Η μέρα του Κουλιεράκη

Κάνοντας, άλλωστε, ο ίδιος το ψυχογράφημά του, μιλάει για δυναμισμό, για ένα παιδί που πάντα επικεντρώνεται στα θετικά, που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να τον καταβάλλει μια αρνητική εξέλιξη και που πάντα έχει κατά νου πως «αν σκέφτεσαι αρνητικά, αρνητικά πράγματα θα σου συμβούν». Πλάνο δεν έχει στο μυαλό του, ποτέ δεν είχε. Ξέρει σίγουρα όμως, ότι θέλει πολύ ένα τρόπαιο με τον ΠΑΟΚ.

To 2017, όταν έφυγε από το σπίτι του στα Χανιά, εγκαταστάθηκε στο Σπίτι της Ακαδημίας, όπου έζησε τρία χρόνια.  Δεν ένιωσε, όπως λέει, ποτέ μόνος, εγκλιματίστηκε άμεσα και παρότι του λείπουν τα Χανιά, είναι χαρούμενος που ζει σε μια πόλη με θάλασσα. Χαρακτηρίζει τους ξενώνες μεγάλο σχολείο, που του έμαθε πολλά και του δίδαξε συνέπεια και συμβίωση με πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες.

Ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης είναι πρωταθλητής με την Κ17, δις πρωταθλητής με την Κ19, στην οποία προωθήθηκε πολύ νωρίς – την ίδια περίοδο συμμετείχε συχνά στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας – είναι διεθνής από την Κ15. Ένα από τα παράπονά του δε, είναι πως με την Εθνική Κ16 ενώ πήραν σημαντική πρόκριση στην Elite Round, η διοργάνωση δεν έγινε ποτέ ελέω κορωνοϊού.

Τι θυμάται έντονα; Το πρώτο του γκολ με την Κ15, την κατάκτηση του τουρνουά Invitational Cup της Σουηδίας από την Κ15 στην πρώτη του χρονιά στον ΠΑΟΚ (για την ιστορία MVP εκείνης της διοργάνωσης ήταν ο Γιάννης Κωνσταντέλιας), το  πέναλτι που έχασε στον τελικό της Κ17 το 2020, όταν ο ΠΑΟΚ στέφθηκε πρωταθλητής με αντίπαλο τον Ολυμπιακό.

Μεγαλώνοντας – και φαίνεται πως μεγάλωσε νωρίς – λέει πως ανεξίτηλη θα είναι η ανάμνηση της πρώτης φοράς που φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ (ήταν 16 χρονών σ’ εκείνο το φιλικό με τον Παναθηναϊκό), η μαγική βραδιά στη Γάνδη στους «16» του Conference League και προφανώς η 20^η Αυγούστου του 2022. Για ευνόητους λόγους…

Σε ηλικία 18 ετών και εννιά μηνών, ο Ράζβαν Λουτσέσκου έδωσε στον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη, που τον εντυπωσίασε στην προετοιμασία, φανέλα βασικού κεντρικού αμυντικού για ένα ολόκληρο 90λεπτο στο πρώτο ματς της σεζόν 2022-23 στην Τούμπα κόντρα στον Παναιτωλικό.  Δυσκολεύεται να το περιγράψει. Μόνο τη λέξη «μαγικό» επαναλαμβάνει. Αντιθέτως, είναι σαφής στο ότι δεν αγχώθηκε στιγμή. Απλά το απόλαυσε, όπως τονίζει, από την αρχή ως το τέλος.  Κι ας μην ήταν εκεί οι γονείς του και η μικρή αδερφή του για να τον καμαρώσουν. Ο μπαμπάς του είχε τόσο άγχος κι αγωνία, που προτίμησε να μείνει στα Χανιά και να παρακολουθήσει το παιχνίδι από την τηλεόραση…

Όταν καλείται να περιγράψει τις διαφορές σε κάθε ηλικιακή κατηγορία, τονίζει ότι η Κ19 δεν έχει καμία σχέση με τον ΠΑΟΚ Β και την Super League 2, που του δίδαξε πολλά την πρώτη του σεζόν εκεί (2021-22), όπως και μεγάλες είναι οι διαφορές, τονίζει, με την πρώτη ομάδα. «Το εντελώς διαφορετικό εδώ»,  λέει, «είναι η επιμονή στη λεπτομέρεια, σε κάθε λεπτομέρεια, σε επίπεδα που δεν είχα φανταστεί!». Αυτό ίσως είναι κάτι που χαρακτηρίζει και τον ίδιο, βέβαια, αν σκεφτεί κανείς ότι το πρώτο πράγμα που κάνει πάντα μετά το παιχνίδι είναι να παρακολουθεί το video του αγώνα και να παρατηρεί κάθε λεπτομέρεια…

Όσο για το μοναδικό ατόπημα στην ποδοσφαιρική του ζωή, για το οποίο τιμωρήθηκε με πρόστιμο, θυμάται ότι συνέβη όταν ήταν παίκτης της Κ19 με προπονητή τον Στέλιο Μαλεζά. Ένα λάθος στο ξυπνητήρι και είχε στη διάθεσή του μόλις ένα τέταρτο για να βρίσκεται στο λεωφορείο της ομάδας για τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό (3-3) στη Σουρωτή. Ο μικρός πρόλαβε να πάρει μαζί του ένα ζευγάρι παπούτσια κι επειδή ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά, στο δεκάλεπτο του αγώνα τού σκίζεται το παπούτσι και συνεχίζει με την κάλτσα. Στη διακοπή βρίσκει το μοναδικό διαθέσιμο που είναι δύο νούμερα μεγαλύτερο. Ένα άσπρο κι ένα μαύρο παπούτσι, λοιπόν για το υπόλοιπο του αγώνα. Γεγονός που δεν τον εμπόδισε ωστόσο, να πετύχει το πρώτο του γκολ με την Κ19.

Σχετικά με τους ποδοσφαιριστές που αγαπά, ξεχωρίζει τον Ροναλντίνιο και τον Μέσι, ενώ σε μια άλλη ζωή θα ήθελε να έχει δίπλα του στην άμυνα τον Πάολο Μαλντίνι».