Ναι, έχουν δίκιο οι Κινέζοι, το μεγαλύτερο ταξίδι ξεκινάει με ένα τόσο δα βηματάκι, αλλά το τελευταίο, είναι βαρύ. Ασήκωτο.
Καμιά φορά, η θέα μόνο της… Ιθάκης προκαλεί ίλιγγο, ζάλη, λιποθυμιά. Όταν αρχίζεις να ανασύρεις στην μνήμη, όλο το ταξίδι, την Οδύσσεια, τις περιπέτειες, όταν αντιλαμβάνεσαι ότι πλησιάζεις, φτάνεις, έφτασες, θολώνεις.
Ο λούκουμος είναι το δυσκολότερο, το πιο σύνθετο, το πιο πολύπλοκο χτύπημα σε όλα τα ομαδικά ή ατομικά αθλήματα.
Είναι αυτό που ξεχωρίζει τους καλούς, από τους μεγάλους. Τον Σλούκα, από κάποιον άλλον.
Ο Παναθηναϊκός σε δύο απανωτά ματς-μπολ τίτλου δεν είχε έναν Σλούκα, να τελειώσει την δουλειά. Η ΑΕΚ σε δύο απανωτά ματς-μπολ τίτλου δεν είχε έναν Σλούκα για να κάνει την προσπέραση.
Έγινε έτσι η δουλειά, που ο ένας δίνει το πρωτάθλημα στον άλλον, κι εκείνος του το γυρίζει πίσω. Μία παράνοια.
Αν κοιτάξει κανείς την βαθμολογία θα βρει κάτι εξωφρενικό. Ο πρώτος Παναθηναϊκός έχει σκοράρει όλες κι όλες 46 φορές. Ο τέταρτος ΠΑΟΚ το έχει κάνει 55 φορές. Ο πέμπτος Άρης που μόλις σήμερα εξασφάλισε μαθηματικά την πέμπτη θέση και ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο 53!
Κάθε παιχνίδι του τριφυλλιού μοιάζει με ένα μικρό θρίλερ. Σε κάθε παιχνίδι, θαρρεί κανείς πως από κάπου παραμονεύει να εμφανιστεί ένας Αντώνης Νατσούρας, ένας αντί-ήρωας από το πουθενά, όπως το 2005, για να κατεβάσει τον Παναθηναϊκό από το πράσινο συννεφάκι.
Αυτός ήταν ο Μπράντον Τόμας, όμως σχεδόν σαδιστικά, οι πράσινοι εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι σε αυτή την απόλυτη ισορροπία τρόμου. Κι όπως συμβαίνει παντού, ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.
Οι καλές ομάδες είναι σαν το νερό. Ρέουν. Πάνε μόνες τους. Αν πειράξεις κάτι, αν κάνεις ξαφνικά ενάντια σε αυτή την ροή, είναι σαν να τις φρενάρεις.
Ο Παναθηναϊκός διάλεξε το 34ο ματς πρωταθλήματος της σεζόν για να αφήσει το σήμα κατατεθέν του (4-3-3) για να παίξει από το πρώτο λεπτό κάτι άλλο, που το χρησιμοποιούσε ως σχέδιο έκτακτης ανάγκης.
Οι περισσότεροι έψαξαν να βρουν πότε και πόσο έπαιξαν μαζί ο Σπόραρ με τον Ιωαννίδη, αλλά η ουσία κρυβόταν αλλού: πότε έπαιξε ξανά συγχρόνως δίχως τον Κουρμπέλη και τον Ρουμπέν Πέρεθ!
Αυτό το 4-4-2, απέναντι στο αδιαπραγμάτευτο 4-2-3-1 του ΠΑΟΚ δημιούργησε μία αριθμητική ανισορροπία σε μία ζώνη που αποτελεί το κυρίαρχο σημείο του φετινού Παναθηναϊκού.
Δύο δικά του κεντρικά χαφ (Τσόκαϊ, Τσέριν) έπρεπε να τα βάλουν με τρία του ΠΑΟΚ. Ακούγεται λιγάκι απλοϊκό, αλλά αυτό από μόνο του έφερε τον ρυθμό, το ύφος του ματς εκεί που ήθελε ο Δικέφαλος. Παρότι το σκορ ήταν 1-0 ως το 60ό λεπτό, η γάτα στο γήπεδο φορούσε ασπρόμαυρα και το ποντίκι πράσινα.
Μόλις έγινε το 1-1, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποφάσισε να επαναφέρει την ομάδα του στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Παρότι πια έψαχνε ξανά γκολ, έβγαλε έναν σέντερ-φορ (Σπόραρ) και έβαλε έναν αμυντικό μέσο (Ρουμπέν Πέρεθ). Έβγαλε έναν γκολτζή και έβαλε έναν κόφτη.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Σωτήρη Μήλιου ΕΔΩ.
