Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων. Οι υπεραισιόδοξοι που σε κάθε μεταγραφή βλέπουν τον «παιχταρά που θα μας κάνει ομαδάρα» και οι ματαιόδοξοι, οι οποίοι αναρωτιούνται φωναχτά: «άμα ήταν καλός μωρέ, σε εμάς θα ερχόταν»;
Δεν έχει να κάνει με πρόσωπα, ούτε με ομάδες. Δεν έχει σημασία αν δικαιωθούν σε κάποια περίπτωση ή όχι. Διότι είναι παγιωμένη νοοτροπία. Είναι σαν δεύτερο δέρμα. Είναι τρόπος σκέψης. Οι υπεραισιόδοξοι πάντα θα συγκρούονται με τους ματαιόδοξους κι από αυτή την κόντρα δημιουργείται η ενέργεια, η τροφή για άπειρες συζητήσεις.
«Και να σου πω ρε Μήλιε; Είναι καλός αυτός ο Σβάμπ που πήρε ο ΠΑΟΚ;». Στους πρώτους δεν χρειάζεται να πεις και πολλά, έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία. Κάθε μεταγραφή είναι καλύτερος από αυτόν που φεύγει. Αξίωμα. Στους δεύτερους, ό,τι κι αν πεις δεν θα τους αλλάξεις την πεποίθηση. Η ΠΑΕ πάντα… κοιμάται και πάντα παίρνει τις λάθος αποφάσεις.
Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι μία μεταγραφή είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Βλέπεις κάνα δυο βιντεάκια του παίκτη στο Youtube, πατάς στο Transfermarkt να δεις πόσα ματς έκανε, πόσα γκολ έβαλε ή αν είχε κάνα τραυματισμό, τον παίρνεις τηλέφωνο, του δίνεις όσα θέλει κι έκλεισε.
Στην πραγματικότητα, η διαδικασία είναι δαιδαλώδης από αυτή, στην εποχή της πληροφορίας, μπορείς (και χρειάζεται) να ψάξεις, να σκαλίσεις, να ξεψαχνίσεις αμέτρητες λεπτομέρειες μέχρι να φτάσεις στο ζουμί και να πεις: «Τόσα δίνω. Πόσα θες;».
ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΕ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ
Τα νούμερα. Τα νούμερα είναι ο επιστημονικότερος τρόπος για να πεις ψέματα, αλλά και ο μόνος δρόμος (αν ξέρεις να τα διαβάζεις και να τα αναλύεις σωστά), ώστε να ανακαλύψεις κρυμμένες υπεραξίες, όπως στο Moneyball. Η περίπτωση του Στέφαν Σβαμπ είναι case study, μπορείς να κάνεις διατριβή επί του θέματος.
Τα νούμερα λένε ότι στο φετινό αυστριακό πρωτάθλημα είχε 8 γκολ (τα 3 με πέναλτι) και 8 ασίστ σε 30 παιχνίδια. Υποπτεύεσαι ότι πρόκειται για ένα μέσο – ορχήστρα. Ένα λεπτάκι όμως. Σε ποιο πρωτάθλημα; Σε ολόκληρο το φετινό αυστριακό πρωτάθλημα (σε 32 αγωνιστικές) υπήρξαν όλες κι όλες 6 «λευκές» ισοπαλίες. Στο ελληνικό πρωτάθλημα είχαμε 30!
Στην Αυστρία, μία καθαρά αναπτυξιακή λίγκα, οι ομάδες έχουν καταλάβει ότι για να πουλήσουν πρέπει να φτιάξουν τα νούμερα των παικτών τους. Ως εκ τούτου, περισσότερα γκολ, λιγότερη σκοπιμότητα, περισσότερος ρυθμός, λιγότερη τακτική, περισσότεροι χώροι, λιγότερη άμυνα.
Σημασία δεν έχουν οι καθαροί αριθμοί, αλλά πως αυτοί μπορούν να μεταφραστούν σε μία άλλη ομάδα, σε ένα άλλο πρωτάθλημα, με διαφορετική λογική, διαφορετικό στιλ, διαφορετικό ρυθμό, διαφορετικές άμυνες.
Αυτό που πραγματικά μετράει για τον Στέφαν Σβαμπ δεν είναι τα γκολ και οι ασίστ (που δείχνουν πάντως μία τάση, σε ότι αφορά το αγωνιστικό του ύφος), αλλά άλλα πράγματα που δεν φαίνονται.
Το ποσοστό εύστοχων μεταβιβάσεων που έχει, πόσες καθαρές ευκαιρίες δημιουργεί, τι ποσοστό από κερδισμένες μονομαχίες έχει, η αναλογία κλεψιμάτων / λαθών, το είδος των μεταβιβάσεων που προτιμά (μακρινές, κοντινές, διαγώνιες, παράλληλες), τα σπριντ που κάνει σε κάθε παιχνίδι και η ένταση τους, το ποσοστό νικών της ομάδας του με αυτόν στο γήπεδο. Πράγματα που μόνο τα analytics μπορούν να σου δώσουν.
Το νούμερο όμως που πραγματικά αξίζει να εστιάσει κάποιος είναι οι συμμετοχές του. Στα 30 του, μετρά 410 ματς σε όλες τις διοργανώσεις. Γερό σκαρί. Γεμάτες σεζόν. Απαραίτητος, όπου κι αν έπαιξε. Αναντικατάστατος για όλους τους προπονητές του. Αρχηγός και ηγέτης στο γήπεδο. Σημαντικός και καθοριστικός για το επίπεδο που αγωνιζόταν και καθαρός από μεγάλους τραυματισμούς.
