Ο Κώστας Βασιλόπουλος σχολιάζει την ομιλία του Όλαφ Ρέμπε και τονίζει ότι το ζητούμενο στον ΠΑΟΚ είναι να εκλείψουν οι εγωισμοί, που πολλές φορές παρασέρνουν το μυαλό σε λάθος μονοπάτια.
Θεωρώ επιτυχημένη την απόπειρα του Ολαφ Ρέμπε, να απαντήσει σε ερωτήσεις – απορίες που αφορούν το σύνολο των αποφάσεων που έχει ληφθεί και των κινήσεων που έχουν γίνει και αφορούν το ποδοσφαιρικό τμήμα του ΠΑΟΚ.
Ο Γερμανός πήρε θέση για το σύνολο των θεμάτων που δημιουργήθηκαν από το τέλος των περσινών play off, μέχρι και την ολοκλήρωση της μεταγραφικής περιόδου. Καταρχήν πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας πως η διαδικασία ήταν εντελώς άγνωστη για τον Ρέμπε.
Καλώς ή κακώς δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο –ή σε τέτοια έκταση τέλος πάντων- στην Γερμανία. Είναι εντελώς διαφορετική η φιλοσοφία και η νοοτροπία. Ναι μεν σέβονται τους δημοσιογράφους και τους φιλάθλους αλλά, τραβούν κόκκινες γραμμές και δεν μπαίνουν σε διαδικασίες ανάλυσης κάθε απόφασης που λαμβάνουν.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Ρέμπε ήταν αρχικά αρνητικός, στο ενδεχόμενο μιας συνέντευξης Τύπου απολογητικού χαρακτήρα. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα συνέβαινε κάτι ανάλογο αν ο ΠΑΟΚ είχε προκριθεί στους ομίλους του Champions League, κάτι που δεν παρέλειψε να το αναφέρει ο Γερμανός αθλητικός διευθυντής του Δικεφάλου, σε μια προσπάθεια να καταδείξει ότι διαφωνεί εν μέρει με την διαδικασία.
‘Η για να είμαι ακριβής, διαφωνούσε με την φιλοσοφία της διαδικασίας στην οποία υποβλήθηκε. Η αλήθεια είναι ότι ο Ρέμπε, είπε το «ναι» αφού συζήτησε με στελέχη της ΠΑΕ και την ιδιοκτησία και του εξήγησαν, τις ιδιομορφίες του ασπρόμαυρου οργανισμού και φυσικά την ελληνική νοοτροπία που δημιουργεί πίεση για απαντήσεις όταν οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται.
Η αλήθεια επίσης είναι πως η πίεση δεν είναι φετινή. Πίεση υπάρχει στον οργανισμό του ΠΑΟΚ από πέρσι, με δεδομένο ότι η ομάδα δεν κατάφερε να διακριθεί στην Ευρώπη ενώ έμεινε μακριά από διακρίσεις στις εγχώριες διοργανώσεις. Πίεση που δεν αφορά τον Ρέμπε καθώς ανέλαβε δράση από την 1η Ιουλίου αλλά την επωμίστηκε ως αντικαταστάτης του Μάριο Μπράνκο.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Κώστα Βασιλόπουλου, πατώντας εδώ
