Είχε μεγάλο ενδιαφέρον και μεγάλη προσμονή η επιστροφή του ΠΑΟΚ στις αγωνιστικές υποχρεώσεις. Δυο βδομάδες μετά την ήττα στην Τούμπα από τον Ολυμπιακό, μία βδομάδα μετά την πολυσυζητημένη συνέντευξη τύπου του Ράζβαν Λουτσέσκου. Σε μια δύσκολη έδρα με έναν παραδοσιακά δυσκατάβλητο αντίπαλο.
Ο Ρουμάνος τεχνικός πήρε θέση ξανά στον πάγκο μετά 23μερη τιμωρία του, οι ποδοσφαιριστές πήραν θέση ξανά στον αγωνιστικό χώρο για να δείξουν πώς αντιδρούν στα δημόσια (και μη) λεγόμενα του προπονητή τους.
Θα είναι ψέματα, αν πω ότι είδα κάτι δομικά διαφορετικό στο “Θεόδωρος Κολοτρώνης”. Οι Πρωταθλητές Ελλάδας έβγαλαν στο χορτάρι την ψυχή του πρωταθλητή για να έρθει η ανατροπή και το διπλό. Οι βαριές φανέλες όμως περισσότερο έγειραν τη ζυγαριά προς το μέρος τους. Γιατί στο αγωνιστικό κομμάτι, τίποτα ακόμα δεν είναι πειστικό. Δεν είναι ακόμα ομάδα Λουτσέσκου αυτό που βλέπουμε. Κι ας βρίσκεται έναν πόντο από την κορυφή. Μισογεμάτο ποτήρι ή μισοάδειο; Μισογεμάτο αλλά με χαλασμένο καλαμάκι.
Το έργο έμοιαζε πανομοιότυπο. Για άλλη μια φορά, ένας ΠΑΟΚ που έχει την υπεροχή, την κατοχή της μπάλας, την πρωτοβουλία των κινήσεων, αλλά δεν καταφέρνει να μετουσιώσει την ανωτερότητά του σε γκολ. Για άλλη μια φορά, ο αντίπαλος – ο Αστέρας απόψε- αμύνθηκε μαζικά για ένα ημίχρονο και προσπάθησε να αιφνιδιάσει με το ξεκίνημα της επανάληψης. Να ξεμυτίσει, να πάρει θάρρος, να πιέσει και να πετύχει ένα γκολ που αλλάζει τα δεδομένα του ματς. Ο Μιχαηλίδης είδε το μοναδικό λάθος του να πληρώνεται με ταχύτητα φωτός, στην προβληματική δημιουργία παιχνιδιού ήρθε να προστεθεί και ένα γκολ εις βάρος στην πλάτη της ομάδας.
Έπρεπε να έρθουν πάλι οι αλλαγές του Λουτσέσκου για να αναταραχτούν οι ισορροπίες, έστω κι αν σε ακόμα μια περίπτωση διαπιστώθηκε η αναποτελεσματικότητα των σέντερ φορ του. Μία φορά βρέθηκε τετ α τετ ο Τισουντάλι, τη σπατάλησε (έστω και με σχετικά πειστικό τελείωμα), μία φορά βρέθηκε τετ α τετ ο Τσάλοφ, “ξεψύχησε” μαζί με το πλασέ του. Ο Ρώσος έχει να αρχίσει να περπατά στα βήματα που χάραξε ο Σαμάτα. Χρήσιμος στα υπόλοιπα, αλλά μην του δώσεις τελικό σουτ. Νιώθει ότι το χάνει πριν καν εκτελέσει. Αντίθετα, πιστώνεται ασίστ και συμμετοχή σε γκολ. Αυτά δηλαδή που δεν απαιτούν κρύο αίμα.
Ο Δικέφαλος βρήκε ένα γκολ του Ντεσπόντοφ (τυχερό έτσι όπως σούταρε) που του έδωσε το δικαίωμα να αναθαρρήσει, θα μπορούσε να το γυρίσει σε ένα δίλεπτο, με το δοκάρι του εξαιρετικού ξανά Ότο, όμως έπρεπε να μπει ο Μπάμπα για να δείξει πώς ενεργεί ένας σέντερ φορ. Μια επαφή, ένα ξερό σουτ στη γωνία με το δεξί και ο αντίπαλος στο καναβάτσο.
Εννοείται ότι δεν υπάρχει τίποτα (μα τίποτα) πιο σημαντικό από τους τρεις πόντους. Ο ΠΑΟΚ κάνει τη δεύτερη ανατροπή μέσα στον Νοέμβριο, την τρίτη στο πρωτάθλημα έως τώρα, βρίσκεται μια ανάσα από την κορυφή, αλλά ακόμα δεν πείθει. “Φαντάσου και να αρχίσει να πείθει” θα πει κάποιος. “Το φαντάζομαι και το περιμένω” λέω εγώ. Γιατί θα γίνει κι αυτό. Το μισογεμάτο ποτήρι θα φουλάρει και θα πετάξει το χαλασμένο καλαμάκι.
