Ήταν 26 Αυγούστου το 2010, όταν ο ΠΑΟΚ απέκλεισε τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσνταντινούπολη, σε ένα παιχνίδι… θρίλερ.
Οι «ασπρόμαυροι» που σαφώς και δεν ήταν το φαβορί στην αναμέτρηση κατάφεραν παίζοντας όμορφο ποδόσφαιρο ανά διαστήματα να πάρουν μια ιστορική για αρκετούς λόγους πρόκριση στην παράταση.
Ο ΠΑΟΚ βρέθηκε πίσω στο σκορ στο 49ο λεπτό με το γκολ του Εμρέ, αλλά στην παράταση το τέρμα του Μουσλίμοβιτς στο 105΄χάρισε την πρόκριση στο σύνολο του Παύλου Δερμιτζάκη.
Ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνου του αγώνα ήταν ο Ντάριο Κρέσιτς. Ο Κροάτης κίπερ πραγματοποίησε μερικές καθοριστικές επεμβάσεις, ενώ το γκολ του Δικεφάλου ουσιαστικά ξεκινά από αυτόν.
Ο Κρέσιτς μίλησε στο INPAOK για εκείνη τη συγκλονιστική βραδιά στην Κωνσταντινούπολη.
Αναλυτικά όσα είπε ο Κροάτης πρώην τερματοφύλακας:
Ντάριο, πίστευες ποτέ πως εκείνο το… διώξιμο σου θα ήταν αρχή ενός τόσο ιστορικού γκολ για τον ΠΑΟΚ:
«Όχι, όχι σε καμία περίπτωση δεν το περίμενα πως αυτό το διώξιμο θα ήταν αρχή για ένα γκολ. Ωστόσο, ήξερα πως αν καταφέρω να βρω έναν εκ των Βιεϊρίνια-Μουσλίμοβιτς κάτι καλό μπορεί να συμβεί για εμάς».
Τι θυμάσαι από εκείνο το παιχνίδι αλήθεια;
«Θυμάμαι τα πάντα. Είναι μια έντονη ανάμνηση για όλους όσους συμμετείχαμε στο συγκεκριμένο ματς. Αυτό όμως που δεν θα βγει πότε από το μυαλό μου, είναι η υποδοχή των οπαδών μας. Ήταν τόσο περήφανοι και χαρούμενοι για αυτό που πετύχαμε».
Είναι το πιο ιστορικό παιχνίδι της καριέρας σου;
«Σίγουρα ναι! Αρχικά είναι ίσως το πιο μεγάλο παιχνίδι που έπαιξα με τη φανέλα του ΠΑΟΚ στα τρία χρόνια που έμεινα στην ομάδα και σαφώς το πιο ιστορικό παιχνίδι στην καριέρα μου».
Τι συνέβη στα αποδυτήρια θυμάσαι;
«Ήταν ένα ατελείωτο πάρτι. Όλοι γελούσαν τραγουδούσαν. Πριν το παιχνίδι δεν ένιωθα πως πρόκειται για ένα μεγάλο και ιστορικό ματς. Όμως, μετά τη νίκη μας κατάλαβα τι πετύχαμε και πόσο ιστορική ήταν αυτή η νίκη για τον σύλλογο».
Πώς ένιωθες μέσα στον αγώνα; Η Φενέρμπαχτσε ήταν το φαβορί και σε αρκετά σημεία του αγώνα δέχθηκες μεγάλη πίεση:
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα άγχος. Απλά προσπαθούσα να είμαι συγκεντρωμένος και να βοηθήσω στο να έρθει η πρόκριση. Δεν είχε σημασία για εμένα απέναντι σε ποιον παίζαμε εγώ ήθελα την πρόκριση. Μετά το παιχνίδι όμως μου βγήκε όλο το στρες και η ένταση. Ένιωθα ευτυχισμένος. Θέλω να πω πως είμαι πραγματικά περήφανος για ό,τι πετύχαμε εκείνο το βράδυ στην Κωνσταντινούπολη».
