Σαν σήμερα, 13 Απριλίου, ο ΠΑΟΚ έδινε τη μεγάλη μάχη στο δρόμο για να σηκώσει ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών. Συμπληρώνονται 28 χρόνια από τη βραδιά που ο Ιταλός γκαρντ Μάσιμο Ιακοπίνι της Μπένετον Τρεβίζο έκοβε τα φτερά του Δικεφάλου στον ημιτελικό του Final 4 της Αθήνας.
Ο τότε αρχηγός της ιταλικής ομάδας γύρισε το χρόνο πίσω και μίλησε σε αθλητική αθηναϊκή ιστοσελίδα για τα όσα έγιναν εκείνη τη μέρα, Μεγάλη Τρίτη και… 13 του 1993, ζητώντας μάλιστα συγγνώμη από τους φίλους του ΠΑΟΚ…
-Γυρίζοντας τον χρόνο 28 χρόνια πίσω και φέρνοντας στο μυαλό το Final 4 της Αθήνας, τι εικόνες σου έρχονται στο μυαλό;
«Είχαμε πάει στο Final 4 χωρίς να έχουμε μεγάλες προσδοκίες. Δεν θα πω ότι δεν είχαμε καθόλου προσδοκίες από τη στιγμή που στο ρόστερ υπήρχε ο Τόνι Κούκοτς οποίος είχε κατακτήσει τρία σερί ευρωπαϊκά, απλά όχι μεγάλες. Δεν ήμασταν το φαβορί. Υπήρχε η Ρεάλ του Σαμπόνις και ο ΠΑΟΚ που ήταν μια πληρέστατη ομάδα σε όλες τις θέσεις ενώ είχε προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Και παίκτες πρώτης γραμμής όπως ο Φασούλας, ο Πρέλεβιτς, ο Λέβινγκστον, ο Κόρφας, ο Μπάρλοου. Για μένα ήταν από τις καλύτερες ομάδες ever στην EuroLeague. Εμείς με την Λιμόζ, ήμασταν τα αουστσάιντερ του Final 4. Η Λιμόζ είχε τη φιλοσοφία του Μάλκοβιτς, σε αργό τέμπο και δυνατή άμυνα με την οποία υποχρέωνε τους αντιπάλους στους 55-60 πόντους. Η Μπενετόν ήταν το μεγαλύτερο αουτσάιντερ γιατί ερχόμασταν από το πουθενά και είχαμε όπως είπα μόνο τον Τόνι Κούκοτς και τον Ρουσκόνι να ξεχώριζε επίσης. Στον έναν ημιτελικό η Λιμόζ έκανε την έκπληξη και νίκησε τη Ρεάλ και ακολούθησε ο δεύτερος μεταξύ της ομάδας μου και του ΠΑΟΚ όπως έγινε πραγματική μάχη!»
-Πάντως αν και αουτσάιντερ, η Μπενετόν έκανε την ζημιά στον ΠΑΟΚ…
«Ήταν ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι το οποίο πήγε πολύ στην αθλητικότητα. Ο ΠΑΟΚ είχε το πάνω χέρι λόγω του μεγέθους και της δύναμης που διέθετε. Εγώ θυμάμαι να μαρκάρω τον Μπάνε Πρέλεβιτς σχεδόν σε όλο το παιχνίδι ενώ μέσα στη ρακέτα δύσκολα μπορούσαμε να σταματήσουμε τους Φασούλα, Λέβινγκστον και Μπάρλοου. Μάχη όπως σου είπα. Το κρίσιμο σημείο του αγώνα ήταν στο δεύτερο ημίχρονο, όταν και άρχισα να σκοράρω με συνεχόμενα τρίποντα. Έτσι καταφέραμε να επιστρέψουμε στο ματς μειώνοντας την διαφορά και παίρνοντας προβάδισμα στο σκορ. Μετά μέχρι το τέλος του ημιτελικού το παιχνίδι πήγαινε πόντο-ποντο και σταθήκαμε πολύ τυχεροί που ευστόχησε στο τελευταίο σουτ ο Μαουρίτσιο Ραγκάτσι και πήραμε τη πρόκριση για τον τελικό. Ήταν τεράστια έκπληξη!»
-Έχοντας τον Κούκοτς στο ρόστερ σας, ο οποίος γνώριζε καλά από τελικούς EuroLeague, τι έγινε τελικά και δεν κατακτήσατε το τρόπαιο;
«Καταρχήν να πω για τον κόσμο στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλιας. Υπήρχαν 15.000-17.000 φίλοι του ΠΑΟΚ στο γήπεδο οι οποίοι προσπαθούσαν να δώσουν την ώθηση στην ομάδα τους. Χαρήκαμε πολύ τη νίκη στον ημιτελικό και μπορώ να πω ότι την πανηγυρίσαμε περισσότερο απ’ όσο έπρεπε γιατί όπως φάνηκε στη συνέχεια μας έκανε κακό στον τελικό. Όμως ήταν κάτι εντελώς νέο για μας, με εξαίρεση φυσικά τον Τόνι Κούκοτς. Στον τελικό ωστόσο ελέγξαμε το παιχνίδι σχεδόν για 38 λεπτά αλλά στο τέλος η Λιμόζ με τον τρόπο τον οποίο έπαιζε μας έβαλε πολλά προβλήματα. Λίγο πριν από το τέλος και ενώ ήμασταν πίσω στο σκορ με δύο πόντους, ο Κούκοτς προσπάθησε να σουτάρει τρίποντο, αλλά ο Φορτέ έκλεψε τη μπάλα και εκεί τελείωσε το παιχνίδι. Μάλιστα μετά που βρισκόμασταν μαζί του, αστειευόμασταν και λέγαμε ότι έκανε φάουλ. Σκόραρε στον αιφνιδιασμό και έτσι χάσαμε το παιχνίδι. Ήταν δικό μας λάθος που χάσαμε. Δεν παίζαμε μπάσκετ τακτικής και δεν είχαμε προετοιμάσει καλά το παιχνίδι. Ήμασταν μια ομάδα που έβγαινε στο παρκέ και προσπαθούσε να κάνει το παιχνίδι της. Ο κόουτς Πέταρ Σκάνσι δεν μας πίεζε τόσο. Τώρα βλέπουμε πόσο έχει αλλάξει το μπάσκετ και πόσο πολύ καλό scouting κάνουν οι ομάδες. Ακόμα και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Η Λιμόζ τότε ήταν πιο διαβασμένη και καλύτερα προετοιμασμένη. Και αυτό φάνηκε που έφερε το ματς στα μέτρα της. Χαμηλό σκορ, αργός ρυθμός με αποτέλεσμα να παρασυρθούμε. Μας είχε πονέσει πολύ αυτή η ήττα. Όμορφη ανάμνηση από τη μία αλλά και τραγική από την άλλη. Ήξερα εγώ ότι δεν θα είχα ξανά ανάλογη ευκαιρία. Όπως και δεν είχα σε επίπεδo EuroLeague. Μπορεί να κατέκτησα το EuroCup με τον coach Ντ’ Αντόνι, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν το ίδιο».
-Πάμε πάλι πίσω στον ημιτελικό. Ο ΠΑΟΚ έχει πάρει το momentum, προηγείται με 68-61 και σκοράρεις τέσσερα σερί τρίποντα δίνοντας προβάδισμα στην Μπενετόν. Μετά το πρώτο εύστοχο ένιωσες έτοιμος να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου;
«Είναι κάτι που θα έχεις ακούσει και από άλλους παίκτες. Αν νιώσεις ότι αποκτάς ρυθμό, αν νιώσεις καυτός μέσα στο παιχνίδι, αν αρχίσεις να σκοράρεις, τότε νιώθεις ότι μπορείς να βάλεις τη μπάλα στο καλάθι όποτε θέλεις και με οποιονδήποτε τρόπο. Έτσι ακριβώς ένιωσα και εγώ εκείνη τη στιγμή. Έλεγα ‘δώστε μου τη μπάλα γιατί μπορώ να ευστοχώ όλο το βράδυ’. Είναι κάτι που συμβαίνει. Και στα μέσα του αγώνα, ήταν κάτι που το ένιωσα. Θα μπορούσα να σκοράρω ακόμα και στο πιο τρελό σουτ. Έτσι, λοιπόν, κάθε φορά που έπαιρνα τη μπάλα στο τρίποντο, δεν το σκεφτόμουν. Αμέσως σούταρα. Το ένιωθα! Δεν σκέφτεσαι πολλά εκείνες τις στιγμές. Απλά ακολουθείς το ένστικτό σου. Άλλωστε ήμουν σουτέρ τριών πόντων. Και τότε ήταν η στιγμή μου. Ο ΠΑΟΚ τότε έπαιξε άμυνα, κάναμε γρήγορες επιθέσεις, γυρίζαμε καλά τη μπάλα και φυσικά σταθήκαμε και τυχεροί που ευστόχησα. Έτσι μειώσαμε τη διαφορά και το ματς ξεκίνησε από την αρχή…»
-Έτσι όπως πήγαινε το παιχνίδι, εάν και εφόσον δεν είχατε γυρίσει το ματς τη δεδομένη χρονική στιγμή με τα τρίποντά σου, η ιστορία θα είχε γραφτεί τελείως διαφορετικά…
«Φυσικά! Ο ΠΑΟΚ έλεγχε απόλυτα το ματς. Μας είχε σκοτώσει στο physical game κάτω από το καλάθι. Είχε πολύ δυνατή frontcourt! Επίσης υπήρχαν και οι Κόρφας, Πρέλεβιτς οι οποίοι είχαν αναλάβει όλη την δουλειά από την περιφέρεια και με τη σειρά τους ευστοχούσαν σε μεγάλα σουτ. Άλλωστε εκείνη την περίοδο ο Πρέλεβιτς ήταν ένας από τους καλύτερους επιθετικούς παίκτες στην Ευρώπη. Όμως όπως είπα, σταθήκαμε τυχεροί. Δεν παρατήσαμε το ματς, το πιστέψαμε και φυσικά ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του. Ένα παιχνίδι που θα θυμάμαι για πάντα.»
-Εκείνη τη στιγμή που άρχισες να σκοράρεις, είχες πάρει σχετική οδηγία από τον πάγκο; Να προσπαθούν οι συμπαίκτες σου να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι είχες βρει το momentum;
«Όχι. Οι συμπαίκτες μου ήξεραν πολύ καλά τι μπορώ να κάνω και ειδικά τις στιγμές που έβρισκα στόχο σε ένα-δύο συνεχόμενα σουτ. Όταν βρίσκεις ρυθμό και οι συμπαίκτες σου σε γνωρίζουν, τότε όλοι παίζουν για σένα. Όλοι προσπαθούν να πάρεις τη μπάλα στα χέρια σου. Και ήταν κάτι που συνέβη αμέσως. Μέσα από το παιχνίδι προσπαθούσα να μείνω ελεύθερος και από εκεί και πέρα ήξερα ότι θα πάρω τη μπάλα στα χέρια μου για να σουτάρω. Και αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού όταν παίζεις για μεγάλο χρονικό διάστημα με συγκεκριμένους παίκτες. Γίνεται αυτόματα. Δεν χρειάζεται να πει κάτι ο προπονητής από τον πάγκο. Απλά… γίνεται!»
-Πόσες φορές έχεις δει αυτόν τον ημιτελικό;
«Για να πω την αλήθεια, όχι πολλές. Δεν ήμουν απο τους ανθρώπους που του αρέσει να βλέπει παλιά παιχνίδια. Δεν έχω κρατήσει αρχείο εφημερίδων ή δημοσιευμάτων για μένα. Τα έχω όλα στο μυαλό, αλλά δεν μου αρέσει και τόσο να παρακολουθώ παλιά μου παιχνίδια. Έχω όμορφες αναμνήσεις, αλλά δεν μένω σε αυτά. Κοιτάζω μπροστά και προσπαθώ να βλέπω τα παιχνίδια που γίνονται τώρα από διαφορετική οπτική γωνία. Το μπάσκετ έχει αλλάξει. Για παράδειγμα το τρίποντο δεν έπαιζε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού στις μέρες μου και το χρησιμοποιούσαμε μόνο για ειδικές καταστάσεις. Τώρα χρησιμοποιείται συνέχεια και όλη την ώρα. Είναι μεγάλος μέρος του παιχνιδιού. Έχει αλλάξει η αθλητικότητα με αποτέλεσμα να βλέπεις εξαιρετικούς αθλητές, αλλά όχι καλούς μπασκετμπολίστες. Και αυτό είναι κάτι που συζητάμε μεταξύ μας οι παίκτες της γενιάς μου».
-Έχει τύχει να σου μιλήσουν μετά Έλληνες φίλαθλοι; Έχεις κάνει συζητήσεις γι’ αυτόν τον ημιτελικό;
«Οι Έλληνες φίλαθλοι με θυμούνται πάντα για το γεγονός ότι ήμουν εκείνος που σκότωσε τον ΠΑΟΚ με τα τρίποντα. Και κάθε φορά που φέρνουν στο μυαλό τους εκείνο το ματς αρχίζουν να λένε ‘ο μαλ…ας ο Ιακόπινι (σ.σ. το είπε στα ελληνικά) που έβαλε τα τρίποντα’ (γέλια). Όμως εντάξει. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ σ’ εκείνο το Final 4 ήταν εκπληκτικός. Η ατμόσφαιρα ήταν από τις καλύτερες που έχω συναντήσει στην καριέρα μου…»
-Κλείνοντας, ύστερα από 28 χρόνια, ποιο είναι το μήνυμα που πιθανόν να έχεις να στείλεις;
«Φίλοι του ΠΑΟΚ συγνώμη! Συγνώμη που σας άφησα τόσο κακές αναμνήσεις, αλλά δεν ήταν κάτι προσωπικό ή εναντίον σας. Έτσι είναι ο αθλητισμός. Όμως πιστέψτε με. Ακόμα λατρεύω την ατμόσφαιρα που είχατε δημιουργήσει σ’ εκείνο το Final 4. Για μένα είστε οι καλύτεροι οπαδοί στον κόσμο. Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης… Μακάρι να μπορούσα να τη ζήσω και ως γηπεδούχος. Σας αγαπώ και ακόμα έχω εξαιρετικές αναμνήσεις από τότε. Όμως συγνώμη και πάλι. Μια ομάδα έπρεπε να κερδίσει και αυτή ετυχε εκείνο το βράδυ να ήμασταν εμείς…»
Τα στατιστικά του ημιτελικού:
ΠΑΟΚ-Μπένετον Τρεβίζο 77-79 (ημ. 51-45)
Διαιτητές: Βιρόβνικ (Ισραήλ), Ρεμς (Σλοβενία)
ΠΑΟΚ (Ίβκοβιτς): Μπουντούρης 3 (1/2τρ., 3ριμπ.), Πρέλεβιτς 21 (8/17δίπ., 0/5τρ., 5/6β., 3ριμπ., 1ασ., 3λ.), Μπάρλοου 14 (5/8δίπ., 0/2τρ., 4/5β., 6ριμπ.), Κόρφας 12 (0/1δίπ., 4/9τρ., 3ριμπ., 2κλ,, 1ασ., 2λ.), Λέβινγκστον 18 (6/11δίπ., 1/1τρ., 3/4β., 12ριμπ., 1ασ.), Φασούλας 9 (3/6δίπ., 3/7β., 10ριμπ., 1λ.), Φιλίππου (1ριμπ.)
ΜΠΕΝΕΤΟΝ ΤΡΕΒΙΖΟ (Σκάνσι): Μιάν 3 (1/2τρ., 2ριμπ.), Ιακοπίνι 17 (0/2δίπ., 5/8τρ., 2/2β., 2ριμπ., 1ασ., κλ., 1λ.), Κούκοτς 15 (5/11δίπ., 1/3τρ., 2/3β., 8ριμπ., 10ασ., 2κλ., 2λ.), Ραγκάτσι 5 (1/1δίπ., 1/1τρ., 1ασ.), Πελακάνι, Τιγκλ 9 (4/11δίπ, 1/1β., 4ριμπ.), Βιανίνι 7 (3/10δίπ., 1/2β., 5ριμπ., 1ασ.), Ρουσκόνι 23 (9/15δίπ., 5/8β., 7ριμπ., 1ασ., 1κλ., 2λ.)
