κόντρες. «Πουλήματα» μπάλας που ακύρωσαν τα τρεξίματα μιας ολόκληρης ομάδας, παικτών που έχουν σχεδόν τα διπλά χρόνια από αυτόν. Άλλος, στην θέση του, θα… μάγκωνε.
Εκείνος όμως, σαν να μην τρέχει τίποτα, συνέχισε να κάνει τα δικά του, με περίσσια άγνοια κινδύνου. Κάθετα τρεξίματα, ποικιλίες, ντρίμπλες, μια… «σακούλα» στον Τσιμίκα, από τον οποίο πήρε και κάρτα σε ένα ακόμα άδειασμα. Ακόμα κι όταν ο αριστερός μπακ του Ολυμπιακού πήγε να του πάρει τον αέρα σε μία αψιμαχία στο σημαιάκι του κόρνερ, ο μικρός δεν κώλωσε, κόλλησε την μούρη του, στάθηκε όρθιος στον τσαμπουκά.
Όλα αυτά δείχνουν ένα πράγμα: προσωπικότητα.
Μετά τον αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό, κανείς δεν στάθηκε στην πετυχημένη έμπνευση του Πορτογάλου τεχνικού να διαλύσει το scouting report των ερυθρόλευκων, με την χρησιμοποίηση ενός άγραφου πιτσιρικά, ο οποίος προκάλεσε άπειρα προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα. Όλοι στάθηκαν στην αλλαγή του στο 60ό λεπτό χωρίς να αναρωτηθούν; Έχει το μυϊκό σύστημα του Τζόλη την υποδομή να παίξει 90λεπτο υψηλής έντασης σε ανδρικό επίπεδο, χωρίς να έχει κάνει καλοκαιρινή προετοιμασία με την ανδρική ομάδα;
Μπορούσε να βγάλει όλο το ματς, χωρίς το υψηλό ρίσκο μιας θλάσης; Ήταν μία συμφωνημένη από πριν αλλαγή -εκεί στο 60λεπτο- με βάση όλες τις εργομετρικές μετρήσεις; Πίσω από όλες τις αλλαγές στο ποδόσφαιρο -πετυχημένες ή αποτυχημένες- κρύβονται ώρες σκέψης, δουλειάς, προετοιμασίας, data που ο κοινός νους αγνοεί. Κανείς προπονητής δεν είναι παράφρων, να βγάζει από το παιχνίδι ίσως τον κορυφαίο του παίκτη.
Ο μικρός δείχνει πως ήρθε για να μείνει. Στέκεται ήδη μια χαρά. Το έχει το επίπεδο. Ο τρόπος που παίζει, ο τρόπος που ήρθε για να ανακατέψει τα νερά, ίσως αποδειχθεί το ενοχλητικό βούισμα που χρειάζονται τα οκνηρά άλογα για να αφυπνιστούν και να ταραχτούν από την ραστώνη τους.
Ο θορυβώδης τρόπος με τον οποίο συστήθηκε είναι το διαβατήριο για τις «σειρούλες του» για την ευνοϊκότερη μετάθεση που μπορεί να υπάρξει: την πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ. Άσχετα με το πόσο ταλέντο έχουν ατομικά, είναι φουρνιές παικτών που έμαθαν να «μην βλέπουν» τους συνομήλικους τους εντός συνόρων. Φουρνιές που μεγάλωσαν παικτικά με την αίσθηση της υπεροχής εντός συνόρων. Με την νοοτροπία του νικητή.
Ο Χρήστος Τζόλης έχει ανάγκη τον ΠΑΟΚ και ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη από περισσότερους Χρήστους Τζόληδες και η διοίκηση φαίνεται πως έχει πιάσει το νόημα: κάλλιο ένα σμήνος από πεινασμένα έντομα, παρά μία αγέλη από οκνηρά άλογα κούρσας.
