Μπορεί το έθιμο του παρελθόντος να προβλέπει τη μέρα του Αϊ Γιαννιού να πηδούν φωτιές, αλλά ο ΠΑΟΚ φρόντισε απόψε στη Λαμία να… βγάζει φωτιές. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, σε κάθε έκφανση του παιχνιδιού, δίνοντας συνέχεια στις πειστικές του εμφανίσεις και τα επιτυχή αποτελέσματα.
Ο Ράζβαν Λουτσέσκου λογικά επιχείρησε το πρώτο αναγκαστικό άνοιγμα του ρόστερ στο βασικό του σχήμα. Τα απανωτά ματς είναι μπροστά του, θα χρειαστούν και θα επιστρατευτούν ολοένα και περισσότεροι. Η αρχή έγινε με τους Νάσμπεργκ, Λύρατζη, Ντάντας και Μουργκ. Όλοι με ένα σκεπτικό από πίσω, όλοι δίνοντας συνέχεια με επιτυχία σε όσους αντικατέστησαν. Προφανώς πλην του άτυχου Αυστριακού.
Παρά λοιπόν το γενναίο φρεσκάρισμα της αρχικής ενδεκάδας, ο Δικεφαλος συνέχισε το αγωνιστικό και ποδοσφαιρικό βιολί του. Η οργάνωση, το πλάνο, ο τρόπος ανάπτυξης και ανασταλτικής λειτουργίας δεν τροποποιήθηκαν στο παραμικρό. Αντίθετα, ίσως φάνηκαν ακόμα παραπάνω παρά τα διαφορετικά πρόσωπα.
Ο Ντάντας ήταν σα να μην έλειψε ποτέ, ο Νάσμπεργκ σα να έπαιζε πάντα δίπλα στον Ίνγκασον, ο Λύρατζης με την ίδια – προ τραυματισμού – λειτουργικότητα. Μπήκαν, έδεσαν με τους υπόλοιπους και παρουσίασαν το ίδιο καλό αγωνιστικό πρόσωπο των τελευταίων αρκετών εβδομάδων.
Γιατί μπορεί να λένε ότι “κάθε μέρα δεν είναι του Αϊ Γιαννιού”, αλλά στον ΠΑΟΚ η παροιμία μπορεί να μεταλλαχθεί. Το σύνολο του Λουτσέσκου δε βασίζεται στην τύχη ή τις συγκυρίες αλλά όσα παρακολουθούμε εντός των τεσσάρων γραμμών είναι αποτέλεσμα επίμονης και συνεχούς δουλειάς.
ΥΓ. Η απόκτηση – όπως όλα δείχνουν – του σπουδαίου Βραζιλιάνου Τάισον μπορεί να δώσει σε πρώτη φάση την αύρα ενίσχυσης που χρειάζεται ο ΠΑΟΚ. Αν δώσει και την κυριολεκτική ποδοσφαιρική ενίσχυση στα πεδία του γηπέδου που “πονάει” η ομάδα, θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Μακάρι να είναι ο κρίκος που έψαχνε.
