Ο Κώστας Βασιλόπουλος γράφει για το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης την κακή εικόνα του ΠΑΟΚ και πως θα αλλάξει.
Ο ΠΑΟΚ έσωσε την παρτίδα με το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Βιειρίνια στην εκπνοή του αγώνα με τον Άρη, ωστόσο μόνο ικανοποίηση δεν προκάλεσε με την απόδοση του. Και δεν είναι το αποτέλεσμα που δεν επιτρέπει στον Δικέφαλο να χαμογελά, αλλά η συνολική του παρουσία στην κόντρα της Τούμπας.
Δυστυχώς η εικόνα συνολικά και ατομικά παρέμεινε σταθερή, αμετάβλητη και ακλόνητη κάτω του μετρίου, με εξαίρεση το τελευταίο διάστημα που έστω και ανορθόδοξα, ο Δικέφαλος έδειξε πάθος και διάθεση για να ανατρέψει το εις βάρος του σκορ.
Όσo καλή διάθεση κι αν είχες παρακολουθώντας τον αγώνα, δεν ήταν εύκολο να διακρίνεις έστω ψήγματα βελτίωσης ή κάποιες πυγολαμπίδες ελπίδας. Φαντάζομαι ότι ο Γκαρσία δεν πήρε ερεθίσματα που να τον χαροποιήσουν ή να τον βοηθήσουν ενδεχόμενα στις μελλοντικές επιλογές του αν και το πιο στενόχωρο είναι η εικόνα στην όλη αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας που παραμένει στο κόκκινο.
Αν παρατηρήσεις πως τοποθετούνται στις φάσεις οι ποδοσφαιριστές, αν δεις πως είναι οι γραμμές μεταξύ τους, αν προσέξεις αποστάσεις, αν σταθείς στα στημένα, αν παρατηρήσεις τα τρεξίματα, την ένταση και τις γκριμάτσες στα πρόσωπα, αν ζητήσεις καλύψεις και κινήσεις χωρίς την μπάλα, αν αν αν, θα καταλήξεις σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Δεν υπάρχει ρυθμός, δεν βλέπεις να βιάζεται κάποιος, δεν βλέπεις πάθος και μάτι να γυαλίζει. Όλα κινούνται σε ρυθμούς ρελαντί, εναλλαγές ρυθμού δεν θα δεις και μια θερινή ραστώνη κυριαρχεί στα βλέμματα και τα σώματα όλων.
Αποδεδειγμένα κάποιοι παίκτες περνούν κάτω από την… μπάρα, άλλοι αγκομαχούν να φθάσουν αλλά δεν μπορούν, άλλοι έχουν τεχνικές προδιαγραφές αλλά τους λείπει το τσαγανό, άλλοι είναι τραγικά πίσω σε ετοιμότητα και άλλοι δεν εννοούν να τονώσουν το ηθικό τους. Σε γενικές γραμμές τα σημάδια δεν επιτρέπουν αισιοδοξία αλλά και η τεχνική ηγεσία είναι καιρός να αλλάξει κατεύθυνση με αύξηση πίεσης και επεξεργασία πλάνου συμβατού με κανονική και ανταγωνιστική λειτουργία ομάδας.
Τα λόγια περιττεύουν. Χρειάζεται πραγματικά δουλειά σκληρή και σε βάθος από όλους, μήπως και ο ΠΑΟΚ εμφανιστεί επιτέλους σαν κανονική ομάδα. Με την ίδια… χαμηλή ταχύτητα σε σχεδιασμό, στρατηγική, υλοποίηση η προοπτική δεν μοιάζει και ελπιδοφόρα. Οπότε βρισκόμαστε μπροστά στην επιτακτική αναζήτηση αντανακλαστικών και στροφή προς άλλες πτήσεις.
