Δεν θυμάμαι πότε ο ΠΑΟΚ να είχε εύκολη πρεμιέρα στο ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια και από τον κανόνα δεν ξέφυγε ούτε τώρα. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.
Ασθματική εμφάνιση και αγχωτική νίκη, αλλά ωστόσο νίκη για τους Πρωταθλητές, που δεν ήταν αυτοί που τράβηξαν τον… μουτζούρη!
Υπό κανονικές συνθήκες θα λέγαμε πως δεδομένης της εποχής, των ξεκούραστων αντιπάλων και του άγχους της εκάστοτε πρεμιέρας, ο ΠΑΟΚ κατάφερε να πάρει μια αναμενόμενη νίκη και να κερδίσει αυτοπεποίθηση.
Κάπως έτσι, αλλά καμία σχέση! Και είναι σωστό να επισημάνουμε τώρα, πριν να είναι αργά, ότι η ομάδα βγάζει ανασφάλεια και έλλειψη αυτοπεποίθησης από την προετοιμασία ακόμη. Μια ομάδα που είναι ίδια με πέρυσι πλην ελάχιστων αλλαγών και σίγουρα όχι τόσο ουσιαστικών για να δικαιολογούν τόσο «μουδιασμένο» ξεκίνημα που ήδη έχει στερήσει το όνειρο συμμετοχής των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ.
Και είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή γιατί αφενός υπάρχουν 10 μέρες ακόμη για να καλυφθούν τα εμφανή κενά σε χαφ και στόπερ, όσο και να γίνουν ειλικρινείς κουβέντες εσωτερικά.
Αυτό το δεύτερο το θεωρώ πιο κομβικό από τις όποιες μεταγραφές. Αν ο ΠΑΟΚ θεωρεί ότι ο Λουτσέσκου «καβάλησε το καλάμι» και κόβει παίκτες που η ομάδα θεωρεί καλούς, πρέπει να του το πει. Αν ο Λουτσέσκου θεωρεί ότι η ομάδα δεν του αναγνωρίζει αρκετά τη συμβολή στο προηγούμενο πρωτάθλημα ώστε να του κάνουν και δυο έγκαιρα δώρα, πρέπει να το πει. Όχι στις δημόσιες τοποθετήσεις, αλλά σ´ αυτόν που κατά δήλωσή του «τον έκανε καλύτερο προπονητή». Όπως και ο Ιβάν στο «προπονητικό του παιδί».
Οι δυο τους κλείνουν τις εκκρεμότητες και τις παρεξηγήσεις σε κάθε απευθείας επαφή τους. Και ιδανικά από κοντά, όσο ο Πρόεδρος είναι ακόμη στο ησυχαστήριό του στη Χαλκιδική.
