Η ήττα του ΠΑΟΚ στην Κρήτη, χάλασε την εικόνα που είχε δημιουργήσει η ομάδα στα προηγούμενα 8 παιχνίδια που έδωσε για το πρωτάθλημα της Super league και τις προκριματικές φάσεις του Europa Conference League.
Το ζητούμενο είναι αν θα σταθούμε στην εικόνα του αγώνα του Ηρακλείου ή τη μεγάλη εικόνα των επιτευγμάτων του ΠΑΟΚ στην διάρκεια του φετινού καλοκαιριού. Αναφέρομαι τόσο στα αγωνιστικά όσο και στα εξωαγωνιστικά επιτεύγματα του Δικεφάλου.
Ξεκινώντας από το αγωνιστικό, δεν χρειάζεται να το αναλύσω ιδιαίτερα. Με τρεις διαδοχικές προκρίσεις, ο ΠΑΟΚ έφτασε στους ομίλους της ευρωπαϊκής διοργάνωσης στην οποία συμμετέχει, υπό αντίξοες μάλιστα συνθήκες τις οποίες γνωρίζουμε και έχουμε αναγνωρίσει όλοι. Παράλληλα, εν μέσω των ευρωπαϊκών του υποχρεώσεων και με ρόστερ «πληγωμένο», ξεκίνησε το πρωτάθλημα με 2 νίκες.
Σε μένα προσωπικά, η ομάδα θυμίζει σε μεγάλο βαθμό το καλοκαίρι του 2017, με πολλές προσθήκες επιπέδου τις τελευταίες μέρες των μεταγραφών. Τότε είχε χρειαστεί περίπου ένα δίμηνο ώστε να ξεκινήσει το αήττητο σερί των πρωταθλημάτων.
Το μπάτζετ σε επίπεδο συμβολαίων, ανέβηκε σημαντικά, καθώς τα χρήματα των πωλήσεων (και όχι μόνο αυτά) επενδύθηκαν σε ακριβά συμβόλαια παικτών όπως οι Μειτέ, Σαμάτα, Οζντόεφ, Ενκονγκ, Ράχναμ Μπάμπα, Μάρκος Αντόνιο και Ντεσπόντοφ.
Ο Ιβάν Σαββίδης πήρε όλους όσους είχε πρώτους στη λίστα του ο Λουτσέσκου. Μόνο αυτονόητο δεν ήταν αυτό στην αρχή του καλοκαιριού, όταν ο ΠΑΟΚ είχε ως προτεραιότητα τον Πιάτσα, τον Ετέμπο και τον Πούκι, πριν αρχίσουν να γίνονται διαθέσιμοι στην αγορά περισσότεροι ποδοσφαιριστές επιπέδου.
Είναι σημαντικό να επισημάνω πως σε αντίθεση με το 2017 δεν χρειάστηκε να ενεργοποιήσει το σύστημα, ένας επώδυνος αποκλεισμός από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Η ομάδα έχει ορίζοντα διετίας και μεγάλη ευκαιρία φέτος να επαναλάβει μια μεγάλη ευρωπαϊκή πορεία, περνώντας από τον όμιλο.
Διαβάστε ολόκληρο το blog του Κώστα Βασιλόπουλου ΕΔΩ.
