Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει και αδυνατεί να (καθ)ορίσει ο ίδιος τα παιχνίδια που δίνει. Όσο δεν επιβάλεις ρυθμό και μορφή στην αναμέτρηση ως μεγάλη ομάδα, τότε απλά ακολουθείς την ροή. Άγεσαι και φέρεσαι από τις συνθήκες που διαμορφώνονται, επηρεάζεσαι από οτιδήποτε απρόβλεπτο ή προβλέψιμο προκύψει κατά την διάρκεια του 90λεπτου. Ακόμα κι αν αντίπαλος σου είναι ο Ιωνικός.
Ο αγώνας του Δικεφάλου στην Νίκαια είχε περίπου τα ίδια χαρακτηριστικά με τους προηγούμενους. Κατοχή της μπάλας από τους ποδοσφαιριστές του Ράζβαν Λουτσέσκου, δυσκολία στην δημιουργία και στους συνδυασμούς, αβίαστα λάθη κάθε λογής, ευαλωτότητα στα μετόπισθεν όταν η μπάλα μεταφέρεται στην περιοχή τους.
Το 40%-60% της κατοχής και οι 6-2 τελικές προσπάθειες του πρώτου ημιχρόνου μαρτυρούν ξεκάθαρα την εικόνα. Ένας Αντρίγια Ζίβκοβιτς να τρέχει σαν τον Βέγγο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου και οι δέκα υπόλοιποι με συμπεριφορά μεταξύ καταναγκαστικών έργων και αγγαρείας.
Ο Σέρβος έφαγε ένα ημίχρονο να προσπαθεί να βγάλει συνεννόηση με τον Τέιλορ αλλά εις μάτην. Από την άλλη πτέρυγα, η σκιώδης παρουσία του Μπίσεσβαρ άφηνε ακόμα πιο μεγάλο κενό στον αβοήθητο Σίντκλεϊ. Ο Εσίτι (ξέρουμε ότι) δεν δημιουργεί, ο Κούρτιτς δεν πήρε πρωτοβουλίες. Μια τέλεια σέντρα και μια τέλεια κεφαλιά στο 18’ ήταν το μόνο που επέδειξε ο ΠΑΟΚ από την μέση και μπροστά. Πίσω, η καταθλιπτική εικόνα του Βαρέλα με μια ταχύτητα κάτω από τους υπόλοιπους, όπως στην φάση που οδηγεί στο πέναλτι, έδινε το στίγμα.
Η ανατροπή του σκορ μέσα σε μερικά λεπτά δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο την διαχείριση του ματς από τους παίκτες, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς αγκομαχούσαν. Το 3-1 στις αρχές του δεύτερου μέρους έφερε την πλήρη κατάρρευση. Αν μάλιστα γινόταν το 4-1 στο δοκάρι του Λένις στο 53’, δεν αποκλείεται να ζούσαμε τώρα πρωτοφανείς καταστάσεις. Έντεκα παίκτες χωρίς ίχνος κουράγιου, σαν άδεια σακιά μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Η κίνηση του Λουτσέσκου να μεταφέρει τον Ζίβκοβιτς αριστερά, και να συνδυάζεται με τον Σίντκλεϊ, έκανε την διαφορά και για τους δυο. Το γκολ του Μουργκ στο 60’ έδωσε χρώμα στο… εκρού το νεκρού που είχαν τα πρόσωπα των παικτών του ΠΑΟΚ και ένα έναυσμα για να παλέψουν. Φάσεις δημιουργήθηκαν, ευκαιρίες ήρθαν, το γκολ όμως όχι.
Είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον αυτό που δοκίμασε ο Λουτσέσκου στο τελευταίο 20λεπτο. Ο Ρουμάνος, με την είσοδο του Αουγκούστο, έφερε τον Ζίβκοβιτς ξανά στα δεξιά και προτίμησε να μην έχει καθόλου δεξί μπακ για να τον πλαισιώνει από το να βρίσκεται εκεί ο Τέιλορ!
Καταλήγοντας, οι “ασπρόμαυροι” όχι μόνο δεν όρισαν το παιχνίδι αλλά έπεσαν στην παγίδα της δύναμης και των προσωπικών μαχών που επιδίωξαν οι γηπεδούχοι. Ακολουθούσαν, επηρεάζονταν, αποτελούσαν το αιτιατό και όχι το αίτιο σε ό,τι γινόταν.
Αυτό που χρειάζεται αρχικά είναι να επιβληθούν στον εαυτό τους και μετά στον αντίπαλο. Και το πρώτο χρειάζεται περισσότερη δουλειά…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Instagram: theohastas
Twitter: Thodoros Hastas
