Ο Κώστας Βασιλόπουλος γράφει για την ανάγκη που έχει ο οργανισμός του ΠΑΟΚ να επικεντρωθεί στην ιστορική ρεβάνς με την Κράσνονταρ και το κλίμα που διαμορφώνεται μετά την απώλεια στον Βόλο.
Θα μπορούσαμε να συζητάμε επί μέρες για την αποτυχία του ΠΑΟΚ να κερδίσει τον Βόλο. Για την απώλεια δυο βαθμών, που σε συνδυασμό με την απώλεια των βαθμών στο παιχνίδι με τον Ατρόμητο, αφήνουν τον Δικέφαλο 4 βαθμούς μακριά από την κορυφή.
Θα μπορούσαμε να συζητάμε και να συμφωνούμε ή να διαφωνούμε επί μέρες, για το σχεδόν ολικό rotation που επιχείρησε ο Φερέρια, πόσο σωστά ή λάθος διαχειρίστηκε τους παίκτες που έχει η ομάδα στο ρόστερ της, για το πόσο έτοιμοι ήταν να αγωνιστούν οι παίκτες που αποκτήθηκαν πρόσφατα, πόσο βοήθησαν οι αλλαγές, και πολλά ακόμα θέματα που τέθηκαν στο εσωτερικού του ασπρόμαυρου οργανισμού, μετά το τέλος του αγώνα.
Πού θα οδηγούσε τον οργανισμό του ΠΑΟΚ, μια ενδεχομένη βουτιά στην άβυσσο της εσωστρέφειας; Στην καλύτερη περίπτωση θα τον οδηγούσε στο… πουθενά. Στην χειρότερη περίπτωση, δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι που θα τον οδηγούσε, ενόψει μάλιστα του αγώνα με την Κράσνονταρ.
Η ρεβάνς με τους Ρώσους στην Τούμπα, φαντάζει –και είναι- το παιχνίδι της 20ετίας για τον ΠΑΟΚ. Ίσως και κάτι περισσότερο. Ο Δικέφαλος δεν έφτασε ποτέ στο παρελθόν τόσο κοντά στους ομίλους του Champions League. Το εννοώ… ΠΟΤΕ.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Κώστα Βασιλόπουλου, πατώντας εδώ
