Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Η ώρα να κοντραριστούν για τελευταία φορά στην διάρκεια της φετινής περιόδου ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός, έφτασε. Το τελευταίο παιχνίδι με φόντο το τρόπαιο του Κυπέλλου.
Θα χαρακτήριζα το παιχνίδι μεγάλη γιορτή αλλά, θεωρώ ότι δεν έχω το δικαίωμα να γράφω για γιορτές με δεδομένη την απουσία φιλάθλων. Γιορτή είναι ένα παιχνίδι όταν το απολαμβάνουν εκατομμύρια φίλαθλοι από τις τηλεοράσεις τους και αρκετές χιλιάδες στις εξέδρες.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, δεν έχουμε την ικανότητα να διοργανώσουμε τελικό με κόσμο. Κι αν φέτος ή πέρσι μας ταλαιπωρεί η πανδημία, θυμίζω ότι χωρίς φιλάθλους διεξήχθη και ο τελικός του 2019 ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Τότε που δεν είχαμε πανδημία…
Ακόμα κι έτσι, ακόμα και χωρίς φιλάθλους δηλαδή, ο τελικός του Κυπέλλου, παραμένει ένα μεγάλο γεγονός. Προσωπικά το βλέπω ως μια μεγάλη ευκαιρία να προσθέσει ο ΠΑΟΚ ένα ακόμα τρόπαιο στη συλλογή του. Μια ευκαιρία να πάρει μια ακόμα ρεβάνς για όσους τίτλους του στέρησε στο παρελθόν το κατεστημένο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Προς ώρας, υπάρχει απόλυτη ηρεμία στα δυο στρατόπεδα. Καμία διάθεση για αντιπαραθέσεις και αντεγκλήσεις. Χαμηλοί τόνοι από τους δυο αντιπάλους ενόψει του Σαββάτου. Με εντυπωσιάζει το γεγονός σε σχέση με την φιλοσοφία που διέπει τον οργανισμό του Ολυμπιακού.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Κώστα Βασιλόπουλου πατώντας εδώ
