Σαν σήμερα, στις 20/12/1981, έγινε η ιστορική και θρυλική κατάληψη της θύρας 3…
Από την εφημερίδα ΠΑΟΚτσής, Νο 233, 13-10-2000:
Η κατάληψη ενός αντίπαλου πυρήνα φάνταζε κάτι το αδύνατο, ακόμα κι εκείνη την εποχή.
Ο ΛΑΟΣ του ΠΑΟΚ όμως, ήταν τότε πολύ δυνατός και υπό τις οδηγίες του μεγαλύτερου αρχιστράτηγου που έχουν αναδείξει ποτέ τα ελληνικά γήπεδα, του Μάκη, γινόταν ακόμη δυνατότερος. Ήταν έτοιμος όχι απλά να δεχτεί πρόθυμα οποιαδήποτε πρόκληση, αλλά ακόμη και να δημιουργεί προκλήσεις για τον ίδιο του τον εαυτό.
Με ένα σχέδιο λοιπόν ασύλληπτης στρατηγικής το οποίο το χαρακτήριζε η απλότητα και η λογική, η κατάληψη της θύρας 3 φαινόταν παιχνιδάκι. Η βρώμα είχε κυκλοφορήσει από στόμα σε στόμα και από την αρχή σχεδόν της εβδομάδα όλα έδειχναν ότι το παιχνίδι αυτό θα ήταν ιστορικό. Έτσι όσοι μπορούσαν προμηθεύονταν εισιτήρια για τη θύρα 3, ενώ άλλοι άλλαζαν με μαρκαδόρο τη θύρα πάνω στο εισιτήριο και άλλοι ήρθαν στο γήπεδο με εισιτήρια άλλων θυρών. Έτσι η θύρα 3 είχε αποκτήσει ήδη υπεράριθμα εισιτήρια και η μαγκιά ήταν πλέον στο ποιος θα μπει νωρίτερα στο γήπεδο για να έχει το πάνω χέρι.
Το σχέδιο ήταν πραγματικά μεγαλοφυές. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν πειθαρχία και αυτή στο ΛΑΟ του ΠΑΟΚ περίσσευε τη συγκεκριμένη εποχή. Έτσι στόμα με στόμα διαδόθηκε πως για πρώτη φορά θα γινόταν πορεία προς το Χαριλάου.
Παρόλο που ήταν η πρώτη φορά που γινόταν πορεία από ΠΑΟΚτσήδες στη Θεσσαλονίκη, υπήρχε αξιοζήλευτη οργάνωση από εκατοντάδες ΠΑΟΚτσήδες που έτρεξαν πρόθυμοι να δεχτούν την πρόκληση που οι ίδιοι έβαλαν στους εαυτούς τους. Η πορεία ήταν υποδειγματική. Ο Μάκης είχε ζητήσει από όλους να είναι ήρεμοι ώστε να περάσουν απαρατήρητοι για να μην έχουν προβλήματα με την αστυνομία. Άλλωστε και η διαδρομή που επέλεξε ήταν μέσα από στενά και σοκάκια, ώστε να περάσει απαρατήρητη η πορεία και να φτάσει στο γήπεδο χωρίς καμιά καθυστέρηση και χωρίς καμιά απώλεια. Έτσι, ακολουθώντας μια περίεργη διαδρομή, οι ορδές των οπαδών μας έφτασαν στο γήπεδο ώρες πριν το παιχνίδι από την οδό Γιάννη Αγγέλου και σαν χείμαρρος παρέσυραν τους πορτιέρηδες και τις πόρτες που μόλις είχαν ανοίξει, καταλαμβάνοντας την κερκίδα των σκουληκιών.
Βέβαια τα σκουλήκια ούτε που είχαν αντιληφθεί τι είχε γίνει κι έφταναν αμέριμνοι στο γήπεδο σα να πήγαιναν για πικ-νικ. Σε καμιά περίπτωση δεν ήταν έτοιμοι για μάχη, όπως ποτέ δεν ήταν άλλωστε, αφού δεν είναι πολεμιστές. Έμπαιναν λοιπόν κάποιοι και στη θύρα 3 και με έκπληξη διαπίστωναν το τι είχε γίνει Οι ΠΑΟΚτσήδες δεν τους πείραζαν. Τους άφηναν απλά να ζουν με την αγωνία για το άμεσο μέλλον τους. Ο ασπρόμαυρος κλοιός όλο και έσφιγγε γύρω τους, έτοιμος να τους πνίξει. Κάποια στιγμή λοιπόν, η κερκίδα της θύρα 3 γέμισε και ο Μάκης με μια μόνο κίνηση του χεριού του, έδωσε το σύνθημα:
“Κάντε λίγο πιο εκεί, ρε σεις να πούμε” είπε, και τα σκουληκάκια που ήταν μαζί μας στη θύρα 3 βρέθηκαν εντός του αγωνιστικού χώρου για να γλιτώσουν τα χειρότερα.
Σαν τα κατσίκια πηδούσαν να σωθούν μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και κατέληξαν φυσικά σε άλλη κερκίδα του ίδιους τους του γηπέδου.
Πηγή: Πανελλήνιος ΣΦ ΠΑΟΚ Αθηνών / Facebook
…………………………………………………………..
Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, το παιχνίδι έγινε μπροστά σε 25.000 θεατές (23.182 τα εισιτήρια), με τους οπαδούς του ΠΑΟΚ να δίνουν δυναμικό παρόν, καθώς βρισκόμασταν εκτός της θύρας 3, διάσπαρτοι σε όλες τις θύρες του γηπέδου της συνοικίας…
Απόδειξη για αυτό είναι ο πολύ δυνατός πανηγυρισμός που ακούστηκε στο 41′ όταν ο Κωστίκος σκόραρε από τα 11 μέτρα, μετά από καθαρή ανατροπή του Μιχαλίτσου στον Κούδα!!! Οι τυπικά γηπεδούχοι, προηγήθηκαν στο 35′ με τον Χαραλαμπίδη και πήραν τη νίκη στο 60′ με τον Κούη…
Ο ΠΑΟΚ στη συνέχεια παροτρυνόμενος από τον κόσμο του που κυριαρχούσε στις κερκίδες (όσοι ήμασταν εκεί το θυμόμαστε πάρα πολύ καλά, ότι διαφορετικό κυκλοφορεί είναι ωμή προπαγάνδα!) αντέδρασε και έφτασε κοντά στο 2-2 σε τέσσερις περιπτώσεις την ώρα που η ομάδα της συνοικίας προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να κρατήσει τη νίκη.
Στο 73′ το σουτ του Δημόπουλου κόντραρε στον Φοιρό και κατέληξε κόρνερ, ενώ στη φάση που ακολούθησε, ο Γεωργόπουλος εκτέλεσε το κόρνερ, ο Δαμανάκης με κεφαλιά σκόραρε χωρίς κανείς μας να καταλάβει αν το γκολ ακυρώθηκε από τον διαιτητή Κυφωνίδη σαν χέρι του Δαμανάκη ή φάουλ του Δημόπουλου στον τερματοφύλακα Παντζιαρά!
Στο 86′ μετά από σύγχυση στα καρέ των γηπεδούχων που ήταν σε μόνιμη τρικυμία μετά το 70′, η μπάλα στρώθηκε στον Κωστίκο, ο οποίος από τα 5 μέτρα σούταρε για να κοντράρει και πάλι η μπάλα σε πόδι αμυντικού ενώ είχε κατεύθυνση προς τα δίχτυα! Η τελευταία καλή στιγμή για τον ΠΑΟΚ ήρθε στο 87′ με το σουτ του Γούναρη να περνάει άουτ!
Η σύνθεση του ΠΑΟΚ: Παντέλης, Γούναρης, Αποστολίδης (70′ Τριανταφυλλίδης), Ιωσηφίδης, Σίγγας, Δαμανάκης, Ψαρράς, Γεωργόπουλος, Δημόπουλος, Κούδας, Κωστίκος
Δηλώσεις πρωταγωνιστών:
Χάινς Χέερ: “Πριν από το παιχνίδι είπαμε πως το ματς πρέπει να το κερδίσει ο καλύτερος. Αν ήταν καλύτερος ο ΠΑΟΚ, ας το κέρδισε ο ΠΑΟΚ, αν ήταν ο Άρης ας το κέρδιζε ο αρης. Όμως σήμερα δεν το κέρδισε ο καλύτερος αλλά ο πιο τυχερός. Και οι δύο ομάδες έπαιξαν πειθαρχημένα στην άμυνα, έγιναν δυνατές μονομαχίες και γενικά δεν υπήρξαν πολλές φάσεις για γκολ. Είμαι ευχαριστημένος από την απόδοση της ομάδας μου, αν παίζαμε έτσι και στα προηγούμενα εκτός έδρας παιχνίδια, η σημερινή ήττα δε θα μας πείραζε πάρα πολύ γιατί θα είχαμε συγκεντρώσει 3-4 βαθμούς περισσότερους! Ο Ψαρράς στο 2ο ημίχρονο απέδειξε ότι έχει δυναμώσει την ομάδα. Όταν αλλάξαμε την τακτική μας σε μαν του μαν, έπαιξε πολύ καλά και πίσω. Κλείνοντας θέλω να πω ότι ήταν ένα τοπικό ντέρμπι, όμοιο με τα τοπικά ντέρμπι οποιασδήποτε χώρας όπου παίζεται δυνατό και σκληρό ποδόσφαιρο σε βάρος του τεχνικού”
Γούναρης: “Ο διαιτητής ήταν αστείςο για ένα ντέρμπι. Ακόμη δεν ξέρω γιατί ακύρωσε το γκολ, κάτι που ήταν αποφασιστικό για τη συνέχεια”
Κούδας: “Ο Άρης χωρίς να δημιουργήσει σπουδαίες ευκαιρίες πέτυχε δύο γκολ, ήταν ένα ντέρμπι με όλα τα χαρακτηριστικά του”
Κωστίκος: “Το πιο δίκαιο αποτέλεσμα θα ήταν η ισοπαλία. Το γκολ ήταν έγκυρο. Από τη στιγμή που παίζεται καθαρό ποδόσφαιρο οι φίλαθλοι δε θα πρέπει να πετούν αντικείμενα στο γήπεδο”
Δημόπουλος: “Δεν μπορώ να πω ότι ο Άρης έπαιξε καλό ποδόσφαιρο. Είχε δύο ευκαιρίες και έβαλε δύο γκολ. Εμείς ήμασταν απαράδεκτοι στο πρώτο ημίχρονο μέρος, ενώ παίξαμε καλά στην επανάληψη”
ΥΓ. Από όλα αυτά που διαβάσατε πιο πάνω αναφορικά με το παιχνίδι, τόσα χρόνια μετά το μόνο που μένει στη μνήμη μας από εκείνη τη μέρα, είναι μια ασπρόμαυρη από άκρη σε άκρη θύρα 3… Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο! Για πολλούς η μεγαλύτερη οπαδική μαγκιά ever, στα χρονικά του ποδοσφαίρου!!!
Πηγή: aspromavresistories.blogspot.com
