Μια ήττα στην Τούμπα και μάλιστα από τον Αρη, δεν είναι μικρό θέμα για τον ΠΑΟΚ. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.
Δικαίως θεωρείται γκέλα και χαλά (πρόσκαιρα θεωρώ), το καλό κλίμα που έχει δημιουργήσει η ομάδα με τις εμφανίσεις της και την πορεία της, το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Βλέποντας το ποτήρι μισοάδειο, μένεις στην ήττα και βυθίζεσαι στην εσωστρέφεια και τον αρνητισμό (δικαιολογημένος ως ένα σημείο) που γεννά. Εγώ προτιμώ να δω το ποτήρι μισογεμάτο και να εστιάσω στην εμφάνιση του ΠΑΟΚ και την προσπάθεια που καταβλήθηκε για να φτάσει η ομάδα στη νίκη.
Με αυτοπεποίθηση, καθαρά επιθετικό πλάνο και αρκετό πάθος, ο ΠΑΟΚ έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του, δημιουργώντας ευκαιρίες για γκολ που όμως δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει. Μια φυσιολογική εξέλιξη στο παιχνίδι, θα ήταν να προηγείται ο Δικέφαλος στο ημίχρονο με 2-0.
Δεν θα μιλήσω ούτε για ατυχία με αφορμή τα δυο δοκάρια, ούτε για τίποτε άλλο. Εστιάζω στην έλλειψη προσαρμογής των δυο φορ. Του Τσάλοφ περισσότερο και του Τισουντάλι λιγότερο. Αυτό που λείπει από τον ΠΑΟΚ και φέτος (για την ώρα), είναι το εύκολο γκολ που είθισται στο ποδόσφαιρο να έρχεται από τα φορ.
Για να αποφύγουμε παρεξηγήσεις, δεν αμφισβητώ την αξία ούτε του Τισουντάλι, ούτε του Τσάλοφ. Ωστόσο αμφότεροι δεν έχουν καταφέρει να προσαρμοστούν στα αγωνιστικά δεδομένα της ομάδας και να υπηρετήσουν το ρόλο τους, βγάζοντας τα κάστανα από τη φωτιά, όταν απαιτείται.
