Οι φίλοι του ΠΑΟΚ που βρέθηκαν στο Μπριζ δέχθηκαν μια άνευ λόγου και αιτίας επίθεση από την Αστυνομία της πόλης.
Η αστυνομική βία δεν είχε τελειωμό με τους Βέλγους να κάνουν κατάχρηση εξουσίας σε μικρά παιδιά, οικογενειάρχες και ανθρώπους που είχαν εισιτήριο για το παιχνίδι.
Η μαρτυρία φίλου του Δικεφάλου που βρέθηκε στο Μπριζ είναι απλά συγκλονιστική για τα όσα βίωσε.
Αναλυτικά όσα είπε στο INPAOK:
«Η πορεία ξεκίνησε γύρω στις 17:30 από το κέντρο. Το γήπεδο ήταν μακριά, περίπου μία ώρα κι ένα τέταρτο η απόσταση. Φτάσαμε, δηλαδή γύρω στις 18:30. Μας περίμενε έξω από το γήπεδο μία υδροφόρα και μας είπαν να κάνουμε μία σειρά, αλλιώς θα μας βρέξουν. Μετά από ένα σημείο μας πετούσε νερά, πριν καν προλάβουμε να τους δείξουμε τα εισιτήρια.
Η πορεία όταν έφτασε στο προαύλιο του γηπέδου, εκεί που περνούσε ένα ένα άτομο, υπήρχε περιφρούρηση με στρατιωτικά συρματοπλέγματα, τα οποία ήταν γυμνά. Υπήρχε τεράστιος κίνδυνος να κοπείς ή να κόψεις χέρια και πόδια! Κάποιοι αστυνομικοί έπαιρναν κι έσκιζαν τα εισιτήρια στα καλά καθούμενα, τους έπαιρναν τα εισιτήρια από τα χέρια και τα έσκιζαν. Με τα πολλά, μετά από κάποια ώρα μας ανακοίνωσαν ότι θα μπούμε όλοι μέσα στο γήπεδο.
Είχαν ένα πολύ μικρό πέρασμα στον δεύτερο έλεγχο, που με το ζόρι περνούσε ένα άτομο. Εκεί έλεγχαν ένα ένα τα άτομα. Σε αυτό το σημείο ήταν πολύ στενά και περιμέναμε πολλή ώρα. Δεν μπορούσαμε να ανασάνουμε. Είχε παιδάκια, είχε γυναίκες μπροστά μας. Προσπαθήσαμε να σπρώξουμε για να περάσουμε μέσα στο γήπεδο, ωστόσο πέσαμε πάνω στην αστυνομία, η οποία χρησιμοποίησε σπρέι πιπεριού και χημικά, αλλά και την υδροφόρα. Κρατούσαμε τα εισιτήρια στα χέρια και τους λέγαμε ότι “έχουμε εισιτήρια, αφήστε μας να μπούμε μέσα”, αλλά αυτοί αρνούνταν. Μας ψέκαζαν και μας χτυπούσαν. Δίπλα μου είχα δύο ανθρώπους μεγάλης ηλικίας και γυναίκες πεσμένες κάτω με ανοιγμένα κεφάλια.
Οι αστυνομικοί χτυπούσαν προκλητικά τα γκλομπ τους πάνω στις ασπίδες τους και μας φώναζαν ότι θα μας σκοτώσουν. Αφού βραχήκαμε, και μας χτύπησαν, πέσαμε πάνω σε κάτι φράχτες, τους οποίους τους γκρεμίσαμε. Φτάσαμε σε ένα σημείο, που είχε άλλο τόσο κόσμο μαζεμένο, τη στιγμή που το πέταλο του ΠΑΟΚ ήταν ήδη γεμάτο μέχρι τις σκάλες. Από εκεί υπήρχαν κάτι τουρνικέ, που δεν εξέταζαν εισιτήρια και σε κάποια φάση, αφού πέρασα εγώ και κάποιοι φίλοι μου, η υδροφόρα επιτέθηκε και πάλι σε αυτούς που ήταν πίσω από μένα και δεν είχαν προλάβει να μπουν μέσα. Εγώ κατάφερα να μπω στο 12ο λεπτό του ματς.
Από τη στιγμή που γέμισε η κερκίδα, κλείδωσαν τις πόρτες και δεν άφηναν κανέναν από μέσα να βγει. Αν πάθαινε κάποιος κάτι, δεν υπήρχε κανένας σεκιούριτι για να σου ανοίξουν. Απλά είχαν κλείσει όλες τις πόρτες και δεν μπορούσες να βγεις.
Αρκετοί φίλοι μου δεν κατάφεραν να μπουν στο γήπεδο, ενώ είχαν εισιτήριο και ταξίδεψαν οδικώς από Θεσσαλονίκη. Όλο αυτό συνέβη, γιατί θέλησαν να μας αντιμετωπίσουν σαν πολίτες τρίτης κατηγορίας. Έχω κάνει πολλές εκδρομές, αλλά τέτοια αντιμετώπιση δεν έχω ξαναδεί στο εξωτερικό.
Στη συνέχεια μάθαμε ότι πολύς κόσμος και άτομα που ξέρω είναι στο νοσοκομείο με κατάγματα στα πλευρά και στα πόδια από την ωμή χρήση της αστυνομικής βίας.
Μετά το τέλος του ματς, εγώ βγήκα πολύ γρήγορα έξω, γιατί είχα βραχεί κι έπρεπε να αλλάξω. Υπήρχαν κάποιες προκλήσεις από την αστυνομία, όταν είχε συγκεντρωθεί κόσμος για να φύγει είτε με εκδρομικά λεωφορεία, είτε με ταξί, είτε με τα λεωφορεία που μετέφεραν κόσμο από το κέντρο. Ήρθε πάλι η υδροφόρα, η οποία έβρεχε όποιον έβρισκε μπροστά της, ακόμη και τα λεωφορεία, ενώ πετούσαν οι αστυνομικοί χημικά και κρότου λάμψης».
