Ένα σκαλοπάτι πάνω από τα φιλικά παιχνίδια που έδωσε στην Κύπρο, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η αναμέτρηση του ΠΑΟΚ στην Καλαμάτα για τη φάση των “16” του Κυπέλλου Ελλάδας. Ένα επίσημο ματς μεν, με έναν αντίπαλο όμως φανερά υποδεέστερης δυναμικότητας.
Η μετάβαση από τον Δικέφαλο του τέλους του πρώτου γύρου, του ενός μήνα διακοπής πρωταθλήματος και των φιλικών προετοιμασίας προς τη συνέχεια του μαραθωνίου είναι σταδιακή, κι ίσως η αναμέτρηση στην Μεσσηνία ήταν ιδανική. Ιδανική γιατί η ομάδα του Ράζβαν Λουτσέσκου δε χρειάστηκε να φορτσάρει για κατακτήσει αυτό που ήθελε, ιδανική γιατί οι όποιες αδυναμίες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο δε μπορούσαν να στοιχίσουν.
Η αλήθεια είναι ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν παρουσιάστηκαν με την απαιτούμενη συγκέντρωση σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του 90λεπτου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να γίνουν αρκετά ατομικά και ομαδικά λάθη, όπως επίσης να δημιουργήσουν λίγες φάσεις και λίγες τελικές προσπάθειες μπροστά στην αντίπαλη εστία.
Το πέναλτι του Ολιβέιρα στο 26’ έδωσε την ανάσα που χρειαζόταν, την απόσταση ασφαλείας που ήταν απαραίτητη για την πιο ήρεμη διαχείριση του ματς. Το γκολ του Τόμας στο 78’ απλά επισφράγισε μια πρόκριση μετατρέποντας σε τυπική διαδικασία τη ρεβάνς της Τούμπας. Καθόλου αμελητέο το τελευταίο, αν αναλογιστούμε τη σειρά συνεχόμενων αγώνων που έχει να δώσει από εδώ και πέρα ο Δικέφαλος.
Δεν έχουν πολλά να κρατήσουν οι “ασπρόμαυροι” από το μεσημέρι στο Δημοτικό Στάδιο Καλαμάτας. Η ζεστή και ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα από τους οπαδούς και των δυο ομάδων, οι συχνές αλλαγές θέσεων των ποδοσφαιριστών της ενδεκάδας, το κέρδος των παικτών που μπήκαν ως αλλαγή από τον Λουτσέσκου στο δεύτερο μέρος και “έστρωσαν” την εικόνα της ομάδας.
Η δουλειά έγινε, η μετάβαση ολοκληρώθηκε, τα σοβαρά έρχονται και είναι… μαζεμένα.
