Ήταν 5 Δεκεμβρίου του 2021 όταν ο ΠΑΟΚ έφευγε με σκυμμένο κεφάλι από την Νίκαια γνωρίζοντας την ήττα με 3-2 από τον Ιωνικό. Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται τέσσερις ολόκληροι μήνες από τότε. Τέσσερις μήνες που γύρισαν όλα τούμπα. Τέσσερις μήνες που έφεραν τον Δικέφαλο από έρμαιο της ανημποριάς του σε διεκδικητή τριών τίτλων.
Το απίστευτο είναι ότι σε τυπικό επίπεδο ελάχιστα άλλαξαν. Οι κυπελλούχοι Ελλάδας έχουν το ίδιο ανισόρροπο, κακοδομημένο και ελλειμματικό ρόστερ που είχαν. Οι μεταγραφές του Ιανουαρίου δεν ήρθαν για να κάνουν την διαφορά. Ο Σάστρε έδωσε επιλογές στα δεξιά της άμυνας, ο Σοάρες βρίσκεται ακόμα στην προσαρμογή. Ο Σφιντέρσκι τράβηξε για άλλες πολιτείες, ενώ επέστρεψαν τα ερωτηματικά των Τσόλακ και Ζαμπά.
Αν υπήρχε μια ουσιώδης διαφορά, αυτή είναι η πρόσληψη του Ζοσέ Μπότο αλλά ο Πορτογάλος δεν παίζει μπάλα εντός αγωνιστικού χώρου. Για όσα παρουσιάζονται εκεί, υπεύθυνος είναι μόνο ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Αυτός είναι και παραμένει ο κύριος λόγος των όσων εκπληκτικών παρακολουθούμε αυτές τις 100 μέρες.
Ως συνήθως, ο χρόνος δούλεψε με το μέρος του Ρουμάνου τεχνικού. Όχι για να αλλάξει τους παίκτες που έχει, αλλά έτσι ώστε αυτούς που έχει να τους κάνει ομάδα. Αυτό ήταν πάντα το μυστικό της επιτυχίας του. Αυτό είναι και τώρα.
Το κατόρθωμα γίνεται ακόμα πιο θαυμαστό, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο ΠΑΟΚ διαγράφει αυτήν την πορεία έχοντας κομβικούς παίκτες του εκτός φόρμας, σοβαρούς τραυματισμούς και πλήθος εκτάκτων απωλειών.
Ο Δικέφαλος τρελαίνει κόσμο σε Ελλάδα και Ευρώπη, με τον Αντρίγια Ζίβκοβιτς σε παρατεταμένη άθλια αγωνιστική κατάσταση, με τον Μπίσεσβαρ να ασθμαίνει, τον Ελ Καντουρί μία μέσα-δυο έξω, τους στόπερ να “εξατμίζονται” σταδιακά, τους Αυστριακούς του χαμένους, τους σέντερ φορ του να βρίσκουν σπάνια δίχτυα.
Πώς γίνεται αυτό; Κι όμως γίνεται. Με τον ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου όλα μπορούν να γίνουν. Τα ταβάνια σπάνε, ιστορίες γράφονται. Με όσους έχει και με όποιους έχει. Μέχρι τελικής πτώσεως…
Facebook Page: Θόδωρος Χαστάς
Instagram: theohastas
Twitter: Thodoros Hastas
