Ο ΠΑΟΚ πήρε μόνο έναν βαθμό από την αναμέτρηση με την Πλζεν, μα κέρδισε κάτι σημαντικότερο: ένα plan b! Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Το ποδόσφαιρο του θυμίζει μοριακή γεωμετρία. Αν ντε και καλά θα έπρεπε να το απεικονίσει κάποιος σε έναν πίνακα, θα έμοιαζε με μία μοριακή αλυσίδα, όπου οι θέσεις και οι συνεκτικοί δεσμοί των ατόμων είναι αυστηρά κατανεμημένοι. Τίποτα στην τύχη, όλα τακτοποιημένα, οι θέσεις, οι αποστάσεις, η ιεραρχία.
Το μυαλό του είναι γεμάτο από τετραγωνισμένα κουτάκια, υπάρχουν παγιωμένοι ρόλοι και πρόσωπα με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που καλούνται να τους υπηρετήσουν.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι ένας δογματικός προπονητής.
Ηχεί άσχημα ως λέξη, μα το κέρδισε, το κατέκτησε αυτό.
Η δική του μανιέρα είναι αυτή που τον έχει κάνει τον πλέον επιτυχημένο προπονητή στην ιστορία του ΠΑΟΚ, του έφερε τίτλους, σχεδόν όπου κι αν εργάστηκε.
Αυτό το ιδιότυπο «my way», οφείλει κανείς να το σεβαστεί, να το ακούσει, να το επεξεργαστεί.
Μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, μετά από τόσα χρόνια βαθιάς μελέτης του αθλήματος έφτασε στο πόρισμα ότι ένας πολύ συγκεκριμένος τακτικός σχηματισμός, είναι η δική του πανάκεια.
Οι δομικές αρχές στο ποδόσφαιρο του, είναι πολύ συγκεκριμένες, τα χαρακτηριστικά που απαιτεί για τους ρόλους του είναι απαράλλαχτα. Οι αλλαγές του γίνονται σχεδόν πάντα στο ίδιο χρονικό σημείο, σχεδόν πάντα είναι αλλαγές προσώπων, όχι ρόλων, θέσεων, δομών.
Λένε πως γέρικο σκυλί δεν αλλάζει συνήθειες, μα υπάρχει ένα ακόμα πιο ισχυρό ρητό από την αρχαιότητα: γηράσκω αει διδασκόμενος.
Κάθε μέρα είναι μια νέα μέρα. Κάθε μέρα μπορεί να σε διδάξει κάτι νέο. Αρκεί να είσαι δεκτικός, να έχεις τις κεραίες ανοιχτές, τα εξωτερικά ερεθίσματα είναι καθημερινά αμέτρητα.
Ο ΠΑΟΚ έμοιαζε όλο το βράδυ πλαδαρός, χαλαρός, χλιαρός. Καμία άλλη ομάδα δεν είχε καταφέρει να τον ακυρώσει, να τον αποδιοργανώσει, να τον βραχυκυκλώσει τόσο πολύ, όσο οι ροδομάγουλοι Τσέχοι.
Ούτε καν το αριθμητικό πλεονέκτημα από μία αφελή αποβολή έμοιαζε ικανό να γυρίσει το κουμπί, ήταν σαν να έβλεπες σε καρμπόν το μαρτύριο απέναντι στην Στεάουα.
