Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει, ο ΠΑΟΚ μπορεί και στην Ευρώπη, ο ΠΑΟΚ γράφει ιστορία. Θαρρείς και είχαν φτερά στα πόδια τους οι παίκτες του Λουτσέσκου, που δεν πτοήθηκαν από απουσίες, που αψήφησαν την νεανική ορμή των Βέλγων και έδωσαν ένα μάθημα ποδοσφαιρικού μυαλού και ουσίας.
Πολύ πριν τον επαναληπτικό της Γάνδης, λέγαμε ότι δεν έχει σημασία ποιοι θα λείψουν (Κούρτιτς– Ζίφκοβιτς – Ελ Καντουρί) αλλά πιο πολύ θα μετρήσει ποιοι και πώς θα παίξουν. Αυτό ακριβώς και έγινε, με τον στρατηγό να σχεδιάζει και τους στρατιώτες, να πολεμούν με δύναμη, αυταπάρνηση και ενθουσιασμό.
Η εργαλειοθήκη Λουτσέσκου καλά κρατεί και με τους λαγούς που έβγαλε από το… σκουφί του, μετέτρεψε τον ΠΑΟΚ σε μια ανίκητη μηχανή, σε έναν οργανισμό που σφύζει από υγεία, και μια ομάδα ικανή να λυγίσει τελικά κάθε αντίπαλο.
Όταν καταφέρεις να πείσεις τους ποδοσφαιριστές σου, όταν μπορέσεις να τους εμφυσήσεις πίστη και αυτοπεποίθηση, σε βαθμό να νιώθουν όλοι ισότιμοι και να θέλουν να δείξουν ότι είναι όλοι τους σημαντικοί, τότε είναι μάλλον φυσιολογική η σημερινή εξέλιξη.
Με ψυχραιμία, προσαρμογή και πειστική αντίδραση στην πίεση των γηπεδούχων, ο Λουτσέσκου επεμβαίνει καταλυτικά και με πανέξυπνες διορθωτικές κινήσεις εξουδετερώνει πλήρως και αφοπλίζει, πλέον την Γκέγκ.
Με την έμπνευση να βαφτίσει χαφ – εξτρέμ, πρώτα τον Σιντκλέι και μετά τον Τεϊλορ, έφερε τα πάνω κάτω και πήρε άξια μια ιστορική πρόκριση. Ούτε που κατάλαβαν οι νικητές ότι έχασαν και τον Κρέσπο, ότι είχαν με ανοιγμένο κεφάλι τον Βιεϊρίνια ή ότι ξέμειναν ενδεχόμενα από εναλλακτικές.
Ήταν τόσο μεγάλη η φλόγα τους για την νίκη και η απόφαση τους να πάρουν στη πλάτη τους ολόκληρη Ελλάδα, που μοιραία θα τα κατάφερναν. Ήταν … καταδικασμένοι να πετύχουν. Επί μέρους ονόματα που ξεχώρισαν και πάλι δεν υπάρχουν, γιατί άλλη μια φορά ο ΠΑΟΚ λειτούργησε σαν ομάδα που έχει στην υπηρεσία της αθλητές πρόθυμους να τα δώσουν όλα και να κατακτήσουν τον στόχο.
Θα ήταν όμως άδικο να μη σταθεί κανείς στις ομηρικές μάχες του Ακπομ ή στην πολύτιμη βοήθεια του Σίντκλεϊ ή στα γκολ που έρχονται από δύο όχι συνήθεις ύποπτους (Κρέσπο – Ντάγκλας) ή στην ώριμη ανασταλτικά προσφορά των νεαρών Λύρατζη – Τσιγγάρα – Μιχάϊ ή στα πολύτιμα στημένα τουΜούργκ, στον αποφασιστικό Πασχαλάκη, τους ψύχραιμους Ιγκασον, Σβαμπ, στην μαγκιά Βιερίνια στην πάσα – γκολ και βέβαια στο κράτημα της μπάλας του Μπίσεσβαρ, όσο άντεχε και γενικά αξίζει να εντάξεις όλον αυτό τον απολογισμό σε μια αστείρευτη πηγή ενέργειας και σωστής νοοτροπίας.
Ο ΠΑΟΚ αξιοποιώντας την εργαλειοθήκη Λουτσέσκου γίνεται αργά αλλά σταθερά Ευρωπαϊκή ομάδα. Και τώρα σειρά έχει η Μαρσέιγ…
