Η γενικώς προβληματική και ασταθής αγωνιστική εικόνα που παρουσιάζει φέτος ο ΠΑΟΚ δεν είναι μόνο θέμα συνόλου αλλά και θέμα ατομικό.
Πέρα από την αλλαγή προπονητή, την αλλαγή συστήματος, την ελάχιστη προετοιμασία, την ανισορροπία στο ρόστερ και τις συνεχείς υποχρεώσεις, ο Δικέφαλος έχει να διαχειριστεί και κάποιες φανερές ελλείψεις μέσα στο γήπεδο. Ποδοσφαιριστές που θα αποτελούν το σημείο αναφοράς στο παιχνίδι του, ποδοσφαιριστές που θα… σέρνουν το χορό και για τους υπόλοιπους.
Ο Γιαννούλης «έπεσε» απότομα μετά τον τραυματισμό του, ο Βαρέλα είναι στα χαμένα, Μπίσεσβαρ δεν υπάρχει, ο Αουγκούστο δεν μπορεί μόνος του, ο Μουργκ ακόμα ψάχνεται, τον Τσόλακ ακόμα τον ψάχνουμε. Ο Κρέσπο παίζει και δεν παίζει, κι όταν παίζει γίνεται μπακ, ο Βιεϊρίνια… προσεχώς, ο Ίνγκασον το παλεύει. Σημείο αναφοράς δεν υπάρχει ούτε στο “1” ούτε στο “9”.
Ένας Ελ Καντουρί, ένας Σβαμπ και ένας Αντρίγια Ζίβκοβιτς δίνουν μάχη για να σηκώσουν το συγκεκριμένο φορτίο αλλά κι αυτοί… εναλλάξ. Έτσι δε γίνεται.
Σημείο αναφοράς είναι αλλά… δε θα έπρεπε να είναι ο Τζόλης. Ο κάθε 19χρονος, σε αυτή την ηλικία και σε ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ, θα έπρεπε να είναι η πολυτέλεια και όχι το βασικό γρανάζι. Να βοηθιέται και όχι να δίνει βοήθειες.
Ο Πάμπλο Γκαρσία ψάχνει κάπου να στηρίξει το οικοδόμημα που θέλει αλλά τα κουκιά δε βγαίνουν. Για αυτό και ζήτησε παίκτες πρώτης γραμμής από τον Ρέμπε. Ούτε ο Λάμπρου, ούτε ο Δουβίκας μπορούν να δώσουν λύση σε αυτό το ζήτημα. Μπορούν να καλύψουν συγκεκριμένα κενά σε συγκεκριμένες θέσεις (επίσης σημαντικό), αλλά δεν μπορούν να αποτελέσουν “πυλώνες”.
“Πυλώνες” του βασικού σχήματος όπως ήταν για παράδειγμα πριν 2-3 χρόνια ο Μαουρίσιο, ο Μπίσεσβαρ, ο Μάτος, ο Βιεϊρίνια ή ο Πρίγιοβιτς. Και μετά, βάλε και τον Τζόλη, βάλε και τον Μιχαηλίδη, βάλε και τον Τσιγγάρα…
Πηγή: FORZA
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Twitter: Thodoros Hastas
Instagram: theohastas
