Σε μία κομβική στιγμή για την ιστορία του συλλόγου, ο Ιβάν Σαββίδης κάνει στροφή 180 μοιρών και δείχνει έτοιμος να γκαζώσει ξανά. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Θα ήταν το πιο εύκολο. Το πιο βολικό. Το πιο απλό. Το πιο ανέξοδο. Γιατί να πειράξεις, να κουνήσεις, να αμφισβητήσεις έναν θρύλο του συλλόγου;
Γιατί να τον μετακινήσεις μετά από ένα τόσο ιστορικό επίτευγμα, την ώρα ο κόσμος πίνει νερό στο όνομα του; Γιατί να ρισκάρεις; Γιατί να πυροδοτήσεις αντιδράσεις; Γιατί να διχάσεις; Γιατί τώρα;
Ο ρόλος ενός ηγέτη απαιτεί να παίρνει αποφάσεις με κρύο αίμα, αλλά ζεστή καρδιά. Με καθαρό μυαλό, αλλά χωρίς συναισθηματική… νοθεία.
Ο ρόλος του είναι να αφουγκράζεται την λαϊκή βούληση, αλλά να φιλτράρει τις πραγματικές συνθήκες. Να ζυγίζει τις περιρρέουσες καταστάσεις και να δρομολογεί, όχι να ακολουθεί τις εξελίξεις. Να τις ορίζει ο ίδιος, όχι να τρέχει πίσω από αυτές.
Το πιο εύκολο για τον Ιβάν Σαββίδη θα ήταν να «παρκάρει» την ομάδα στον Πάμπλο Γκαρσία. Θα ήταν η πιο δημοφιλής επιλογή, ποιος θα μπορούσε να θέσει αντίλογο; Μόνο που τότε δεν θα ήταν ο εαυτός του. Αυτό, θα ήταν ένα σημάδι συνθηκολόγησης, συμβιβασμού, παραίτησης.
Η απόφαση του Ιβάν να επέμβει τόσο καθοριστικά στις εξελίξεις, παίρνοντας μία τόσο δύσκολη, σκληρή και συνάμα συμβολική απόφαση, σημειολογικά σημαίνει και την απόλυτη αφοσίωση του στο σήμερα και στο αύριο του συλλόγου. Σημαίνει προσήλωση και ευθύνη.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ
