Ο μαέστρος του ΠΑΟΚ! (pics)

Στο σπίτι, οι γονείς του μιλούσαν τα Ριφ (μαροκινή διάλεκτος) και τα παιδιά απαντούσαν στα γαλλικά! Η μητέρα του, Ασούσα, μετανάστρια, άφησε το Μαρόκο για την τότε «γη της Επαγγελίας», τις Βρυξέλλες σε ηλικία 11 ετών. Για κάποιο διάστημα δούλευε ως καθαρίστρια και στην συνέχεια αφού έκανε οικογένεια, έμεινε σπίτι να μεγαλώσει τα έξι της βλαστάρια. Ο πατέρας του, Χαμού, παράνομος μετανάστης στην Ευρώπη, έφτασε πολύ αργότερα στο Βέλγιο, αφού πρώτα έκανε μια στάση στη Γαλλία. Ασχολούνταν με τον κλάδο της βιομηχανίας μετάλλου και άνθρακα. Ο Ομάρ μέχρι σήμερα έχει έντονη την εικόνα του μπαμπά του στο μυαλό, να γυρίζει σπίτι με το πρόσωπό του καλυμμένο από μαύρη σκόνη! Η δεύτερή του δουλειά είχε να κάνει με την εκτροφή αλόγων.

Όλα του τα αδέρφια είναι παντρεμένα και ζουν οικογενειακώς στις Βρυξέλλες. Έχει γίνει θείος 11 φορές και έχει άριστες σχέσεις με όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Σε όποια πόλη και αν ζει, επιθυμεί πάντα ένα σπίτι με αρκετά δωμάτια, όχι για εκείνον, αλλά για να χωρέσει σύσσωμη την οικογένεια όταν τον έρχεται για επίσκεψη!

Το… έσκασε από τον πρώτο όροφο για να παίξει ποδόσφαιρο!

Από παιδί, το ποδόσφαιρο μονοπωλούσε το ενδιαφέρον του. Είχε, άλλωστε, και πολλούς συμπαίκτες τόσο στο σπίτι όσο και στην αλάνα. Τ’ αδέρφια του. Οι γονείς του αρχικά ήταν αρνητικοί με την ενασχόληση του γιού τους με το άθλημα.

Ένα καλοκαίρι, σε διακοπές της οικογένειας στο Μαρόκο, ο μικρός Ομάρ είχε οργανώσει με τα παιδιά του χωριού αγώνα στο τοπικό γήπεδο, στις 08:0 το πρωί. Η μητέρα του, του απαγόρευσε να συμμετάσχει και τον κλείδωσε στο δωμάτιο του από το προηγούμενο βράδυ για να σιγουρευτεί πως δεν θα το σκάσει. Κι όμως, εκείνος βρήκε τρόπο. Αρκετά επικίνδυνο. Άνοιξε το παράθυρο, πήδηξε από τον πρώτο όροφο, έσπασε το πόδι του, αλλά το ματς δεν το έχασε. Έπαιξε κανονικά κι έπειτα επισκέφτηκε το νοσοκομείο για να του τοποθετηθεί νάρθηκας για το υπόλοιπο καλοκαίρι.  Η αιτία του τραυματισμού παρέμεινε κρυφή μέχρι την επαγγελματική του ενασχόληση με το ποδόσφαιρο.

Το πάθος του, όμως, στάθηκε ικανό να κάμψει την αντίσταση των γονιών του. Τον έγραψαν στον αθλητικό σύλλογο της γειτονιάς του, το Schaerbeek FC. Μάλιστα ο Χαμού, παρότι δεν του άρεσε το ποδόσφαιρο, όχι μόνο συνόδευε τον γιο του σε κάθε του προπόνηση, αλλά δεν έχασε ούτε μια φορά παιχνίδι, όντας πάντα στις κερκίδες. Είχε γίνει μάλιστα ο «άτυπος» οδηγός της ομάδας, αφού λόγω του οικογενειακού βαν που είχε, εξυπηρετούσε όλα τα παιδιά του συλλόγου, συνοδεύοντας τα σπίτια τους μετά από κάθε ματς.

Ο δεύτερος «πατέρας» του, ο Βραζιλιάνος κόουτς, Ντα Σίλβα Οτέριο, τον έπαιρνε μαζί του σε όποιον σύλλογο πήγαινε να προπονήσει. Ο Ομάρ νιώθει να του χρωστάει πολλά…για την μετέπειτα πορεία του. Ο Ντα Σίλβα τον είχε υπό την προστασία του, τον φιλοξενούσε σπίτι του πριν από κάθε δύσκολο ματς και τον συνόδευε στην προπόνηση, όταν αδυνατούσε ο πατέρας του. Μαζί πορεύτηκαν και στους συλλόγους Haren και Saint Michelle που διοργάνωνε ένα από τα καλύτερα τουρνουά στην Ευρώπη όπου ο τότε άγουρος Ελ Καντουρί κέρδισε τον τίτλο του καλύτερου παίκτη.

Το 2001 σε ηλικία 11 χρονών, το όνειρο του άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά στην Diegem sport, μια απ’ τις ομάδες του Βελγίου, γνωστή για την ανάδειξη νέων αθλητών. Εκεί έμεινε πέντε χρόνια, με σπουδαίες εμφανίσεις που έκαναν τ’ όνομά του να υπάρχει σε όλα τα μπλοκάκια των σκάουτ. Κάπως έτσι ήρθε και η πρόταση της Anderlecht.

Benvenuto a Italia!

Στις Βρυξέλλες, βέβαια, δεν πέρασε και το καλύτερο διάστημα της καριέρας του. Τη διετία 2006-08, ο έφηβος Ομάρ προτιμά να μην τη σκέφτεται. Την πρώτη χρονιά κι ενώ έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις οι ιθύνοντες της Anderlecht τον έβαζαν να προπονηθεί με την U19 και όχι με την U21 όπως άλλοι συμπαίκτες του. Βρήκε δίοδο διαφυγής πάλι μέσω ενός διεθνούς τουρνουά, του «di Viareggio». Τον είδαν οι απεσταλμένοι της Brescia, στην οποία και υπέγραψε το 2008. Χρονιά η οποία ξεκίνησε το μακρινό του ταξίδι στην γειτονική χώρα που διήρκεσε εννιά χρόνια και την έχει σαν δεύτερο σπίτι του. Έξι μήνες μετά την άφιξή του, γνώρισε την Ιταλίδα γυναίκα του Καμίλα, εκεί γεννήθηκαν και τα δύο του παιδιά – Άνταμ (7) και Ράιαν (5) – εκεί ενηλικιώθηκε και καταξιώθηκε επαγγελματικά! Κάτοικος Ιταλίας πλέον, ο 17χρονος Ομάρ, σταμάτησε το σχολείο στη 2α Λυκείου. Ακόμα και σήμερα υποστηρίζει πως δεν χρειάζεσαι το απολυτήριο για να δείξεις μόρφωση και την εξυπνάδα σου.

Έπειτα από δύο γεμάτες σεζόν στην ομάδα νέων της Brescia και μια εμφάνιση με την μεγάλη ομάδα κόντρα στην Livorno, παραχωρήθηκε δανεικός στη Sud Tirol. Το 2011 επέστρεψε στους «Biancazzurri» με 40 εμφανίσεις και 7 γκολ. Η Juventus έσπευσε να τον αποκτήσει, ωστόσο η ομάδα του απέρριψε την πρόταση. Μια κίνηση την οποία μετρά ως την πρώτη χειρότερη στιγμή στην επαγγελματική του πορεία, αφού θεωρεί ότι στερήθηκε την ευκαιρία να αγωνιστεί σε μια από τις κορυφαίες ομάδες του κόσμου σε ηλικία 21 ετών!

Κεφάλαιο Napoli

Η επόμενη πρόκληση, πάντως δεν άργησε. Το 2012, η Napoli εκδήλωσε ενδιαφέρον και προσέφερε τέσσερα εκατ. ευρώ για την απόκτησή του (που είναι και η πιο ακριβή μεταγραφή στη καριέρα του). Στη Νάπολη ένιωσε πολύ γρήγορα άνετα. Την ξεχώρισε για την ζωή, τις παρέες, την ατμόσφαιρα, το φαγητό. Λάτρης των ζυμαρικών άλλωστε, ήταν η ιδανική πόλη να μάθει να μαγειρεύει και τη σπεσιαλιτέ του, pasta salmone… Στον Νότο απέκτησε αναγνωρισιμότητα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Ένα μεσημέρι συνόδευε την μητέρα του σε κάποιο γνωστό κατάστημα της πόλης για το αγαπημένο του σπορ, το… shopping. Βγαίνοντας από το κατάστημα τον περίμεναν πάνω από 40 φανατικοί οπαδοί της Νάπολη, ζητώντας του αυτόγραφα, αγκαλιάζοντας τον, τραγουδώντας συνθήματα.

Την επόμενη χρονιά, όμως, επέστρεψε στον Βορρά και πάλι ως δανεικός, αυτή τη φορά για λογαριασμό της Torino. Εκεί με προπονητή τον Τζιανπέρο Βεντούρα, που ξεχωρίζει μέχρι σήμερα για την μεταδοτικότητά, την αυστηρότητα και την καθοδήγησή του,  διένυσε δύο γεμάτες σεζόν 76 συμμετοχές, 9 γκολ και 16 ασίστ και ευρωπαϊκή πορεία στο Europa League.

Το καλοκαίρι του 2015 είχε την επιλογή να παραμείνει στο Τορίνο, όμως, επέλεξε να επιστρέψει στη Νάπολη και μάλλον το μετάνιωσε… Ο Μαουρίσιο Σάρρι δεν τον εμπιστεύτηκε σε πολλά παιχνίδια, τον έκοψε από την ευρωπαϊκή λίστα του Champions League και τον καθήλωσε στον πάγκο!

Το 2017 όταν πια το συμβόλαιό του τελείωνε επέλεξε να μην το ανανεώσει. Γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση του προέδρου Αουρέλιο ντε Λαουρέντις. Η κατάσταση βγήκε γρήγορα εκτός ελέγχου με τους υπόλοιπους παίκτες να χωρίζουν τους δύο άνδρες και τον Ομάρ να καταλήγει στο νοσοκομείο για ράμματα στο χέρι έπειτα από ξέσπασμα σε μια πόρτα!

Η πολύχρονη εμπειρία του στη χώρα του εσπρέσο, ολοκληρώθηκε με μια σύντομη στάση στην Έμπολι. Η ομάδα δεν κατάφερε να σωθεί και ο «σουλτάνος» (όπως ήταν το ψευδώνυμό του στην Ιταλία), επέλεξε ν’ αποχωρήσει με προορισμό τη Θεσσαλονίκη.

Πρωταθλητής στην Θεσσαλονίκη

Φεύγοντας σε μικρή ηλικία απ’ την γενέτειρά του, αλλά και λόγω συνεχών υποχρεώσεων, ο Ομάρ, θυσίασε πολλές ανέμελες παιδικές στιγμές με φίλους και παρέες. Οι καλύτερές του φιλίες χτίστηκαν μέσα στα γήπεδα με τον Μεντχί Μπενατιά και τον Σεμπάστιεν ντε Μαϊο να κρατούν τα σκήπτρα. Ερχόμενος στον ΠΑΟΚ δεν περίμενε ότι θα αγαπήσει τόσο την πόλη, την ομάδα και θα δεθεί με τους συμπαίκτες του. Ο Κρέσπο , ο Βαρέλα κι ο Μπίσεσβαρ είναι εκείνοι που κέρδισαν τη εμπιστοσύνη του και αποκαλεί πραγματικούς φίλους. Το βραβείο καλύτερου παίκτη, το απονέμει στον Μίσιτς για το ήθος του και τον επαγγελματισμό του.

Στη Τούμπα έζησε τις πιο ξεχωριστές στιγμές της καριέρας του κερδίζοντας δύο Kύπελλα και φυσικά το Νταμπλ του 2019. Με την φανέλα του ΠΑΟΚ έζησε όλα εκείνα που ονειρεύεται κάθε παιδί όταν ξεκινά το ποδόσφαιρο.

Ανάμεσα σε δυο πατρίδες

Λόγω της διπλής του εθνικότητας είχε την τύχη να ζήσει την εμπειρία της εθνικής Βελγίου και Μαρόκου. Για τον Ομάρ, το Βέλγιο είναι η χώρα που τον έκανε αυτό που είναι σήμερα. Η χώρα που γεννήθηκε, πήγε σχολείο και του έδωσε όλα τα εφόδια για το μέλλον. Με τρεις λέξεις το Βέλγιο για εκείνον σημαίνει: Αξιοκρατία, οργάνωση και αναγνώριση.

Αγωνίστηκε δύο φορές με την Εθνική U21 του Βελγίου, όμως ένιωθε πάντα «διαφορετικός».  Γι’ αυτό και τη στιγμή που κλήθηκε για πρώτη φορά από την ολυμπιακή ομάδα (U23) του Μαρόκου, δεν θα την ξεχάσει ποτέ. Όπως και το πρώτο του παιχνίδι με την εθνική Ανδρών με τους γονείς του να τον καμαρώνουν από τις κερκίδες.  Όταν ακούει τον εθνικό ύμνο, τον κατακλύζουν τόσο δυνατά συναισθήματα, που δεν αμφιταλαντεύτηκε ποτέ μέχρι σήμερα να απαντήσει στην ερώτηση: «Τι νιώθεις τελικά» και να πει με περηφάνια, Μαροκινός!

FACTS

• Μιλάει 5 γλώσσες (Φλαμανδικά, Γαλλικά, Αγγλικά , Ιταλικά και Ριφ)
• Είναι φανατικός οπαδός της Μπαρτσελόνα. Ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών για εκείνον είναι ο Λίο Μέσι και το μεγάλο του είδωλο ο Ζινεντίν Ζιντάν.
• Ακούει όλη μέρα μουσική και χορεύει. Αγαπημένα του είδη; Αμερικάνικη και γαλλική ραπ, Reggaeton, Bachata…
• Είναι περίεργος με το φαγητό. Λατρεύει τα ζυμαρικά και το σούσι, ενώ δεν πίνει αλκοόλ λόγω θρησκείας. Μεγαλύτερος πειρασμός, κάθε είδους γλυκό και αδυναμία στη σοκολάτα.
• Είναι Μουσουλμάνος. Προσεύχεται 5 φορές την ημέρα, ακολουθεί το Ραμαζάνι, παντρεύτηκε με ισλαμικό γάμο, αφού και η γυναίκα του ασπάστηκε το Ισλαμ!
• Δεν ξοδεύει τα χρήματα του άσκοπα. Θυμάται από που προέρχεται και επενδύει κυρίως σε ακίνητα. Έχει τρία σπίτια στο Μαρακές, ένα στην Ιταλία και το πατρικό του στο Βέλγιο.
• Έχει ταλέντο στο beatbox, στους γρήγορους υπολογισμούς μαθηματικών πράξεων και στη Γεωγραφία.
• Το 2,5% των εσόδων του το διαθέτει κάθε χρόνο σε διάφορες φιλανθρωπίες, όπως προστάζει άλλωστε το κοράνι.
• Φοβάται τα ύψη, αλλά περισσότερο τους αρουραίους και τα φίδια!
• Του αρέσουν οι αλλαγές. Θέλει να μετακομίζει κάθε χρόνο σε άλλο διαμέρισμα.
• Του αρέσουν οι γάτες και όχι τα σκυλιά. Είχε δύο γάτες στη ζωή του, αλλά και οι δυο «έφυγαν» με άσχημο τρόπο. Από τότε φοβάται να ξανά υιοθετήσει…
• Το αγαπημένο του νούμερο είναι το 10. Αλλά στη φανέλα του επέλεξε το 7, γιατί με αυτό αγωνιζόταν σε Napoli και Torino για χρόνια.