“Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς” λέει ένα σοφό γνωμικό. Κάπου εκεί μέσα χάθηκε ο οργανισμός του ΠΑΟΚ, σε όλους τους τομείς του, σε όλες τις συνιστώσες του, από την κεφαλή μέχρι τον τελευταίο οπαδό.
Ο “ασπρόμαυρος” μηχανισμός έχασε πλήρως τον προσανατολισμό του, δεν ξέρει τι θέλει, πού αποσκοπεί, τι πλάνο έχει, για πού οδεύει, τι στόχους κυνηγάει. Όταν η βελόνα της πυξίδας χαλάει, μπερδεύονται τα πάντα. Κι όταν μπερδεύονται τα πάντα, κάθε εξέλιξη μπορεί να είναι πιθανή. Όπως και αυτή που παρακολουθήσαμε απόψε στην Τούμπα.
Ο προσανατολισμός χάθηκε αρχικά από την διοίκηση. Ποτέ δεν τέθηκε συγκεκριμένο πλάνο, ποτέ δεν οριοθετήθηκαν οι στόχοι, ποτέ δεν κατάλαβε κανείς γιατί δεν έγιναν οι απαιτούμενες μεταγραφές το καλοκαίρι. Το “να είμαστε κοντά στην πρώτη θέση τον Δεκέμβριο, για να γίνουν μεταγραφές τον Ιανουάριο” δεν γίνεται ούτε στο Football Manager.
Ο προσανατολισμός χάθηκε μετά και από τον προπονητή. Λογικό κατά μία έννοια. Ο Λουτσέσκου προσπάθησε να υπεραμυνθεί του ρόστερ του, έβαλε πλάτες όσο μπορούσε, πάλεψε να τους κάνει να πιστέψουν το ανέφικτο. Δεν τα κατάφερε.
Δεν μπορούσε να μην πει ότι πάει για το πρωτάθλημα, δεν θα μπορούσε να μην κατανοήσει ότι δεν γίνεται να το υποστηρίξουν οι παίκτες που διαθέτει. Τώρα που τα πράγματα παίρνουν την διάσταση που αναμενόταν, δεν γίνεται να κρυφτεί πίσω από δάχτυλο.
Όσο το γερασμένο ρόστερ είχε δυνάμεις στις αρχές της σεζόν, η κατάσταση παλευόταν. Όσο προχωράει η χρονιά, τα προβλήματα βγαίνουν. Ο δανεικός στην Κύπρο πέρσι 34χρονος Μπίσεσβαρ, δεν χάνει λεπτό Τετάρτη-Κυριακή. Πόσο μπορεί να αντέξει;
Ο προσανατολισμός χάθηκε φυσικά από τους ποδοσφαιριστές. Κάπου μεταξύ στόχων, εγχώριων τίτλων, Ευρώπης, ατομικών και ομαδικών δυνατοτήτων, πίστης ή παραδοχής αδυναμίας. Ένα δείγμα φανερώθηκε με τις δηλώσεις που έγιναν μετά την ήττα στο Περιστέρι. Ο καθένας έλεγε και πίστευε τα δικά του.
Τέλος, ο προσανατολισμός χάθηκε και από τον κόσμο. Απατηλές προσδοκίες για ένα από τα λίγα αποκούμπια που του έμειναν σε αυτήν την εξωπραγματική εποχή. Η εποχή του κορονοϊού τούς τρέλανε, ο ΠΑΟΚ τούς… αποτελείωσε. Αυτό αποδείχθηκε και με την αποψινή τραγική εικόνα με την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο και τα επεισόδια.
Καμιά κοινή γραμμή, καμιά συσπείρωση προς κάποιον στόχο. Για να υπάρχει συσπείρωση άλλωστε, πρέπει να υπάρχει και στόχος.
Κλείνω όπως άρχισα. “Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς”. Καλό βράδυ.
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Instagram: theohastas
Twitter: Thodoros Hastas
