Σύμφωνα με τη θρησκεία, η αδικία αποτελεί σοβαρό αμάρτημα και έρχεται κάποια στιγμή η ώρα που πληρώνεται. Τι συμβαίνει όμως ότι την αδικία την κάνεις ο ίδιος στον εαυτό σου;
Απόψε στο ΟΑΚΑ, η ομάδα του Αμπέλ Φερέιρα θα μπορούσε να έχει παράπονα από τη διαιτησία, από το αμυντικογενές αντι-ποδόσφαιρο του αντιπάλου, αλλά πρώτα από όλα πρέπει να έχει παράπονα από τον ίδιο της εαυτό. Μόνη της “αποφάσισε” να σπαταλήσει άλλη μια ευκαιρία για νίκη, μόνη της “κατάφερε” να φτάσει παραλίγο ακόμα και σε ήττα, σε ένα ντέρμπι που ήταν κυρίαρχη από την αρχή μέχρι το τέλος.
Σε διάστημα 90 λεπτών, ο ΠΑΟΚ είχε υπέρ του την κατοχή μπάλας, τις τελικές προσπάθειες, τις πάσες, τα γεμίσματα. Τα πάντα. Αλλά κατόρθωσε να δεχθεί γκολ στη μοναδική φάση που δημιουργήθηκε εναντίον του, όπως κατόρθωσε για 89 λεπτά να μην μπορεί να μετουσιώσει την υπεροχή του σε δικό του γκολ.
Το ποδόσφαιρο πάντως δεν είναι στατιστική, όσο κι αν θέλουμε να τη χρησιμοποιούμε. Δεν είναι ούτε εντυπώσεις. Είναι ουσία. Αυτήν που για 89 λεπτά την είχε “στραγγίσει” η τακτική του Μάσιμο Καρέρα. Πήρε όλα όσα μπορούσε, με τα μέσα που είχε διαθέσιμα και με τον αντίπαλο που είχε απέναντί της. Δεν ξέρω αν είναι κατάντια για την ΑΕΚ αυτή η εικόνα, ξέρω ότι -ποδοσφαιρικά- ο Ιταλός προπονητής της πήρε το μάξιμουμ.
Τι έκανε όμως ο ΠΑΟΚ για όλα αυτά; Επιχείρησε να καρπωθεί την ανωτερότητά του με τον… ορθόδοξο τρόπο. Με την πεπατημένη οδό. Με την τριάδα στην άμυνα, με την υπερφόρτωση από τα δεξιά όπου υπήρχε ο 17χρονος Μιτάι, με τις χαμηλές σέντρες, μετά πάλι από αριστερά να εκμεταλλευτεί τον Γιαννούλη. Στο μεταξύ, την ώρα που η ομάδα “πλήρωνε” τη φλυαρία, την αναποτελεσματικότητα και τον εγκλωβισμό της σε συγκεκριμένο τρόπο ανάπτυξης, “πλήρωνε” και το κενό στα αμυντικό της χαφ για να έρθει το 1-0 του Ανσαριφάρντ.
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αν δεν έμπαιναν στο 81′ Μουργκ-Μπίσεσβαρ και αν δεν άλλαζε το σύστημα σε 4-4-2, ο Δικέφαλος τώρα θα είχε πάρει ένα τεράστιο “μηδέν” στο ΟΑΚΑ και δε θα είχε καταλάβει ακόμα γιατί έχασε. Τελικά, έμεινε κι ανικανοποίητος γιατί δεν κέρδισε στο 96′!
Έχω πολύ καλή άποψη για το ρόστερ της ομάδας, ατομικά για τους παίκτες που ήταν εδώ και για τους παίκτες που ήρθαν. Ακόμα και για αυτούς που πολλοί “ξεσκίζουν” μετά από κάθε ματς. Λείπει η χημεία, η σωστή διαχείριση, το σωστό μπόλιασμα, ο σωστός προσανατολισμός. Ίσως και κάποιος να τους εμπνεύσει. Εύχομαι όλα αυτά να γίνουν με τον Φερέιρα με την πάροδο του χρόνου. Αλλιώς, οι αυτο-αδικίες θα συνεχιστούν…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Twitter: Thodoros Hastas
Instagram: theohastas
