Με γκολ παγκόσμιας κλάσης ο Λιονέλ Μέσι ξεκλείδωσε την άμυνα του Μεξικού και η Αργεντινή έμεινε ζωντανή (2-0) μέχρι τον «τελικό» πρόκρισης απέναντι στην Πολωνία.
Τα πάντα έμοιαζαν μπλοκαρισμένα. Τελματωμένα. Η Αργεντινή έπαιζε για την ζωή της, ήθελε μόνο νίκη για να μην αποχαιρετίσει την διοργάνωση και στην πρώτη ώρα παιχνιδιού δεν είχε κάνει ούτε φάση, ούτε σουτ. Το Μεξικό έπαιζε με τα νεύρα της, η άμμος στην κλεψύδρα λιγόστευε και όλα έμοιαζαν μαύρα.
Ήταν η ώρα του Λιονέλ Μέσι. Με ένα υπέροχο προσωπικό γκολ (64’), ο κορυφαίος όλων ξεμπλόκαρε τα πάντα, ο Έντσο Φερνάντες έβαλε την δική του πινελιά κλάσης και η Αργεντινή με το 2-0 έμεινε ζωντανή και πάει σε τελικό πρόκρισης απέναντι στην Πολωνία.
Πάθος, ενέργεια και μηδέν ποδόσφαιρο!
Σε επίπεδο ενέργειας, το γήπεδο έμοιαζε με ηφαίστειο. Το καταλάβαινες από την ανάκρουση των δύο εθνικών ύμνων, όπου τα ντεσιμπέλ ανέβηκαν… στον Θεό. Τρομερή ατμόσφαιρα, τρομερή ένταση, λες και το παιχνίδι ήταν ένας τελικός.
Και όντως, σαν τελικό δίχως αύριο το αντιμετώπισαν οι δύο προπονητές. Ο Λιονέλ Σκαλόνι έκανε πέντε αλλαγές σε σχέση με την ενδεκάδα της πρεμιέρας, ψάχνοντας για καλύτερη ισορροπία, την ώρα που ο Τάτα Μαρτίνο μπούκωσε τον άξονα (5-3-2) για να ακυρώσει τα πάντα.
Και τα κατάφερε! Το παιχνίδι είχε δύναμη, πάθος, φοβερές μάχες σε κάθε μπαλιά, αλλά ελάχιστη ποιότητα, κι ακόμα λιγότερες φάσεις.
Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε, το άγχος έπνιγε την Αργεντινή, που δεν μπορούσε με τίποτα να βρει συνοχή στις γραμμές της, να φτιάξει φάσεις, να απειλήσει.
Πιθανώς να είδαμε και το χειρότερο ημίχρονο της διοργάνωσης. Με εξαίρεση ένα καλό φάουλ του Βέγκα, το οποίο «κατέβασε» ο Μαρτίνες (44’), δεν είδαμε τίποτα. Δύο ομάδες που αλληλοακυρώθηκαν, χωρίς κάτι να μπορεί να ξεκλειδώσει το ματς.
Μόνο αυτός!
Με το αδιέξοδο για την μπιανκοσελέστε να μεγαλώνει, ο Μέσι αποφάσισε να κατεβαίνει πιο χαμηλά για να παίξει ανάμεσα στις γραμμές και να χτίσει επιθέσεις μόνος του. Δεν έδειχνε όμως σε καλή μέρα. Ένα φάουλ σε εξαιρετική θέση (50’) το σπατάλησε με κάκιστη εκτέλεση, δείγμα ενός αγχωμένου παίκτη που κρατάει ένα έθνος στις πλάτες του.
Η Αργεντινή άρχισε να ζωηρεύει λίγο με την σπίθα του Ντι Μαρία, που είδε μία φαρμακερή του σέντρα να κόβεται την τελευταία στιγμή (55’), χρειαζόταν κάτι πολύ πιο δυνατό για να ξεμπλοκάρει το ματς.
Χρειαζόταν δηλαδή μία στιγμή μαγείας του Λιονέλ Μέσι. Ο κορυφαίος όλων βρήκε μερικά εκατοστά κενού χώρου, έκανε υπέροχη πρώτη επαφή και με συρτό διαγώνιο σουτ στο πλαϊνό δίχτυ από το ύψος της περιοχής, πέτυχε ένα από τα σημαντικότερα του γκολ με την φανέλα της Εθνικής Αργεντινής (64’, 1-0).
Κάπου εκεί, ο Σκαλόνι αποφάσισε ότι έπρεπε να προστατεύσει αυτό το δώρο Θεού, σαν τον μεγαλύτερο θησαυρό στον κόσμο. Γύρισε αμέσως το σχηματισμό σε 5-4-1, απέναντι σε μία ομάδα με σαφές πρόβλημα στο γκολ. Ο Μολίνα αστόχησε από καλή θέση και απέτυχε να τελειώσει το ματς (70’), το οποίο άρχισε να βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, αφού η Αργεντινή έχασε μέτρα και δεν έδειχνε να ελέγχει την κατάσταση, βγάζοντας μεγάλη ανασφάλεια.
Ωστόσο, αρκούσε άλλη μία στιγμή μαγείας για να τελειώσουν όλα. Ο Έντσο Φερνάντες με ασύλληπτο φαλτσαριστό σουτ εκτός περιοχής, μετά από κοντινό κόρνερ, έστειλε την μπάλα σε σημείο που δεν μπορούσε να αντιδράσει ο Οτσόα (87’), ανακουφίζοντας μία ολόκληρη χώρα με το 2-0.
Οι συνθέσεις της αναμέτρησης:
ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ (Λιονέλ Σκαλόνι / 4-3-3): Μαρτίνες, Μαντιέλ (63’ Μολίνα), Οταμέντι, Λισάντρο Μαρτίνες, Ακούνια, Ντε Πολ, Ροντρίγκες (57’ Φερνάντες), ΜακΆλιστερ (69’ Παλάσιος), Ντι Μαρία (69’ Ρομέρο), Μέσι, Λαουτάρο Μαρτίνες (67’ Άλβαρες).
ΜΕΞΙΚΟ (Χεράρδο Μαρτίνο / 5-3-2): Οτσόα, Άλβαρες (69’ Χιμένες), Αραούχο, Μόντες, Μορένο, Γκαγιάρδο, Ερέρα, Γουαρδάδο, Τσάβες, Βέγκα (69’ Αντούνα), Λοσάνο (72’ Αλβαράδο).
Διαιτητής: Ντανιέλε Ορσάτο (Ιταλία)
