Είναι στιγμές μέσα στην σεζόν, σε κάθε γωνιά του πλανήτη που παίζεται ποδόσφαιρο, που βλέπεις την μπανανόφλουδα και λες «ωχ, θα πέσω». Γράφει ο Κ. Βασιλόπουλος.
Ο ΠΑΟΚ έφαγε μια σφαλιάρα σε κάθε μάγουλο αυτή την εβδομάδα. Αλλά είναι ακόμη όρθιος. Αν ξεπεράσει τη ζαλάδα του, θα προχωρήσει, αν μείνει ζαλισμένος, θα πέσει νοκ άουτ. Τόσο απλά.
Θα είχαμε πολλά περισσότερα να πούμε και να αναλύσουμε αν όλες οι ελληνικές ομάδες δεν είχαν περάσει στιγμές σαν αυτήν που περιγράψαμε πιο πάνω. Η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, πέρασαν στιγμές μέσα στη σεζόν που δεν τους πήγε τίποτα, που έψαχναν αντίδραση και δεν την βρήκαν. Άλλοι στα ντέρμπι, άλλοι στην «επαρχία», άλλοι και στα δυο. Αυτός είναι και ο λόγος που βράζουν όλοι στο ίδιο ζουμί και ο τίτλος του πρωταθλητή θα κριθεί στις λεπτομέρειες.
Ο ΠΑΟΚ πλήρωσε σε μια βδομάδα όλα όσα μπορούσε -και βάσει εικόνας άξιζε- να πληρώσει. Μια ομάδα με δομικές ελλείψεις, πρέπει να παίζει στα «κόκκινα» για να τις μακιγιάρει. Όταν το πρόγραμμα βαραίνει απάνθρωπα (δείτε λίγο μια ματιά τους αγώνες και τα ταξίδια του Δικεφάλου τις τελευταίες 60 μέρες), όταν οι δυνατότητες για φρεσκάρισμα στην άμυνα και το κέντρο μειώνονται από τραυματισμούς και παρατεταμένο ντεφορμάρισμα, το μυαλό όλων θολώνει και το αποτέλεσμα είναι οι αντιδράσεις να είναι πιο αργές και λιγότερο αποτελεσματικές. Όταν εκεί μπορεί να σε ξυπνήσει η κερκίδα, η ΔΕΑΒ και ο αστείος αθλητικός νόμος στο στερεί.
Ο χειρότερος Άρης της διετίας, πήρε το ευκολότερο διπλό της διετίας. Γιατί; Γιατί ο ΠΑΟΚ δεν χρειαζόταν αντίπαλο για να χάσει χθες. Ίσως ούτε την προηγούμενη Πέμπτη. Ποδοσφαιρικές αναλύσεις δεν χρειάζονται περισσότερες για μια ομάδα που δεν έχει την ταχύτητα στα πόδια και τη σκέψη να δημιουργήσει, να οδηγήσει τον αντίπαλο σε λάθη και που όλοι οι παίκτες παίζουν πολύ κάτω από τον μέσο όρο τους.
