Όταν όλα μοιάζουν μάταια. Όταν όλα μοιάζουν χαμένα. Όταν όλα μοιάζουν να έχουν προδιαγεγραμμένο τέλος. Εκεί είναι που χρειάζεσαι έναν σούπερ-ήρωα. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Ένας κόσμος χωρίς σούπερ-ήρωες θα ήταν πολύ μίζερος. Βαρετός. Προβλέψιμος. Θα ήταν ένας κόσμος σε κουτάκια, ένας κόσμος μονότονος.
Οι ήρωες με τις υπερφυσικές δυνάμεις είναι η παιδική μας ηλικία. Το ασφαλέστερο καταφύγιο. Η αθωότητα μας. Είναι χρώματα. Φαντασία. Υπέρβαση. Τρέλα.
Τον Ιούλιο έκλεισε τα 32, αλλά μέσα του (και έξω του) παραμένει παιδί. Ένα υπερφυσικό παιδί με μπόι κοντά δυο μέτρα που ακόμα φορά κοντά παντελονάκια και βουτάει δεξιά κι αριστερά για να πιάσει μία μπάλα.
Είναι ακόμα ένα παιδί. Ένας ωραίος τρελός. Μία ενεργειακή βόμβα, ένας φορέας θετικής ενέργειας, που την μεταδίδει απλόχερα στους γύρω του.
Είναι ακόμα ένα παιδί και τα παιδιά βαριούνται εύκολα. Ρουτινιάζουν. Γι’ αυτό πειράζει τα μαλλιά του κάθε τρεις και λίγο. Γι’ αυτό αλλάζει γάντια, παπούτσια, στολές όλη την ώρα. Γι’ αυτό και στην φιέστα τίτλου εμφανίστηκε με μία εφαρμοστή μπλούζα με το λογότυπο του Superman, κλέβοντας την παράσταση.
