Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Ο ΠΑΟΚ κόντρα στην Ομόνοια ήταν ίδιος και απαράλλαχτος με όσα έχουμε δει έως τώρα (εκτός των ματς με Μπεσίκτας και Μπενφίκα). Ο Δικέφαλος έχει θέμα όποτε πρέπει να κάνει αυτός παιχνίδι με την μπάλα στα πόδια.
Οι “ασπρόμαυροι” όποτε έχουν μπροστά τους μια σφιχτή και πολυπρόσωπη άμυνα… κλειδώνουν χάνουν κάθε ίχνος φαντασίας και επιχειρούν με βαθιές μπαλιές και σέντρες να γίνουν απειλητικοί. Ο ΠΑOΚ μοιάζει να έχει στηθεί ως μία ομάδα που θα χτυπάει στην κόντρα και στους κενούς χώρους με γρήγορο επιθετικό transition.
Ωστόσο, σε αγώνες που ο αντίπαλος τον περιμένει πίσω από το κέντρο δυσκολεύεται! Το είδαμε με την ΑΕΚ, το είδαμε και με την Oμόνοια και το χειρότερο είναι πως τα περισσότερα παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα θα είναι έτσι. Μια όμαδα πίσω από το κέντρο και ο Δικέφαλος με την μπάλα στα πόδια.
Αυτό που με προβληματίζει επίσης είναι το γεγονός πως οι “ασπρόμαυροι” δέχονται γκολ με ευκολία (συνήθως στην πρώτη ή στη δεύτερη φάση του αντιπάλου) και αντιθέτως σκοράρουν με το… σταγονόμετρο. Τα γκολ δίνουν νίκες και έως τώρα ο ΠΑOΚ δυσκολεύεται υπερβολικά να στείλει την μπάλα στο… πλεκτό. Ο Σφιντέρσκι επανέρχεται σιγά σιγά από μια μεγάλη περίοδο ντεφορμαρίσματος, ενώ ο Τσόλακ μοιάζει πάρα πολύ αγχωμένος για το πρώτο του γκολ.
