Τα πράγματα δεν αλλάζουν μαγικά. Πάντα χρειάζεται κάτι για να δώσει το έναυσμα. Όχι απαραίτητα να γυρίσει το λεγόμενο κουμπί, αλλά τουλάχιστον να γίνει το κλικ στο μυαλό και την ψυχολογία.
Το κλίμα στις κερκίδες της Τούμπας, αλλά και οι έντεκα παίκτες που παρέταξε ο Λουτσέσκου μέσα στο αγωνιστικό χώρο, ουσιαστικά ζούσαν μια συνέχεια του ΠΑΟΚ-Άρης πασπαλισμένη με λίγο από Ιωνικός-ΠΑΟΚ. Βαριά πόδια, νευριασμένος κόσμος. Οι αποδοκιμασίες που ακούστηκαν – από την προθέρμανση κιόλας – επιβάρυναν την κατάσταση.
Για 17 λεπτά, οι ποδοσφαιριστές του Δικεφάλου είχαν το ίδιο θολωμένο μυαλό, οι οπαδοί την ίδια αρνητικότητα. Μέχρι την πρώτη καλή συνεργασία, μέχρι να έρθει η σέντρα του Σίντκλεϊ και η καρφωτή κεφαλιά του Ζίβκοβιτς να διώξει τα σύννεφα.
Το 1-0 “έσβησε” το μεγαλύτερο μέρος του άγχους, το άκουσμα του 1-0 της Κοπεγχάγης βοήθησε ακόμα περισσότερο, έτσι τα πόδια των παικτών λύθηκαν και η τάξη στις κερκίδες αποκαταστάθηκε.
Από εκεί και πέρα, όλα πήραν τον δρόμο τους. Ο Δικέφαλος έκανε αυτό που έπρεπε, με την σχετική ευκολία που έπρεπε, και πήρε μία πρόκριση που είχε ανάγκη ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την δεδομένη στιγμή.
Το αγωνιστικό τμήμα αλλά και ολόκληρος ο “ασπρόμαυρος” οργανισμός έπρεπε να βρει μια σανίδα σωτηρίας. Από κάπου να πιαστεί αυτήν την δύσκολη περίοδο, κάτι να του δώσει το όραμα και την προοπτική, κάτι που να επαναφέρει την όρεξη για προσπάθεια.
Δεν θα μπορούσε να υπάρχει κάτι καλύτερο από τον ευρωπαϊκό στόχο. Ίσως δεν υπήρχε και τίποτα άλλο αυτήν την στιγμή για να γίνει το “στήριγμα” της ομάδας.
Πέρα από στήριγμα και σανίδα πάντως, η πρόκριση του ΠΑΟΚ δεν παύει να αποτελεί μια αξιοπρόσεκτη επιτυχία. Δεν υπάρχει ούτε ασήμαντος αντίπαλος, ούτε ασήμαντη συμμετοχή σε φάση των “32” (σε φάση Play Off, πιο σωστά) οποιουδήποτε ευρωπαϊκού θεσμού, ούτε ασήμαντη παρουσία της ομάδας σε διεθνή διοργάνωση μετά τον Δεκέμβριο. Λες και γίνεται κάθε μέρα…
Προφανώς τα προβλήματα δεν λύθηκαν, ούτε θα λυθούν με ένα αποτέλεσμα. Άλλωστε είναι τόσο βαθιά που ο χρόνος φαντάζει απαραίτητος, όπως και οι γενναίες αποφάσεις. Θα έρθει όμως ο καιρός…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Instagram: theohastas
Twitter: Thodoros Hastas
