Ο 28χρονος-γεννημένος στη Γαλλία, διεθνής με την Ακτή Ελεφαντοστού- επιθετικός της Ντόρτμουντ, Σεμπαστιάν Αλέ υπέγραψε τον Ιούλιο με την γερμανική ομάδα, ωστόσο λίγο αργότερα, στην διάρκεια της προετοιμασίας στην Ελβετία, εντοπίστηκε όγκος στον έναν όρχι του, ο οποίος αποδείχθηκε κακοήθης. Έκτοτε, ο ποδοσφαιριστής υποβάλλεται σε χημειοθεραπείες.
Ο Αλέ θέλησε να μεταφέρει όλη αυτή την δυσάρεστη εμπειρία, να μοιραστεί τις καταστάσεις που βίωσε σε αυτό το διάστημα και να προσφέρει συμβουλές σε άλλους που βρίσκονται σε παρόμοια θέση.
«Όλα σταμάτησαν μέσα σε μια νύχτα»
«Το καλοκαίρι ξεκίνησε πολύ καλά. Κερδίσαμε το πρωτάθλημα με τον Άγιαξ και μετά πήγα διακοπές. Γιόρτασα τα γενέθλιά μου, τη βάπτιση της ανιψιάς μου και πέρασα υπέροχες διακοπές.
Υπήρχε και η μεταγραφή μου. Η Ντόρτμουντ επένδυσε πολλά χρήματα σε μένα, ήμουν αποφασισμένος να δείξω τι ήμουν ικανός να κάνω και ανυπομονούσα να προχωρήσω. Μετά όλα σταμάτησαν μέσα σε μια νύχτα», είπε ο Αλέ μιλώντας στην ιστοσελίδα της UEFA.
«Έτσι ξεκίνησαν όλα»
«Ξεκίνησε, απ’ ό,τι θυμάμαι, με πόνο στο στομάχι ενώ έλειπα με την ομάδα της Ακτής Ελεφαντοστού στις 31 Μαΐου. Πήρα φάρμακα για τρεις ή τέσσερις ημέρες και εξαφανίστηκε, αλλά μετά άρχισα να νιώθω ότι είχα γρίπη, οπότε πέρασα όλο το χρόνο μου με την εθνική ομάδα νιώθοντας άρρωστος.
Ένιωσα καλύτερα μόλις επέστρεψα στο σπίτι, αλλά από τότε που συνέβη για πρώτη φορά, είχα ένα πόνο λίγο κάτω από το στομάχι μου. Ήταν ενοχλητικό, αλλά δεν ήταν πραγματικά επώδυνο, υπέφερα κατά καιρούς από δυσπεψία κι ένιωθα πρήξιμο.
Βλέποντας ότι ήμουν σε διακοπές, σκέφτηκα ότι θα έφευγε, αλλά αυτό δε συνέβη, οπότε άρχισα να αναρωτιέμαι αν μπορεί να είναι κήλη ή κάτι τέτοιο και ζήτησα από τον οστεοπαθητικό μου να το ελέγξει.
Πήγα στο Ντόρτμουντ μερικές φορές στο μεταξύ, νομίζοντας ότι δεν θα ήταν κάτι σοβαρό, αλλά και πάλι δεν έφευγε. Ο οστεοπαθητικός μου είπε να πάω για υπερηχογράφημα, καθώς μπορεί να είναι κήλη ή κάτι παρόμοιο», συνέχισε.
«Έπειτα συναντήθηκα με την ομάδα για την προετοιμασία μας στην Ελβετία και ζήτησα να πάω για εξετάσεις. Ένιωθα κάποια πίεση πίσω από τους κοιλιακούς μου, οπότε αποφασίσαμε να πάμε για μαγνητική τομογραφία το επόμενο πρωί.
Αμέσως μετά τη μαγνητική τομογραφία, μου είπαν ότι υπήρχε ένας όγκος εκεί, αλλά δεν ξέραμε ακόμη αν ήταν καλοήθης ή κακοήθης. Πήγα στην προπόνηση, μετά όταν επέστρεψα, μου είπαν να πάω σε έναν ουρολόγο για να πάρω μια δεύτερη γνώμη.
Του πήρε περίπου δέκα δευτερόλεπτα για να επιβεβαιώσει ότι επρόκειτο για όγκο. Έπειτα, όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Έπρεπε να μάθουμε τι είδους όγκος ήταν, πόσο μεγάλος ήταν, αν οι μεταστάσεις είχαν εξαπλωθεί οπουδήποτε αλλού.
Μετά από αυτό, έπρεπε να ξεκινήσω θεραπεία, να οργανώσουμε χειρουργική επέμβαση, να ενημερώσουμε τον κόσμο, υπήρχαν πολλά πράγματα που έπρεπε να σκεφτούμε τις πρώτες μέρες», πρόσθεσε.
«Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό…»
«Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ότι αυτή η θεραπεία και η αποκατάσταση της υγείας μου θα πάρει λίγο χρόνο. Σκέφτηκα ότι υπάρχουν επίσης πράγματα στα οποία θα πρέπει να είμαι καλός.
Νομίζω ότι η διατροφή και η προπόνηση είναι πολύ σημαντικά για να παραμείνουμε υγιείς σωματικά και ψυχικά. Έκανα πλάκα με τη γυναίκα μου, της είπα ότι είναι ενοχλητικό που έπρεπε να αρρωστήσω για να γίνω ειδικός στον καρκίνο.
Ξέρω τα πάντα για αυτό, σε ποιο στάδιο βρίσκεται, τα πάντα. Φυσικά, όταν σε επηρεάζει προσωπικά, καταλήγεις να προσπαθείς να μάθεις περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο, ξοδεύεις όλο τον χρόνο σας προσπαθώντας να μάθεις περισσότερα για αυτήν την ασθένεια, για τον καρκίνο σας.
Περνάω πέντε ημέρες στο νοσοκομείο, όπου είμαι…κολλημένος 24 ώρες το 24ωρο, δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι, ενώ η θεραπεία γίνεται με ένεση στο σώμα μου. Μετά, ξεκουράζομαι για δύο εβδομάδες.
Αυτή είναι μια φάση και πρέπει να την κάνω τέσσερις φορές. Τέσσερις φάσεις χημειοθεραπείας που διαρκούν περίπου τρεις εβδομάδες η καθεμία. Μετά από αυτό, ανάλογα με το πώς εξελίσσεται ο καρκίνος μου και πώς εξαπλώνεται, μπορεί να αναγκαστώ να υποβληθώ σε χειρουργική επέμβαση.
Πολλοί με ρωτούν πότε θα επιστρέψω, αλλά υπάρχουν πολλά που πρέπει να ληφθούν υπόψη, οπότε είναι δύσκολο να τους δώσω μια ευθεία απάντηση», συμπλήρωσε.
«Είμαι πολύ τυχερός που έχω τη ζωή που έχω. Ήμουν ένα κακομαθημένο παιδί»
«Είμαι αρκετά τυχερός που νιώθω καλά. Είμαι σωματικά ικανός να εργαστώ, αισθάνομαι καλά τόσο από ψυχική όσο και από σωματική άποψη, κάτι που φυσικά βοηθάει στην καταπολέμηση αυτής της ασθένειας.
Έχω στο μυαλό μου ένα χρονοδιάγραμμα. Αν είμαι αρκετά τυχερός και δεν χρειάζομαι χειρουργική επέμβαση, τα πράγματα μπορούν να πάνε πολύ γρήγορα. Τρεις εβδομάδες μετά την τελική φάση, γίνονται έλεγχοι για να διαπιστωθεί σε ποιο στάδιο βρίσκεται η μετάσταση και εάν χρειάζεσαι χειρουργική επέμβαση ή όχι.
Αν δεν χρειαστώ επέμβαση, με τον τρόπο που προπονούμαι, θα ήθελα να πιστεύω ότι θα είμαι σε καλή κατάσταση στο τέλος αυτών των τριών εβδομάδων. Με όλες τις εμπειρίες που είχα, και με όλους τους ανθρώπους που γνωρίζω και που είναι γύρω μου σε καθημερινή βάση, συνειδητοποιώ ότι είμαι πολύ τυχερός που έχω τη ζωή που έχω. Ένα από τα πρώτα πράγματα που είπα στον εαυτό μου ήταν: “Εντάξει, μου συνέβη. Θα κάνω τα πάντα για να είμαι καλά ψυχικά και σωματικά.”
Ήμουν ένα κακομαθημένο παιδί. Δεν είχα ποτέ καμία ανησυχία. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη δοκιμασία που έπρεπε να αντιμετωπίσω. Κάποιοι ξεκινούν τη ζωή τους έτσι. Ήμουν τυχερός που ήρθε αργότερα στη ζωή μου, οπότε δεν μπορώ να παραπονεθώ.
Υπάρχει πάντα κάποιος που είναι σε χειρότερη θέση και πρέπει να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Προσπαθώ πάντα να βγάζω τα θετικά από κάθε κατάσταση. Όλα αυτά μου έχουν συμβεί, αλλά περνάω χρόνο με τα παιδιά μου. Αυτές είναι οι στιγμές ευτυχίας και δεν μπορούν να παραβλεφθούν.
Είμαι αρκετά τυχερός που έχω ήδη τρία παιδιά, είμαι παντρεμένος και έχω πετύχει κάποια πράγματα στο ποδόσφαιρο. Υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη θέση από εμένα. Δεν έχω πολλά να αποδείξω στην ηλικία μου, αλλά αυτός ο καρκίνος επηρεάζει νέους ανθρώπους, ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν βρει ακόμα αγάπη, που δεν έχουν παιδιά, που προσπαθούν να καταλάβουν ποιοι είναι, μιλώντας ψυχικά και σωματικά, που χτίζουν μια ζωή για τον εαυτό τους.
Μπορεί να επηρεάσει την αυτοπεποίθησή τους και, φυσικά, να βλάψει τη σεξουαλική τους ζωή. Έπρεπε να εγκαταλείψουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας, της αρρενωπότητάς μας και αυτό δεν είναι ποτέ εύκολο να το χειριστούμε.
Αλλά πρέπει να βάλεις τα πράγματα σε μια προοπτική και να υπενθυμίσεις στον εαυτό σου ότι τα κατάφερες να περάσεις μια πολύ δύσκολη περίοδο και αυτό είναι κάτι για το οποίο πρέπει να είσαι περήφανος.
Είναι μια πρόκληση, μια τεράστια πρόκληση και το γεγονός ότι μπόρεσες να την ξεπεράσεις σημαίνει ότι είσαι πολεμιστής, είσαι δυνατός. Αυτό το μικρό κομμάτι σάρκας, που λείπει από το σώμα σου, δεν πρέπει να καταστρέψει την αυτοπεποίθησή σου, αντίθετα δείχνει πόσο πιο δυνατός και μεγαλύτερος είσαι ως άνθρωπος.
Μην φοβάστε, μην ντρέπεστε, μην είστε τεμπέληδες. Κάντε εξετάσεις, κάντε μια εξέταση αίματος και επισκεφτείτε έναν γιατρό όταν κάτι δεν πάει καλά γιατί με τον καρκίνο -δεν το βλέπετε να έρχεται- μπορεί να είναι ασυμπτωματικό και ίσως τα λίγα συμπτώματα να είναι πολύ ήπια».
