Το ποδόσφαιρο πάντα νικά στο τέλος. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Ή έτσι θα θέλαμε. Ή έτσι είναι το σωστό.
Ο ορθολογισμός επικρατεί της ανακατασούρας, η τακτική επικρατεί του μπάχαλου, η δουλειά επικρατεί των άναρθρων κραυγών και των ηχηρών μεταγραφών. Όλα αυτά επικρατούν ακόμα και με κόντρα τη διαιτησία.
Αυτό παρακολουθήσαμε απόψε στην Τούμπα. Θα ήταν άδικο να μην κερδίσει ο ΠΑΟΚ, αλλά βρέθηκε μια ανάσα από το να μην τα καταφέρει.
Ας το πάρουμε από την αρχή. Για περισσότερο από μισή ώρα αγώνα, οι 0 (μηδέν) τελικές προσπάθειες εκατέρωθεν έδειχναν ότι ο ΠΑΟΚ έπαιζε το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Ένα αργό, συντηρητικό ματς, με τους “πράσινους” να πιέζουν ψηλά και ειδικά στις πρώτες πάσες στα χαφ. Η κατάσταση σίγουρα κάποια στιγμή θα άλλαζε, αλλά χρειαζόταν μια σπίθα. Μια κίνηση για να αφυπνιστεί το ασπρόμαυρο αγωνιστικό ηφαίστειο και να αρχίσει να βγαίνει πάλι η λάβα.
Αυτή ήρθε στο 37’ με το ακυρωθέν γκολ του Κουλιεράκη και τις 1-2 περιπτώσεις πέναλτι που ζήτησε ο Δικέφαλος στα επόμενα λεπτά. Τα αίματα άναψαν και το αποτέλεσμα φάνηκε άμεσα. Σχεδόν ταυτόχρονα. Παράλληλα με το “ξύλο” μεταξύ των δυο πάγκων άλλωστε εξελισσόταν η φάση του 1-0. Μια υπέροχη ενέργεια και ασίστ του Τάισον, ένα γκολ επιθετικής αποφασιστικότητας από τον Ντεσπόντοφ.
Την ώρα που ο άχρωμος Παναθηναϊκός έβλεπε τον Φατίχ Τερίμ να κάνει τρεις αλλαγές στην ανάπαυλα και να φέρνει ως σέντερ φορ τον Τζούρισιτς, οι “ασπρόμαυροι” έδειξαν από της αρχές της επανάληψης ότι βρήκαν τον εαυτό τους και βγήκαν να “καθαρίσουν”. Λογάριαζαν όμως χωρίς τους Νορβηγούς διαιτητές και τους Έλληνες καταφερτζήδες. Ο συνδυασμός των δυο έφεραν ένα πέναλτι που επανάφερε τους φιλοξενούμενους.
Ο ΠΑΟΚ όμως δε θόλωσε. Δε θόλωσε από τη συνολική “επίδοση” των ρέφερι που βρέθηκαν στην Τούμπα. Απάντησε – μέσα σε διάστημα πέντε λεπτών – πρώτα με γκολ που ακυρώθηκε και μετά με γκολ που αποθεώθηκε. Ένα γκολ που ξεκινά από το κέντρο, αλλάζει πολλά ασπρόμαυρα πόδια και καταλήγει στον Ντεσπόντοφ. Ένα γκολ που απεικονίζει όλη τη ποδοσφαιρική μαγεία που προσφέρει η ομάδα τη φετινή σεζόν.
Το ντέρμπι θα μπορούσε να είχε κριθεί στα επόμενα λεπτά με τις φάσεις που συνέχισαν να δημιουργούν οι παίκτες του Λουτσέσκου. Αυτό δεν έγινε, κάτι που ουσιαστικά έδωσε την δυνατότητα στον Κοτάρσκι να βάλει κι αυτός το όνομά του στους κορυφαίος. Η απίθανη επέμβαση στο 85’ στο σουτ του Μλαντένοβιτς, προς το παρόν θεωρείται απόκρουση της βδομάδας ή του μήνα. Μακάρι να αποδειχθεί ακόμα πιο καθοριστικής σημασίας στο τέλος της σεζόν.
Κοντολογίς, είναι ευλογία να βλέπεις το ποδόσφαιρο να κερδίζει, ακόμα περισσότερο το ποδόσφαιρο του ΠΑΟΚ να κερδίζει. Κι αυτή την ευλογία να τη δίνει ένας… δεσπότης. Ένα Βούλγαρος δεσπότης που κάνει παπάδες!
