Σε ένα παιχνίδι 100% διαχείρισης στο Σπλιτ, ο ΠΑΟΚ πέτυχε τον ένα –και πιο βασικό- στόχο του. Να διατηρήσει ανέπαφη την εστία του, σε μια καυτή έδρα, κόντρα σε μια ενθουσιώδη –και σαφώς πιο έτοιμη- ομάδα όπως είναι η Χάιντουκ.
Ο δεύτερος στόχος, να βρει ένα γκολ στην διάρκεια του αγώνα, δεν επιτεύχθηκε αλλά, η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου, έχει μπροστά της τη ρεβάνς της Τούμπας, για να πάρει αυτό που θέλει.
Ήταν ξεκάθαρο πως ο ΠΑΟΚ ταξίδεψε στην Κροατία για να διαχειριστεί το παιχνίδι και να μεταφέρει το ενδιαφέρον της πρόκριση στη ρεβάνς της Θεσσαλονίκης.
Η αλήθεια είναι ότι, επιθετικά περίμενα ένα πιο επικίνδυνο ΠΑΟΚ. Ήταν σαφές πως δεν υπήρχε διάθεση για ρίσκα καθώς δόθηκε έμφαση στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας, ωστόσο διέκρινα στην άμυνα των Κροατών δυσλειτουργίες, που θα μπορούσαν να είχαν εκμεταλλευτεί οι φιλοξενούμενοι.
Σε κάθε περίπτωση, το τελικό 0-0 δεν μπορεί παρά να αφήνει τον ΠΟΑΚ ικανοποιημένο δίνοντας του τη δυνατότητα να κάνει το δικό του παιχνίδι στην Τούμπα. Δεν θα βάφτιζα την ομάδα του Λουτσέσκου ως φαβορί. Ένα προβάδισμα όμως το έχει καθώς ο χρόνος είναι σύμμαχος αυτής της ομάδας.
Μιας ομάδας που αγωνίζεται με 3 νέα πρόσωπα στην άμυνα (Ενκονγκ, Μπάμπα, Κετζιόρα) και ψάχνει τις ισορροπίες της στη μεσαία γραμμή. Ούτε ο Φιλίπε Σοάρες, ούτε ο Χάρης Τσιγγάρας που αγωνίστηκαν ως βασικοί στο Σπλιτ, δεν αποτελούσαν στην διάρκεια της περσινής χρονιάς, βασικά στελέχη της ομάδας. Ο Χάρης ήταν στη Γαλλία και ο νεαρός Πορτογάλος, δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη της τεχνικής ηγεσίας.
Ο Οζντόεφ στην πρώτη του εμφάνιση με την ασπρόμαυρη φανέλα, δικαιολογημένα δημιούργησε προσδοκίες για το μέλλον, αν αναλογιστούμε μάλιστα ότι, είχε δυο προπονήσεις όλες κι όλες στο ενεργητικό του, πριν το χθεσινό ντεμπούτο του.
Όπως προαναφέρω, θεωρώ πως ο ΠΑΟΚ υστέρησε επιθετικά στην Κροατία. Η κακή μέρα του Νάρει, οι ημιτελείς προσπάθειες του Μπράντον και η έλλειψη συνεργασίας με τον Κωνσταντέλια και τέλος η απουσία τελικής προσπάθειας από τον φιλότιμο Αντρίγια Ζίβκοβιτς, που έτρεψε πολλά χιλιόμετρα για να καλύψει κενά και στην άμυνα, δεν επέτρεψαν στον Δικέφαλο να κάνει αισθητή την παρουσία του στην αντίπαλη περιοχή.
Περίμενα μεγαλύτερη βοήθεια αλλά δεν την είδα, από Τάισον και Σαμάτα. Ο Βραζιλιάνος δεν βρήκε ρυθμό ενώ ο Τανζανός έδειξε ότι, χρειάζεται χρόνο για να βελτιώσει την φυσική του κατάσταση, να βρει ρυθμό και να ανταποκριθεί με επιτυχία σε παιχνίδια υψηλής έντασης, όπως αυτό με την Χάιντουκ.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Κώστα Βασιλόπουλου ΕΔΩ.
