Κατώτερος των περιστάσεων, παρουσιάστηκε ο ΠΑΟΚ στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς. Δεν κατάφερε να στείλει το μήνυμα για το οποίο έγραφα στο προηγούμενο blog, προς τους υπόλοιπους διεκδικητές του τίτλου. Η ήττα από μια μέτρια αλλά καλά οργανωμένη και αποφασισμένη ομάδα όπως ο Αρης, «έριξε» τον Δικέφαλο από την 1η θέση του βαθμολογικού πίνακα, με αποκλειστικά δική του ευθύνη.
Η διαφορά ποιότητας των δυο ομάδων, εξανεμίστηκε από την έλλειψη ενέργειας και ρυθμού της ομάδας του Ραζβάν Λουτσέσκου. Ο ΠΑΟΚ παρουσιάστηκε στο Χαριλάου με τον αέρα γκρουπ που είχε την –αδικαιολόγητη- βεβαιότητα ότι θα κέρδιζε το παιχνίδι, αδιαφορώντας για τη διάθεση των αντιπάλων να παίξουν ποδόσφαιρο και να κερδίσουν.
Σε παιχνίδι που με το ζόρι θα βρεις διακριθέντα παίκτη του ΠΑΟΚ, απέναντι σε μια ομάδα που ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα δώσει τον καλύτερο της εαυτό, δεν μπορείς να διεκδικήσεις αποτέλεσμα. Όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι, ο ΠΑΟΚ δεν δικαιούνταν τίποτα και δεν πήρε τίποτα, πληρώνοντας τη χαλαρότητα και την αφέλεια με την οποία παρουσιάστηκε στο γήπεδο. Την ίδια αφέλεια διέκρινε κανείς και στο τελευταίο δεκάλεπτο που ο Δικέφαλος πίεσε ασφυκτικά για να ισοφαρίσει το σκορ.
Ομάδα που σε ντέρμπι παρουσιάζεται χωρίς την απαραίτητη ένταση και χωρίς ρυθμό και ταχύτητα στο παιχνίδι της, με τους περισσότερους (αν όχι όλους) κομβικούς της παίκτες σε… νιρβάνα, δεν δικαιούται απολύτως τίποτα.
