Οι λέξεις βγαίνουν δύσκολα μετά από τέτοιες βραδιές, τα βιαστικά συμπεράσματα πιο εύκολα. Όπως και να έχει όμως ένα σκορ 4-0 δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητα. Μιλάμε για τον ΠΑΟΚ του 2023, όχι του 1993.
Η προ 30ετίας αναφορά είναι απλά ενδεικτική – υπάρχουν κι άλλες τέτοιες, και πιο πρόσφατες – αλλά αποτελεί μία από τις περιόδους που ο Δικέφαλος συνήθισε να παίζει (με επιτυχία…) τον ρόλο του κομπάρσου. Στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με αντιπάλους του μεγάλους του ΠΟΚ.
Αυτό το κομπαρσιλίκι είχε ξεχαστεί τα τελευταία χρόνια, και επανήλθε απότομα και βίαια στην αποψινή αναμέτρηση της OPAP Arena. Ένα κομπαρσιλίκι… παλαιάς κοπής που απλά παρακολουθείς τον αντίπαλο, που απλά συμμετέχεις στην παράσταση, που φοβάσαι μη διασυρθείς και τελικά διασύρεσαι.
Για να γίνει αυτό βέβαια, ο ΠΑΟΚ σε μεγάλο βαθμό το χέρι του. Πρώτα με την ανόητη αποβολή του Κάργα στο 10’ και μετά με τα λάθη του στο build up. Ο συνδυασμός κόστισε και έκρινε το ματς από νωρίς. Δεν αποτελεί όμως δικαιολογία για την εικόνα. Ούτε είναι νόμος ότι με αριθμητικό μειονέκτημα παίζεις χειρότερα, ούτε είναι απαραίτητο ότι αυτός που έχει υψηλότερο κίνητρο θα σε βάλει στα δίχτυα.
Όσο για τα λάθη; Όταν παίζεις συνέχεια με την φωτιά, δε γίνεται να μην καείς κάποια στιγμή. Αν θα τη γλιτώσεις με λίγη κρέμα στο επίμαχο σημείο, αν θα πάθεις έγκαυμα πρώτου ή δευτέρου βαθμού, αν θα λαμπαδιάσεις ολόκληρος, δεν το ξέρεις. Αλλά θα συμβούν. Λίγα, κάποια ή και όλα.
Σα να μην έφταναν τα παραπάνω, φυσικά ήρθαν να προστεθούν και τις απώλειες πριν και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης. Η διάταξη της άμυνας άλλαξε δέκα φορές στο 90λεπτο και κατέληξε με τον 4ο-5ο και τον 5ο-6ο στόπερ του ρόστερ.
Κι επειδή στην Ελλάδα είμαστε, οι αφορισμοί είναι στην ημερήσια διάταξη, και οι θεωρίες συνωμοσίας επίσης. Αυτό που κάποιοι μουρμουρίζουν μέσα από τα δόντια τους, γιατί δεν πηγαίνουν να το πουν στον Λουτσέσκου. Ότι «έδωσε» το ματς στην ΑΕΚ. Ο Λουτσέσκου στην ΑΕΚ. Να του το πουν από κοντά όμως. Να δούμε αντιδράσεις.
