Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον ΠΑΟΚ είναι ο Τάρικ Τισουντάλι, ένας αυτοδίδακτος ζογκλέρ άλλης εποχής, που έμαθε τα απίθανα τρικ του στις αλάνες του Άμστερνταμ. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
«Θα σε καρυδώσω! Τι πήγες και έκανες; Είσαι τρελός;». Το πρόσωπο του προπονητή του είχε γίνει κατακόκκινο, «έβραζε» από θυμό. Η ομάδα του μόλις είχε προκριθεί στον τελικό του Κυπέλλου Βελγίου, με ένα απίστευτο, ασύλληπτο, εκκωφαντικό 0-3 στην έδρα της Μπριζ, θα έπρεπε να πετάει στα σύννεφα. Εκείνος όμως πετούσε φλόγες: «Μην το ξανακάνεις ποτέ! Κάποια άλλη φορά ίσως να μην είμαστε όλοι τόσο τυχεροί».
Στα αποδυτήρια στήθηκε ένα μικρό, πρόχειρο πάρτι. Δεν υπήρχαν σαμπάνιες, ο ένας έλουζε τον άλλον με νερά, με ισοτονικά. Αγκαλιές, φιλιά, παντού. «Εϊ, φίλε. Αν μου το έκανες αυτό σε μένα, τότε θα βγαίναμε και οι δύο. Εγώ με κόκκινη κάρτα κι εσύ με φορείο», του είπε γελώντας ο συμπαίκτης του, Μικαέλ Γκαντέ, στην γενέτειρα του το Καμερούν, είτε χάσεις είτε κερδίσεις στο γήπεδο, η τιμή είναι πάνω από όλα. Κι αυτό που έκανε ο συμπαίκτης του άγγιζε τα όρια της ύβρης.
Εκείνος προσπαθούσε μάταια να καταλάβει τι κακό είχε κάνει. Υποτίθεται ότι το ποδόσφαιρο είναι πάνω από όλα διασκέδαση. Έτσι δεν είναι; Κι αυτός, ως ένας αυθεντικός ζογκλέρ είπε να σκαρώσει ένα μικρό τρικ. Μόνο που το γήπεδο δεν είναι τσίρκο, εκεί οι άγραφοι νόμοι είναι λιγάκι διαφορετικοί.
«Δεν είχα πρόθεση να προκαλέσω κανέναν. Ούτε τον προσωπικό μου αντίπαλο, ούτε την Μπριζ, ούτε τους οπαδούς της. Το σκορ ήταν 0-3, η πρόκριση είχε κριθεί. Ήθελα απλώς να διασκεδάσω τους οπαδούς μας. Αν ενόχλησε τόσο, τότε δεν πρόκειται να το ξανακάνω».
Ήταν μία στιγμή αυτοσχεδιασμού: «όχι ποτέ δεν έχεις χρόνο να προσχεδιάσεις κάτι τέτοιο. Έτρεξα προς το σημαιάκι του κόρνερ να προλάβω την μπάλα. Είδα τον αμυντικό μακριά μου. Και είπα μέσα μου… γιατί όχι;».
